Утыка

Уты́ка — старажытны горад на паўночны захад ад Карфагена (тэрыторыя сучаснага Туніса), які традыцыйна лічыцца першай калоніяй, якую заснавалі фінікійцы ў Паўночнай Афрыцы.

Славутасць
Утыка
37°03′24″ пн. ш. 10°03′44″ у. д.HGЯO
Краіна	Туніс
Месцазнаходжанне	Вілает Бізерта
Дата заснавання	XII стагоддзе да н.э.[1]
Дата скасавання	698
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Паводле Арыстоцеля, Утыка (ад фінікійскага слова «старая», ˁattiq) была заснавана прыблізна ў 1100 годзе да н.э. як порт на шляху да Гібралтара. З заснаваннем «новага горада», Карфагена, Утыка патрапіла ў залежнасць ад яго, аднак працягвала адыгрываць важную ролю ў фінікійскім гандлі.

У 308 ці 307 годзе да н.э. падчас вайны Сіракузаў з Карфагенам горад быў захоплены і разрабаваны войскамі Агафокла.

Пасля Трэцяй Пунічнай вайны Утыка стала адміністрацыйным цэнтрам рымскай правінцыі Афрыка. У 46 годзе да н.э. у абложанай цэзарыянцамі Утыцы скончыў жыццё самагубствам Катон Малодшы, які з-за гэтага атрымаў пасмяротную мянушку Утычнага.

У 439 годзе рымскі горад быў разрабаваны вандаламі, а ў 698 годзе канчаткова знішчаны арабскімі заваёўнікамі. Пачынаючы з XIX стагоддзя вядуцца археалагічныя раскопкі.

Зноскі

1. Любкер Ф. Utica // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1434.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q101490'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1459210'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q694826'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4135787'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q24933120'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q30059240'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4249594'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q45269110'></a>