Эдуард Станіслававіч Валасевіч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Валасевіч.

Эдуард Станіслававіч Валасевіч (12 сакавіка 1918, Магілёў — 2 верасня 1997) — беларускі пісьменнік, перакладчык, паэт-байкапісец^[2].

Эдуард Станіслававіч Валасевіч
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	12 сакавіка 1918(1918-03-12)
Месца нараджэння	Магілёў
Дата смерці	2 верасня 1997(1997-09-02)[1] (79 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Грамадзянства	Беларуская ССР
Альма-матар	МДУ імя А. А. Куляшова (1941)
Месца працы	Магілёўская праўда Полымя Вожык Усесаюзнае ўпраўленне па ахове аўтарскіх праў[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт , празаік , перакладчык, байкапісец
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз беларускіх пісьменнікаў
Узнагароды	Грамата Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям'і чыгуначніка. Спачатку вучыўся ў чыгуначнай сямігодцы. У 1935—1936 гадах працаваў грузчыкам на чыгунцы. Скончыў Магілёўскі педагагічны інстытут у 1941 годзе^[2].

З 1941 года ў Чырвонай Арміі. Быў цяжка паранены ў 1943 годзе, пасля чаго дэмабіли\ізаваны як інвалід. З 1944 года выкладаў фальклор і рускую літаратуру ў Магілёўскім педінстытуце^[2]. Працаваў у абласной газеце «За Радзіму» (Магілёў)^[2].

У 1952 годзе пераехаў у Мінск. Працаваў у часопісах «Полымя», «Вожык», у Белдзяржфілармоніі. Член Саюза пісьменнікаў СССР з 1950 года.

У 1970-74 дырэктар Беларускага аддзялення Усесаюзнага ўпраўлення па ахове аўтарскіх праў СП СССР  (руск.)^[2].

Памёр і пахаваны ў Мінску (?)^[3].

Творчасць

Дэбютаваў у друку ў 1938 годзе^[2]. Першую кніжку «Вершы і байкі» выдаў у 1954 г. Аўтар зборнікаў баек «Залатая рыбка» (1957), «Як дбаеш — так і маеш» (1958), «Арліны суд» (1959), «Соль» (1962), «На вясёлай хвалі» (1967), «Туды і рак з кляшнёй…» (1970), «Палюсы» (1977), «Кругавая парука» (1979) і г. д^[2].

Басні адметныя актуальнасцю тэматыкі, камізмам сітуацый, жывым народным гумарам. Пісаў гумарыстычныя вершы і басні для дзяцей (зборнікі «Камар-званар», 1959; «Горкі мёд», 1967 і іншыя), аднактавыя камедыі, скетчы, эпіграмы і пародыі^[2].

Перакладаў з рускай мовы творы І. Батрака^[4], байку «Фанабэрысты сабака» В. Традзьякоўскага^[5], з украінскай М. Старыцкага.

Бібліяграфія

• Басни. — М., 1958
• Казёл адпушчэння. — Мн., 1968
• Рагаты анёл. — Мн., 1978
• Лірыка і сатыра Выбранае. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1988. — 317 с.

Зноскі

1. Èduard Stanìslavavìč Valasevìč // Národní autority České republiky Праверана 18 студзеня 2021.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863'></a>
2. Волосевич Эдуард Станиславович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 122-123. — 737 с.
3. Брэская — Гарэцкі – Белліт  (бел.) (14 ліпеня 2023). Праверана 23 ліпеня 2024.
4. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2. — С. 350. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0310-1. — ISBN 985-11-0295-4 (т. 18. Кн. 2).
5. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 497. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).