Южна-Сахалінск

Южна-Сахалінск (руск.: Южно-Сахалинск, да 1946 — Тоёхара) — горад (з 1946) у Расіі, адміністрацыйны цэнтр Сахалінскай вобласці. Насельніцтва 173,6 тыс. чал. (2005). Горад размешчаны ва ўсходняй частцы Сахаліна, на рацэ Сусуя.

Южна-Сахалінск руск.: Южно-Сахалинск Герб Сцяг[d] Краіна  Расія Каардынаты 46°57′ пн. ш. 142°44′ у. д.HGЯO Кіраўнік Q107851175? Заснаваны 1882 Плошча 164,66 км²[1] Вышыня цэнтра 50 м Насельніцтва ▲181 976 чал. (1 студзеня 2025)[2] Часавы пояс UTC+11 Тэлефонны код 424, 4242 Паштовыя індэксы 693000–693101 Афіцыйны сайт yuzhno-sakh.ru (руск.) Южна-Сахалінск на карце Расіі

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Заснаваны ў 1882 як сяло Уладзіміраўка. З 1905 да 1946 горад знаходзіўся ў складзе Японіі, зваўся Таёхара (豊原市), з’яўляўся цэнтрам прэфектуры Карафута. У канцы вайны быў заняты савецкімі войскамі, перайменаваны ў Южна-Сахалінск і прызначаны адміністрацыйным цэнтрам спачатку Южна-Сахалінскай, а затым Сахалінскай вобласці.

Сахалінскі дзяржаўны ўніверсітэт, Южна-Сахалінскі інстытут эканомікі, права і інфарматыкі, 4 філіялы іншых расійскіх ВНУ.

Насельніцтва

Год Колькасць 1978 166 000 1998 180 000 [3] Год Колькасць 2017 194 882 2018 198 973 [4] Год Колькасць 2019 200 854 [5] 2020 200 636 [6] Год Колькасць 2024 180 085 [7] 2025 181 976 [2]

Гарады-пабрацімы

•  Асахікава, Японія
•  Ваканай, Японія
•  Хакадатэ, Японія (27 верасня 1997)

Вядомыя ўраджэнцы і жыхары

• Галіна Іванаўна Аніскевіч (нар. 1954) — беларускі краязнавец.
• Аляксандр Барысавіч Гадуноў (1949—1995) — артыст балета. Заслужаны артыст РСФСР (1976).
• Аляксандр Казлоў (нар. 1981) — міністр прыродных рэсурсаў і экалогіі Расійскай Федэрацыі^[8][9][10].

Зноскі

1. http://www.dagun.ru/files/Documents/gen_plan/yuzhno-sakh/3/adm_shema.rar
2. Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2025 года — М.: Росстат, 2025.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2624680'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q133797648'></a>
3. Большой словарь географических названий / под ред. В. М. Котляков — Екатеринбург: Русское географическое общество, 2003. — С. 770. — 832 с. — ISBN 5-94799-148-9

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q113510146'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q726762'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q887'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4236098'></a>
4. 26. Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2018 года — Federal State Statistics Service. Праверана 23 студзеня 2019.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2624680'></a>
5. http://www.gks.ru/free_doc/doc_2019/bul_dr/mun_obr2019.rar
6. https://web.archive.org/web/20200822004543/https://rosstat.gov.ru/storage/mediabank/CcG8qBhP/mun_obr2020.rar
7. https://rosstat.gov.ru/storage/mediabank/Сhisl_MO_01-01-2024.xlsx — Росстат, 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q126076461'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2624680'></a>
8. Козлов Александр Александрович
9. КОЗЛОВ Александр Александрович // ГлобалМСК.ру.
10. Александр Козлов — биография