Юрый Паўлавіч Сямёнаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Сямёнаў.

Юрый Паўлавіч Сямёнаў^[7] (руск.: Юрий Павлович Семёнов; нар. 20 красавіка 1935) — савецкі і расійскі вучоны ў галіне ракетнай і касмічай тэхнікі, акадэмік Расійскай акадэміі навук (2000, член-карэспандэнт з 1987), Герой Сацыялістычнай Працы (1976).

Юрый Паўлавіч Сямёнаў
Дата нараджэння	20 красавіка 1935(1935-04-20) (90 гадоў)
Месца нараджэння	Таропец, Таропецкі раён, Калінінская вобласць, РСФСР, СССР
Грамадзянства	СССР  Расія
Род дзейнасці	інжынер, фізік, астраном
Навуковая сфера	ракетная тэхніка[d] і aerospace engineering[d]
Месца працы	Ракетна-касмічная карпарацыя «Энергія»[d][1] Harbin Engineering University[d][2] Універсітэцкі каледж Лондана[d][3] University of Ulsan[d][4] Нарвежскі ўніверсітэт прыродазнаўчых і тэхнічных навук[5] Осакскі ўніверсітэт[6]
Навуковая ступень	доктар тэхнічных навук
Навуковае званне	член-карэспандэнт РАН[d] акадэмік РАН[d]
Альма-матар	Дніпроўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Алеся Ганчара
Партыя	КПСС
Член у	Расійская акадэмія навук[1] ЦК КПСС Міжнародная акадэмія астранаўтыкі[d] Расійская інжынерная акадэмія[d]
Прэміі
Узнагароды	Залаты медаль імя С. П. Каралёва[d] Allan D. Emil Memorial Award[d] (1991)

Біяграфія

Нарадзіўся ў горадзе Таропец (Цвярская вобласць Расіі) у сям’і служачага. У 1941 годзе сям’я жыла ў Ржэве. У пачатку Вялікай Айчыннай вайны сям’я эвакуіравалася ў Молатаўскую (цяпер Пермскую) вобласць у сяло Вогулка. У 1946 годзе сям’я пераехала да месца службы бацькі ў Днепрапятроўск. Тут Ю. П. Сямёнаў скончыў школу і паступіў на фізіка-тэхнічны факультэт Днепрапятроўскага дзяржаўнага ўніверсітэта, які скончыў у 1958 годзе па спецыяльнасці «інжынер-механік па вадкасных ракетных рухавіках». Працоўную дзейнасць пачаў у АКБ-586 у Днепрапятроўску. На працягу 5 гадоў прайшоў шлях ад інжынера да начальніка групы. У 1964 годзе Ю. П. Сямёнаў пераехаў у Маскву і пачаў працу ў АКБ-1 (сучасная Ракетна-касмічная карпарацыя «Энергія») пад кіраўніцтвам С. П. Каралёва ў горадзе Калінінград (сучасны Каралёў) Маскоўскай вобласці. Займаў пасады намесніка вядучага канструктара, вядучага канструктара, галоўнага канструктара тэмы, намесніка генеральнага канструктара — галоўнага канструктара тэмы, першага намесніка генеральнага канструктара — галоўнага канструктара тэмы. У 1975 годзе абараніў кандыдацкую, у 1979 годзе — доктарскую дысертацыю^[8]. З 1989 года Ю. П. Сямёнаў генеральны канструктар, генеральны дырэктар — генеральны канструктар НВА «Энергія»; прэзідэнт РКК «Энергія», генеральны канструктар, кіраўнік галаўнога КБ РКК «Энергія» (1994—2005)^[8]. В 2007—2012 гадах старшыня Прэзідыума навукова-тэхнічнага савета РКК «Энергія»^[9].

Навукова-канструктарская дзейнасць

Ю. П. Сямёнаў аўтар і сааўтар больш за 360 навуковых прац, манаграфій, артыкулаў і вынаходстваў^[8][9]. Прымаў непасрэдны ўдзел у распрацоўцы ракетных комплексаў Р-12, Р-14, Р-16, спадарожнікаў ваеннага прызначэння серыі «Космас», аўтаматычных станцый «Зонд», комплекса Л-1, арбітальных станцый касмічнай праграмы «Салют»^[8].

Узначальваў праекты стварэння касмічных караблёў «Саюз», «Саюз Т», «Саюз ТМ», «Саюз ТМА», «Прагрэс», «Прагрэс М», «Прагрэс М1», станцый «Салют» і «Мір»; сістэмы «Энергія—Буран» і арбітальнага карабля «Буран», ракетнага сегмента ракетна-касмічнага комплекса «Марскі старт», касмічных апаратаў «Ямал-100» і «Ямал-200», універсальнай касмічнай платформы, створанай па праекце «Ямал», касмічнага апарата дыстанцыйнага зандзіравання Зямлі «БелКА». Кіраваў працамі па міжнародных праектах «Мір—Шатл» і «Мір—НАСА», стварэнне і эксплуатацыі расійскага сегмента Міжнароднай касмічнай станцыі, па касмічных комплексах з выкарыстаннем буйнагабарытных антэн, пілатуемага комплексу для палётаў на Месяц, Марс і іншых^[8]. Кіраваў працамі па канверсійнай і сацыяльнай праграмах^[8]. Пад кіраўніцтвам Ю. П. Сямёнава створаны спецыялізаваны цэх падвышанай прамысловай частаты для зборкі аўтаматычных касмічных сістэм^[8].

Правадзейны член Міжнароднай акадэміі астранаўтыкі (1986^[10]), Расійскай інжынернай акадэміі (1992^[10])^[9].

Узнагароды і званні

• Герой Сацыялістычнай Працы (1976)
• Ленінская прэмія (1978)
• Дзяржаўная прэмія СССР (1985)
• Дзяржаўная прэмія Расійскай Федэрацыі (1999)
• 2 ордэны Леніна
• Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга (1971)
• Ордэн «За заслугі перад Айчынай» III ступені (1995)
• Медаль «За заслугі ў асваенні космасу» (2011)
• Залаты медаль імя К. Э. Цыялкоўскага Акадэміі навук СССР (1987)
• Залаты медаль імя С. П. Каралёва Расійскай акадэміі навук (2011)
• Ордэн Ганаровага легіёна (Францыя)^[9]
• Залаты медаль «Космас» Міжнароднай авіяцыйнай федэрацыі^[9]
• Прэмія Урада Расійскай Федэрацыі імя Ю. А. Гагарына ў галіне касмічнай дзейнасці (2011)
• Заслужаны дзеяч навукі Расійскай Федэрацыі (1996)
• Міжнародная прэмія імя Алана д’Эміля (1991)
• Міжнародная прэмія імя Франсуа-Ксаўе Баньё (1999)
• Ганаровы грамадзянін Маскоўскай вобласці (2005), гарадоў Байканур (2016) і Каралёў (1995).