Юзаф Антоні Салагуб

Юзаф Антоні Салагуб (26 ліпеня 1709 — 4 мая 1781) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Кашталян жамойцкі (1742—1748) і віцебскі (1748—1752), ваявода віцебскі (з 1752).

Юзаф Антоні Салагуб
Праўдзіц[d]
18-ы кашталян жамойцкі 21 мая 1742 — 12 кастрычніка 1748
Папярэднік	Юзаф Бенедыкт Тышкевіч[d]
Пераемнік	Юзаф Францішак Пац
23-і ваявода віцебскі 7 чэрвеня 1752 — 5 мая 1781
Папярэднік	Марцыян Міхал Агінскі
Пераемнік	Юзаф Прозар
25-ы кашталян віцебскі 12 кастрычніка 1748 — 7 чэрвеня 1752
Папярэднік	Станіслаў Ежы Агінскі
Пераемнік	Шыман Сіруць
Нараджэнне	26 ліпеня 1709(1709-07-26)[1]
Смерць	5 мая 1781(1781-05-05)[2][3] (71 год) ці 4 мая 1781(1781-05-04) (71 год) Варшава, Варшаўская зямля[d], Мазавецкае ваяводства, Велікапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Род	Салагубы
Бацька	Ян Міхал Салагуб
Маці	Алена з Шамоўскіх[d]
Жонка	Антаніна Тэрэза з Агінскіх[d][1][4]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1709 годзе. З роду Салагубаў, сын вялікага літоўскага падскарбія Яна Міхала Салагуба і яго першай жонкі Алены з Шамоўскіх, брат Антонія Юзафа.

У канцы 1720-х гадоў быў у замежным падарожжы.

Падчас бескаралеўя ў 1733 годзе падтрымліваў кандыдатуру на трон Рэчы Паспалітай Станіслава Ляшчынскага. Разам з ім быў у аблозе ў Гданьску. Пасля капітуляцыі Гданьска прызнаў уладу Аўгуста III. Потым збег у Каралявец да Станіслава Ляшчынскага і канчаткова прызнаў уладу Аўгуста III толькі ў 1736 годзе.

У 1737 жамойцкі дэпутат Трыбунала ВКЛ, абраны маршалкам Духоўнага трыбунала ВКЛ. Пасол на соймы 1736, 1738, 1740 гадоў. У 1750 атрымаў ордэн Белага Арла. Віцебскі дэпутат і маршалак Трыбунала ВКЛ 1751. З гэтага часу зблізіўся з Чартарыйскімі. Пры іх падтрымцы 7 кастрычніка 1751 абраны віцебскім ваяводам.

У 1758 насуперак пазіцыі Чартарыйскіх прызнаў выбар курляндскім герцагам каралевіча Караля. Гэта зблізіла яго з Радзівіламі. У 1759—1760 актыўна дапамагаў жонцы памерлага брата Антонія Юзафа Брыгіце Петранелі ў справе абароны Азярышчынскага староства ад прэтэнзій кароннага гетмана Яна Клеменса Браніцкага. Быў малаактыўным саюзнікам Радзівілаў і ў час бескаралеўя 1763—1764 адразу перайшоў на бок Чартарыйскіх. Прымаў прысягу на Пакта канвента караля польскага і вялікага князя літоўскага Станіслава Аўгуста Панятоўскага і быў вызначаны ў склад соймавага суда.

Адмовіўся прынесці прысягу расійскай імператрыцы Кацярыне II пасля падзелу Рэчы Паспалітай 1772 са сваіх уладанняў, якія апынуліся ў Расійскай імперыі. Кацярына II за асабістыя заслугі пакінула Салагубу гэтыя ўладанні. У 1776 абраны ў Скарбовы дэпартамент Пастаяннай Рады. Пасля не праяўляў актыўнасці ў палітычным жыцці Рэчы Паспалітай.

Памёр у 1781 годзе.

Сям'я

Быў жанаты з Антанінай Тэрэзай Агінскай, дачкой Караля Агінскага. Дзяцей не пакінуў.