Фламандскія дыялекты

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Фламандская мова.

Фламандскія дыялекты (нідэрл.: Vlaams) — агульная назва дзвюх буйных дыялектных груп, распаўсюджаных на тэрыторыі Бельгіі, — усходне- і заходнефламандскай, — якія распаўсюджаны ў Усходняй і Заходняй Фландрыі, якія раней уваходзілі ў склад графства Фландрыя. Апроч гэтых двух дыялектаў у Бельгіі існуюць таксама брабанцкія і лімбургскія дыялекты.

Фламандскія дыялекты
Саманазва	Vlaams
Краіны	Бельгія (Усходняя і Заходняя Фландрыя)
Класіфікацыя
Катэгорыя	Мовы Еўразіі
Індаеўрапейская сям'я Германская галіна Заходнегерманская група Ніжненямецкая падгрупа Ніжнефранкскія дыялекты
Пісьменнасць	лацініца

Гісторыя

У часы росквіту Бругэ і Гента нідэрландская мова істотна ўплывала на мясцовыя дыялекты. З пачатку XVII стагоддзя дыялект Усходняй Фландрыі стаў развівацца хутчэй за дыялект Заходняй. Прычынай таму паслужылі сельскі характар жыцця ў Заходняй Фландрыі і геаграфічная блізкасць усходнефламандскага дыялекту да Брабанта, дыялект якога ўвесь час пашыраўся і аказваў большы ўплыў на нідэрландамоўныя вобласці, чым уласна фламандскі. Сёння носьбіты фламандскага дыялекту пераважна выкарыстоўваць асобую форму дыялекту tussentaal, якая не адпавядае ні стандартнай нідэрландскай мове, ні дыялектам.

Спасылкі

• Akademie voor Nuuze Vlaamsche Tale Архівавана 11 красавіка 2011.
• A language of Belgium, Vlaams