Фёдар Пятровіч Вінакураў

Фё́дар Пятро́віч Вінаку́раў (17 лютага 1900, в. Расказань, Раднічкоўскі раён, Саратаўская вобласць — 15 чэрвеня 1990) — беларускі савецкі вучоны ў галіне гідратэхнікі. Акадэмік АН БССР (1960, член-карэспандэнт з 1950), акадэмік Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР (1957), прафесар (1943). Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі БССР (1954)^[1].

Фёдар Пятровіч Вінакураў
Міністр меліярацыі і воднай гаспадаркі БССР 1954 — 1956
1-ы намеснік наркама воднай гаспадаркі Узбекскай ССР 1941
Нараджэнне	17 лютага 1900(1900-02-17) Расказань[d], Балашоўскі павет[d], Саратаўская губерня, Расійская імперыя
Смерць	15 чэрвеня 1990(1990-06-15) (90 гадоў)
Дзеці	Яўген Фёдаравіч Вінакураў
Адукацыя	Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт шляхоў зносін (1925)
Навуковая ступень	акадэмік Акадэміі навук Беларускай ССР (1960) і акадэмік Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР[d] (1957)
Навуковае званне	прафесар
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера	гідратэхніка
Месца працы	Інстытут ірыгацыі[d] БПІ
Вядомы як	акадэмік АН БССР, акадэмік АА СССР, прафесар
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Вінакураў.

Біяграфія

Скончыў Ленінградскі інстытут інжынераў шляхоў зносін у 1925 годзе. У 1941 годзе дырэктар Інстытута ірыгацыі ў Ташкенце, у 1942—1944 гг. першы намеснік наркама воднай гаспадаркі Узбекскай ССР. У 1948—1961 гг. у БПІ^[1].

З 1954 года міністр меліярацыі і воднай гаспадаркі БССР, з 1956 г. галоўны вучоны сакратар Прэзідыума АН БССР, у 1969—1970 гг. акадэмік — сакратар Аддзялення фізіка-тэхнічных навук АН БССР^[1].

Кандыдат у член ЦК КПБ у 1956—1971 гг. Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР у 1955—1959^[1]гг.

Навуковая дзейнасць

Распрацоўваў пытанні праектавання і будаўніцтва комплексаў гідратэхнічных збудаванняў механікі тарфяных грунтоў. Аўтар праектаў і кіраўнік каля 20 будаўнічых комплексаў, якія маюць важнае народна-гаспадарчае значэнне^[1].

Асноўныя працы

Аўтар больш за 50 навуковых прац, у тым ліку 2 манаграфій^[2]:

• Строительные свойства торфяных грунтов. Мн.: Изд-во Акад. наук БССР, 1962 (совм. с А. Е. Тетеркиным, М. А. Питермоном).

Узнагароды

Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны I ступені (1945), «Знак Пашаны» (1944), медалямі^[2].

Зноскі

1. Винокуров Фёдор Петрович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 114—115. — 737 с.
2. Акадэмік ВІНАКУРАЎ Фёдар Пятровіч (руск.)