Феадосій Фёдаравіч Шчадрын

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Шчадрын.

Феадосій Фёдаравіч Шчадрын (руск.: Феодосий Фёдорович Щедрин; 1751 — 1825) — расійскі скульптар, прадстаўнік класіцызму, прафесар, рэктар Акадэміі мастацтваў.

Феадосій Фёдаравіч Шчадрын
Дата нараджэння	1751(1751)
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Дата смерці	1825(1825)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Месца пахавання	Смаленскія праваслаўныя могілкі
Дзеці	Apollon Shchedrin[d] і Сільвестр Феадосьевіч Шчадрын
Род дзейнасці	скульптар
Месца працы	Імператарская Акадэмія мастацтваў
Жанр	скульптар
Вучоба	Імператарская Акадэмія мастацтваў
Мастацкі кірунак	класіцызм
Уплыў	Nicolas-François Gillet[d] і Фёдар Якаўлевіч Аляксееў
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Б. Ш. Мітуар. «Партрэт Ф. Ф. Шчадрына», 1813. На заднім плане скульптура «Дыяна»

«Німфы, якія трымаюць нябесную сферу». Скульптурная група перад будынкам Адміралцейства ў Пецярбургу, 1812

Персей з галавой Медузы

Феадосій Шчадрын нарадзіўся ў сям'і салдата лейб-гвардыі Праабражэнскага палка, у 1764 годзе прыняты ў лік казённых выхаванцаў пры Акадэміі мастацтваў. Навучаўся скульптуры ў француза Нікаля-Франсуа Жыле  (руск.).

За час навучання атрымаў шэраг узнагарод. У 1769 годзе атрымаў другі сярэбраны медаль, у 1770 годзе — малы залаты за барэльеф «Замах Рагнеды на жыццё Уладзіміра», у 1771 годзе — першы сярэбраны за малюнкі з натуры. У 1772 годзе ён атрымлівае вялікі залаты медаль за барэльеф «Ізяслава Мсціславіча, зняважанага, хацелі забіць любімыя яго воіны, не ведаўшы», выкананы ў стылі рускага барока.

У 1773 годзе як пенсіянер Акадэміі мастацтваў  (руск.) быў камандзіраваны для працягу навучання за мяжу. На працягу года прабыў у Італіі, спачатку ў Фларэнцыі, затым у Рыме, дзе ім была выканана статуя «Апалон, які вымае стралу з калчана». У 1775 годзе па загадзе Акадэміі мастацтваў, для працягу адукацыі, пераехаў у Парыж, дзе і прабыў больш за дзесяць гадоў. Заняткі скульптурай, вельмі паспяховыя, праводзіліся пад кіраўніцтвам Габрыэля Алегрэна  (руск.). На другім годзе навучання, у 1776 годзе, атрымаў за статую «Марсія» ад парыжскай Акадэміі другі залаты медаль. Па просьбе Алегрэна камандзіроўка яму было падоўжана.

Вярнуўшыся ў Пецярбург у 1789 годзе, ён заняў месца прафесара скульптуры ў Акадэміі мастацтваў. У 1794 годзе ім выкананы значны твор «Венера, якая выйшла з вады», набытая ў 1797 годзе Паўлам I за 7000 руб.

У 1794 годзе быў прызнаны прафесарам, а праз год членам савета Акадэміі, у 1803 годзе стаў ад'юнкт-прафесарам. У 1818 годзе атрымаў званне рэктара.

Шчадрыным выкананы шэраг работ грамадскага прызначэння. Фігуры «Сірэны» (1800-05) і «Рэкі» для Самсонаўскай тэрасы Пецяргофскага саду, фігуры для Біржы, Адміралцейства (сумесна з І. І. Церабянёвым, архітэктарамі І. К. Корабавым і А. Д. Захаравым), у тым ліку «Карыятыды» (1812—1813); для Казанскага сабора, у тым ліку велізарны гарэльеф: «Хрыстос, які ідзе да месца распяцця» (1807). Выкананы шэраг бюстаў і асобных скульптур: «Спячы Эндыміён», бронза, 1779, «Фаўн з Вакханкай», «Дыяна», «Венера» (1792), «Нарцыс», бюст А. А. Нартава  (руск.), мармур, 1811. У форме медальернай пластыкі выконвае ў 1811 годзе медаль «У гонар адкрыцця Палтаўскага манумента».

Шчадрын Ф. Ф. пахаваны на Смаленскіх праваслаўных могілках. У 1934 годзе яго прах перанесены ў Некропаль XVIII стагоддзя.

Зноскі