Ян Кароль Копаць

Ян Кароль Копаць (? — 1 мая 1681) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч.

Ян Кароль Копаць
Герб «Роля»
Кашталян троцкі 1670 — 1 мая 1681
Папярэднік	Ян Себасцьян Кэнштарт
Пераемнік	Цыпрыян Павел Бжастоўскі
Ваявода полацкі 1658 — 1670
Папярэднік	Аляксандр Людвік Радзівіл
Пераемнік	Казімір Ян Сапега
Нараджэнне	каля 1633 Варшава, Варшаўская зямля[d], Мазавецкае ваяводства, Велікапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Смерць	1 мая 1681(1681-05-01)
Род	Копці
Бацька	Васіль Васілевіч Копаць
Маці	Барбара з Хадкевічаў[d]
Жонка	Лукрэцыя Марыя Строцы[d][1]
Дзеці	Францішка з Копцяў[d][2][3] і Ганна з Копцяў[d][4]

Біяграфія

У 1630—1640-я гады вучыўся ў Навадворскай акадэміі ў Кракаве, Кракаўскай акадэміі, Падуанскім універсітэце.

Староста берасцейскі ў 1652—1665 і 1670—1680 гадах. Вялікі літоўскі чашнік у 1656—1658 гадах і падстолі ў 1658 годзе, ваявода полацкі з 1658 года; пасол на соймы ад Берасцейскага павета ў 1648, 1650, 1653 гадах.

У палітычнай дзейнасці цесна звязаны з ваяводам віленскім і вялікім гетманам літоўскім Паўлам Янам Сапегам, нясвіжскім ардынатам Міхалам Казімірам Радзівілам. У 1664—1665 гадах падтрымліваў групоўку Пацаў, выступаў разам з імі за пажыццёвае абранне караля. У 1660-я гады стаў дзяржаўцам дрыскім, бельскім, ковенскім, атрымаў Гарадзенскую эканомію.

Незадаволеная ім полацкая шляхта выступіла ў падтрымку Багуслава Радзівіла, прызначанага полацкім ваяводам яшчэ ў 1654 годзе; спрэчка паміж імі скончылася пераводам у 1670 годзе Яна Кароля на пасаду кашталяна троцкага.

У 1672 годзе быў маршалкам Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага.

Фундатар кляштара бенедыкцінцаў у Гарадзішчы каля Пінска.

Сям’я

Паходзіў з роду Копцяў, сын Васіля Копця і Барбары Хадкевіч, дачкі кашталяна віленскага Гераніма Хадкевіча.

Ажаніўся з Лукрэцыяй Марыяй Строцы, удавой полацкага ваяводы Аляксандра Людвіка Радзівіла. З ёй меў дзвюх дачок:

• Францішку (? — 1690), якая выйшла за троцкага ваяводу Казіміра Уладзіслава Сапегу;
• Ганну, якая выйшла спачатку за падольскага ваяводу Станіслава Лужэцкага, а потым за вялікага пісара літоўскага Канстанціна Яна Шуйскага.