Трытоны

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Трытон.

Трытоны, уколы (Tritonus) — род хвастатых земнаводных сямейства сапраўдных саламандраў.

Трытоны
Шэра-плямісты трытон (Triturus carnifex)
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Земнаводныя Атрад:  Хвастатыя земнаводныя Падатрад:  Salamandroidea Сямейства:  Саламандравыя Падсямейства:  Pleurodelinae Род:  Трытоны
Міжнародная навуковая назва
Triturus Rafinesque, 1815
Тыпавы від
Triton cristatus
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   208240 NCBI   8322 EOL   42676 FW   37410

Пашыраны ў Еўразіі. Жывуць у вадаёмах (у перыяд размнажэння) і на сушы ў вільготных (часта поймавых) мясцінах, у лісцевых і мяшаных лясах, хмызняках. Кормяцца дробнымі воднымі і сухапутнымі беспазваночнымі.

Вядома 10 відаў. На Беларусі 2 віды: трытон звычайны, ці малы і трытон грабеньчаты.

Даўжыня цела да 18 см, хваста — блізкая да даўжыні цела. Хвост сплюшчаны з бакоў, зверху і знізу мае скурыстую аблямоўку. Павекі развітыя. Зубы на абедзвюх сківіцах, паднябенныя зубы размешчаны радамі.

Развіццё з ператварэннем. Пры неспрыяльных умовах метамарфозу часам назіраецца неатэнія.

Лабараторныя жывёлы.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 16: Трыпалі — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 16. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0263-6 (т. 16).