Філіп Жыль

Філіп Эміль Франсуа Жыль (фр.: Philippe Emile François Gille, 10 снежня 1831, Парыж — 19 сакавіка 1901, Парыж) — французскі публіцыст і драматург.^[5] Ён напісаў больш за дваццаць лібрэта ў перыяд з 1857 па 1893 гады, найбольш вядомыя з якіх «Манон» Ж. Маснэ і «Лакмэ» Л. Дэліба.

Філіп Жыль
фр.: Philippe Gille
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	фр.: Philippe François Émile Gille[1]
Дата нараджэння	18 снежня 1830(1830-12-18)[2][1]
Месца нараджэння	former 3rd arrondissement of Paris[d], Парыж, Парыж[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя[2][1]
Дата смерці	19 сакавіка 1901(1901-03-19)[3][2][…] (70 гадоў)
Месца смерці	XVII акруга Парыжа, Парыж, Парыж[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя[4]
Грамадзянства	Францыя
Дзеці	Victor Gille[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	журналіст, лібрэтыст, пісьменнік, літаратурны крытык, драматург
Мова твораў	французская
Грамадская дзейнасць
Член у	Акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Узнагароды
Подпіс
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

У маладосці займаўся скульптурай.

У 1861 годзе стаў сакратаром «Тэатр Лірык». Пісаў у газетах і часопісах Le Petit Journal, L'Écho de Paris, «Ле Салей», L’Histoire, з 1869 года пісаў у «Le Figaro», дзе пад псеўданімам «Жалезная маска» (фр.: Le Masque de fer) вёў тэатральную хроніку. Актыўна выступаў як літаратурны крытык з артыкуламі пра новыя кнігі Віктора Гюго, Анатоля Франса, П’ера Лоці, Эрнеста Рэнана і іншых выдатных французскіх пісьменнікаў (сабраны ў пяць зборнікаў пад агульнай назвай «Літаратурная барацьба» (фр.: La bataille littéraire; 1889—1893). У 1899 годзе быў абраны членам Акадэміі вытанчаных мастацтваў.^[6]

Жыль выступіў сааўтарам Эжэна Лабіша ў вадэвілі «30 мільёнаў Глядыятара» (фр.: Les 30 millions de Gladiator; 1875 г.) і Анры Мельяка ў камедыі «Муж для Бабеты» (фр.: Le mari à Babette; 1881), выдаў кнігу вершаў «Гербарый» (фр.: L'herbier; 1887), якая дазволіла крытыку Полю Жынісці заўважыць, што, нягледзячы на назву, «у паэтычных кветках гэтага чароўнага зборніка свежы колер і жывыя фарбы толькі што сабранага ўраджаю».^[7]

Быў жанаты з дачкой кампазітара Віктора Масэ.^[8]

Лібрэта

• Жак Афенбах:
  • «Вячэрні вецер  (англ.)» (1857)
  • «Карнавал водгукаў», фр.: Le carnaval des revues, (1860)
  • «Жанна плача, Жан смяецца», фр.: Jeanne qui pleure et Jean qui rit, (1864)
  • «Пастушкі», фр.: Les bergers, (1865)
  • «П’ерэта і Жако  (англ.)» (1876)
  • «Доктар Окс  (англ.)» (1877)
• Леа Дэліб:
  • «Містэр шчаслівай зоркі», фр.: Monsieur de Bonne-étoile (1860)
  • «Птушыны змей», фр.: Le serpent à plumes (1864)
  • «Жан дэ Нівэль» (1880)
  • «Лакмэ» (1883)
  • «Касія», фр.: Kassya (1893)
• Рабер Планкет:
  • «Рып Ван Вінкль  (англ.)» (1882)
• Жуль Маснэ:
  • «Манон» (1884)

Зноскі

1. birth certificate — С. 19–21. Праверана 12 чэрвеня 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q83900'></a>
2. People of Modernity Base Праверана 29 сакавіка 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q299015'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q116166943'></a>
3. Philippe GILLE // Annuaire prosopographique : la France savante / пад рэд. B. Delmas, R. Mathis — 2009. Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q673718'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2926731'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q55740543'></a>
4. пасведчанне аб смерці — С. 20. Праверана 12 чэрвеня 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q708653'></a>
5. Georges Moreau, Revue universelle : recueil documentaire universel et illustré, vol. 11, Paris, Larousse, 1901, p.430.
6. Bertrand Marchal. Mallarmé. — Presses de l'Université de Paris-Sorbonne, 1998. — P. 467. — ISBN 2840501201.
7. Paul Ginisty. L’Année littéraire, 7 juin 1887. — Цит. по: Catulle Mendès. Le mouvement poétique français de 1867 à 1900 (англ.)
8. New international encyclopedia. — 2-е. — Dodd, Mead and Company, 1915. — Т. 9. — P. 764.