Яўген Аляксандравіч Еўтушэнка

Яўген Аляксандравіч Еўтушэнка (руск.: Евгений Евтушенко, Евгений Александрович Евтушенко; 18 ліпеня 1932(1932-07-18)^[1], Зіма, Іркуцкая вобласць — 1 красавіка 2017(2017-04-01)^[2][1], Талса^[2]) — расійскі паэт.

Яўген Аляксандравіч Еўтушэнка
руск.: Евгений Евтушенко руск.: Евгений Александрович Евтушенко
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	руск.: Евгений Александрович Гангнус
Дата нараджэння	18 ліпеня 1932(1932-07-18)[1]
Месца нараджэння	Зіма, Зімінскае гарадское муніцыпальнае ўтварэнне[d], Іркуцкая вобласць, РСФСР, СССР
Дата смерці	1 красавіка 2017(2017-04-01)[2][1] (84 гады)
Месца смерці	Талса, акруга Талса[d], Аклахома, ЗША[2]
Пахаванне	Перадзелкінскія могілкі[d]
Грамадзянства	Расія
Бацька	Q125631960?
Жонка	Bella Akhmadulina[d] і Джэн Батлер[d]
Дзеці	Аляксандр Яўгенавіч Еўтушэнка[d]
Альма-матар	Літаратурны інстытут імя А. М. Горкага
Месца працы	Пітсбургскі ўніверсітэт
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, раманіст, сцэнарыст, рэжысёр, акцёр, настаўнік, пісьменнік, публіцыст, фатограф, празаік
Гады творчасці	1949 — 2017
Жанр	паэзія і проза
Мова твораў	руская
Грамадская дзейнасць
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук[3]
Прэміі
Узнагароды
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Цытаты ў Вікіцытатніку

Біяграфія

Вучыўся ў Літаратурным інстытуце імя М.Горкага (1951-54). Друкуецца з 1949 года. Паэзія вызначаецца незалежнасцю пазіцыі, вострай пастаноўкай складаных маральных і сацыяльных пытанняў, праблем грамадзянскасці, міжнароднай палітыкі, гуманістычным і антываенным пафасам (зборнікі «Разведчыкі будучага», 1952, «Шаша энтузіястаў», 1956, «Яблык», 1960, «Інтымная лірыка», 1973, «Зварка выбухам», 1980, «Грамадзяне, паслухайце мяне…», 1989, і іншыя паэмы «Брацкая ГЭС», 1965, «Мама і нейтронная бомба», 1982, за апошнюю Дзяржаўная прэмія СССР 1984). Выступае як празаік, публіцыст і крытык (зборнікі артыкулаў «Талент ёсць цуд невыпадковы», 1980, «Пункт апоры», 1981, раманы «Ягадныя мясціны», 1982, «Не памірай пасля смерці», 1993). Паставіў фільмы «Дзіцячы сад» (1984), «Пахаванне Сталіна» (1991), здымаўся ў іх.

На беларускую мову творы Еўтушэнка пераклалі Рыгор Барадулін, Артур Вольскі, Анатоль Вярцінскі, В.Макарэвіч, У.Нядзведскі.