Эўтаназія

Эўтаназія (радзей эйтаназія) (грэч.: ευ-«добры» θάνατος «смерць») — практыка спынення (або скарачэння) жыцця чалавека, які пакутуе невылечным захворваннем, цярпіць невыносныя пакуты, задавальненне просьбы без медыцынскіх паказанняў у бязбольнай ці мінімальна балючай форме з мэтай спынення пакут. Пярэчыць клятве Гіпакрата.

Прычыненне смерці

Забойства

Заказное забойства Масавае забойства Дзетазабойства Бацьказабойства Прычыненне смерці па неасцярожнасці Генацыд · Суд Лінча Забойства гонару Рытуальнае забойства Царазабойства

Забойца

Наёмны забойца Серыйны забойца Асасін

Некрымінальнае прычыненне смерці

Смяротная кара Эўтаназія Самагубства

Праект Права · Партал Права

Г Р П

«Кароткі Оксфардскі слоўнік» дае тры значэнні словы «эўтаназія»: першае — «спакойная і лёгкая смерць», другое — «сродкі для гэтага», трэцяе — «дзеянні для яе ажыццяўлення».

Tэрмін «эўтаназія» выкарыстоўваецца таксама ў дачыненні да ўсыплення лабараторных і бадзяжных жывёл.

Класіфікацыя

У асноўным разглядаюць некалькі відаў эўтаназіі^[1][2]:

• Добраахвотная – пацыент дае згоду на правядзенне працэдуры.
• Нядобраахвотная – згоду пацыента немагчыма атрымаць.
• Прымусовая – супраць волі пацыента.
• Пасіўная – адмова ад лячэння ці тэрапіі, неабходных для падтрымання жыцця.
• Актыўная – прымяненне смяротных рэчываў для спынення жыцця.

Прававы статус эўтаназіі

Асноўны артыкул: Прававы статус эўтаназіі ў свеце

Эўтаназія з'яўляецца дыскусійнай тэмай у грамадстве, пры гэтым штогод павялічваецца колькасць краін, у якіх яна становіцца законнай. Сярод іх Нідэрланды, Бельгія, Люксембург, Калумбія, Канада, Іспанія, Новая Зеландыя, Эквадор, Швейцарыя^[3][4][5].

У Беларусі эўтаназія забаронена Законам «Аб ахове здароўе». У артыкуле 31 таксама адзначаецца, што "асоба, якая свядома заахвоціла іншую асобу да эўтаназіі і (ці) здзейсніла эўтаназію, нясе адказнасць у адпаведнасці з заканадаўчымі актамі^[6].