Чысцяк веснавы

Чысцяк веснавы, або Чыстацел вясенні^[1] (Ficária vérna) — травяністая расліна; від роду Чысцяк (Ficaria) сямейства Казяльцовыя (Ranunculaceae), часта ўносіцца ў склад роду Казялец (Ranunculus) у рангу падрод.

Чысцяк веснавы
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Двухдольныя Парадак:  Казяльцовакветныя Сямейства:  Казяльцовыя Падсямейства:  Казяльцовыя Трыба:  Ranunculeae Род:  Чысцяк Від:  Чысцяк веснавы
Міжнародная навуковая назва
Ficaria verna Huds., 1762, nom. nov.
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   513567 NCBI   79245 EOL   473789 GRIN   t:446783 IPNI   711233-1 TPL   kew-2809356

Назва

Чыстацел вясенні^[2], чысцік^[1], чыстацел^[3].

Біялагічнае апісанне

Батанічная ілюстрацыя з кнігі К. А. М. Ліндмана «Bilder ur Nordens Flora», 1917—1926

Расліна цікава тым, што валодае вывадковымі пупышкамі  (руск.) двух тыпаў: на каранях (клубяньковападобныя патоўшчаныя даданыя карэньчыкі) і ў пазухах лісця.

Кветкі чысцяка на сонечных месцах наведваюць пылковаедныя жукі, мухі, пчолы (у цені плады на ім не ўтвараюцца).

Чысцяк веснавы (Ficaria verna) на паштовай марцы СССР

Формула кветкі: ${\displaystyle \ast K_{3}\;C_{8-12}\;A_{\infty }\;G_{\underline {\infty }}}$^[4].

Распаўсюджанне

Як і большасць казяльцовых, гэты від аддае перавагу ўмеранаму і прахалоднаму клімату, сырым месцам.

Расліна шырока распаўсюджана ў Еўразіі: ад атлантычнага ўзбярэжжа на захадзе да Заходняй Сібіры на ўсходзе. Арэал віду ўключае і ўсе Міжземнамор’е, у тым ліку краіны Блізкага Усходу і Паўночнай Афрыкі^[5].

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 53. — 160 с. — 2 350 экз.
2. Ганчарык М. М. Беларускія назвы раслін. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. II і IV. Горы-Горки, 1927
3. Васількоў І. Г. Матэрыялы да флоры Горацкага раёна. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. III. Горы-Горкі, 1927
4. Барабанов Е. И. Ботаника: учебник для студ. высш. учеб. заведений. — М.: Издат. центр «Академия», 2006. — С. 237. — 448 с. — ISBN 5-7695-2656-4.
5. Паводле сайта GRIN (гл. картку расліны).