Элегія (калектыў аўтарскай песні)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Элегія, значэнні.

Калектыў аўтарскай песні «Элегія» — вакальна-інструментальны ансамбль аўтарскай песні, створаны ў 1999 ў Вілейцы. Кіраўнік Таццяна Захарыч. Дэбют адбыўся на Беларускім тэлебачанні ў праграме «Мы, пэўна, апошнія з тых», прысвечанаму творчасці земляка паэта Івана Лашуткі.

Элегія
Народны калектыў аўтарскай песні «Элегія»
Жанр	аўтарская песні
Гады	1999 — цяпер
Краіна	Беларусь
Горад	Вілейка
Мова песень	беларуская руская
elegia.ts9.ru

Калектыў і яго ўдзельнікі — лаўрэаты і дыпламанты абласных, нацыянальных, міжнародных фестываляў-конкурсаў.

Званне «Народны калектыў» прысуджана ў 2003 годзе.

Калектыў цесна супрацоўнічае з народным ансамблем гітарыстаў «Адэліта».

Удзел у фестывалях і конкурсах

• «Лицедейство старого города», 2003, Віцебск.
• «Віцебскі лістапад», 2004, Віцебск
• «Петербургский аккорд», 2004, Мінск
• «Бардаўская восень», 2005, Польшча
• «Напеў зямлі маёй», 2006, Мар’іна Горка
• «Ратуйце людзі ўсё жывое!», 2009
• Фестываль польскай культуры, 2008
• «Калядная зорка», 2011, Маладзечна
• «Бард-рыбалка», 2011, Магілёўская вобласць
• Нацыянальны фестываль песні і паэзіі «Маладзечна — 2011»
• «Дажынкі — 2011», Маладзечна

Рэпертуар

У рэпертуары «Элегіі» больш за 90 песень на ўласныя тэксты і музыку, а таксама на вершы беларускіх паэтаў Навума Гальпяровіча, Людмілы Рублеўскай, Васіля Жуковіча, Веры Вярбы і іншых, паэтаў-землякоў, вядомых бардаў: лірычныя, раманс, турыстычныя, гумарыстычныя, шансон, інструментальная класічная, народная музыка, беларускія народныя песні, уласныя інструментальныя творы.

Дыскаграфія

Запісаныя 5 дыскаў з песнямі, у т. л. Два апошніх — «Іду са словам да людзей» (2009), «На востраве душы» (2012) в рамках проекта «Незабыўныя імёны Вілейшчыны».

Удзельнікі

• Таццяна Захарыч — кіраўнік, аўтар-выканаўца, фортэпіяна, гітара.
• Уладзімір Лапцік — гітара, аранжыроўка песень
• Аксана Жук — скрыпка
• Уладзімір Цанунін^[1] — гітара, аўтар-выканаўца
• Аляксандр Сяліцкі — гукарэжысёр

Зноскі

1. Сустрэча з Уладзімірам Цануніным Архівавана 16 сакавіка 2016. // «Рэгіянальная газета»