Франсуа Жэрар

Барон Франсуа Паскаль Сімон Жэрар (франц. François Pascal Simon, Baron Gérard; 4 мая 1770 — 11 студзеня 1837) — французскі мастак эпохі ампіру, вядучы партрэтыст напалеонаўскага двара, трымальнік моднага салона.

Франсуа Жэрар
фр.: François Gérard
Дата нараджэння	4 мая 1770(1770-05-04)[1][2][…]
Месца нараджэння	Рым, Папская вобласць
Дата смерці	11 студзеня 1837(1837-01-11)[1][2][…] (66 гадоў)
Месца смерці	Парыж, Парыж[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	могілкі Манпарнас
Грамадзянства	Францыя[3]
Бацька	Q18121519?
Род дзейнасці	мастак, палітык, настаўнік, партрэтыст, ілюстратар, дзеяч выяўленчага мастацтва
Месца працы	Нацыянальная вышэйшая школа прыгожых мастацтваў
Жанр	гістарычны жывапіс
Вучоба	Нацыянальная вышэйшая школа прыгожых мастацтваў
Уплыў	Augustin Pajou[d], Жак-Луі Давід і Nicolas-Guy Brenet[d]
Уплыў на	Карл Карлавіч Штэйбен і Іозеф Карл Штылер
Член у	Германскі археалагічны інстытут Нідэрландская каралеўская акадэмія навук Акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Вывучаў скульптуру пад кіраўніцтвам Агюстэна Пажу, але паказаўшы здольнасць не столькі да гэтага мастацтва, колькі да жывапісу, перайшоў у памочнікі да Ж.-Л. Давіда. У 1793 годзе па рэкамендацыі Давіда назначаны членам рэвалюцыйнага трыбунала. Пасля з лёгкасцю мяняў палітычных апекуноў, якія былі ў захапленні ад яго таварыскасці і абыходлівасці.

Першымі карцінамі Жэрара, якія звярнулі ўвагу знатакоў класіцызму, былі партрэт мініяцюрыста Ж.-Б. Ізабэ (1795), «Велізарый» таго ж года і «Першы пацалунак Амура і Псіхеі» (1798). У часы Першай імперыі Жэрар атрымаў тытул барона і бліскучую рэпутацыю, якая, аднак, значна згасла яшчэ пры яго жыцці. Пачынаючы з луўрскага партрэта Жазефіны Багарнэ (1799) ён стварыў шырокую галерэю дзеячаў Першай імперыі і Рэстаўрацыі. Таксама ўслаўляў ваенныя подзвігі Напалеона, пісаў маштабныя палотны ў батальным жанры. У чвсы Карла X упрыгожыў плафон Пантэона.

Як майстар халоднага, пралічанага класіцызму Жэрар ішоў па слядах свайго настаўніка Давіда. Тэкстуры на яго палотнах заўсёды старанна прапрацаваны, формы мадэліраваны з дакладнасцю скульптара, эмоцыі зведзены да мінімуму. Яго партрэты элегантней за партрэты Давіда, многія ўяўляюць сабой ідэал салоннай грацыі пачатку XIX стагоддзя.

Сярод яго вучняў — Л. Хорыс.

Зноскі

1. François-Pascal-Simon (Baron) Gérard

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17299517'></a>
2. François Pascal Simon Gérard — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q217595'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q24255573'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1547776'></a>
3. KulturNav — 2016. Праверана 27 лютага 2016.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q16323063'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q16323066'></a>