Яўген Канстанцінавіч Дзятлаў

Яўген Канстанцінавіч Дзя́тлаў (нар. 17 мая 1923, в. Бабы, Пухавіцкі раён — 11 сакавіка 2003^[1]) — беларускі архітэктар. Заслужаны архітэктар Беларусі (1988).

Яўген Канстанцінавіч Дзятлаў
Дата нараджэння	17 мая 1923(1923-05-17)
Месца нараджэння	Бабы, Беларусь
Дата смерці	11 сакавіка 2003(2003-03-11) (79 гадоў)
Грамадзянства	Беларусь
Дзеці	Ілья Яўгенавіч Дзятлаў
Альма-матар	Маскоўскі архітэктурны інстытут (1950)
Месца працы	Казгарбудпраект[d] Мінскпраект Белдзіпрагандаль
Партыя	КПСС
Член у	Беларускі саюз архітэктараў
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Дзятлаў.

Біяграфія

У чэрвені 1941 г. скончыў школу. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны^[2]. Восенню 1941 г. далучыўся да партызанскага атрада «Полымя» на тэрыторыі Пухавіцкага раёна. Член КПСС з 1948 года^[2].

Скончыў у 1950 годзе Маскоўскі архітэктурны інстытут. У 1950—1965 гадах працаваў у г. Алма-Ата ў інстытуце «Казгарбудпраект», галоўным архітэктарам горада (1961—1965). Член Саюза архітэктараў СССР з 1951 года.

Восенню 1965 г. вярнуўся ў Беларусь. Быў кіраўніком майстэрні генплана інстытута «Мінскпраект». 1970—1974 гадах галоўным архітэктарам горада. Пасля працаваў галоўным архітэктарам інстытутаў «Белдзіпрагандаль» (1974—1980), «Мінскпраект» (1980—1985). 3 1984^[2] ці 1985^[3] года намеснік старшыні праўлення Саюза архітэктараў Беларусі.

Творы

Асноўныя работы: у Алма-Аце — жылыя дамы па Камуністычным праспекце^[2] і гасцініца «Казахстан» (1954—1961; у аўтарскім калектыве), тэлецэнтр (1956—1959), адм. будынкі Казсаўпрафа (1958—1961, у сааўт.) і Міністэрства сувязі (1958—1962, у сааўт.)^[3], Дом прыёмаў Савета Міністраў Казахскай ССР^[2];

Рэстаран «Свіцязь»

Асноўныя працы (у аўтарскім калектыве) у Мінску — праект забудовы мікрараёна Усход 1 (1968—1969, у сааўт.), карэктура генплана (1971) і генплан на 2000 г. Мінска (1980)^[2], праект дэталёвай планіроўкі жылых раёнаў Усход і Серабранка (1965—1968, у сааўт.), універсам «Рыга» (1980^[2]) і рэстаран «Свіцязь» (1982^[2], у сааўт.), праект дэталёвай планіроўкі цэнтра горада (1969—1973, у сааўт.)^[3], ПДП Цэнтральнага раёна (1983)^[2].

Дакументы дзейнасці (эскізы праектаў, партызанскія малюнкі, артыкулы), біяграфічныя дакументы (характарыстыкі, граматы ды інш.) захоўваюцца ў БДАНТД, куды перададзены асабіста^[4].

Узнагароды

Узнагароджаны ордэнамі «Знак Пашаны» (1970), Айчыннай вайны II ступені (1985), медалямі^[2]. Яго праекты адзначаны прэміямі ўсесаюзных і рэспубліканскіх конкурсаў^[5], 1-я прэмія на Усесаюзным конкурсе за праект цэнтра Мінска (1968, кіраўнік аўтарскага калектыва).

Сям’я

Меў сына Ілью (нар. 1950), таксама архітэктара.

Зноскі

1. Архіўная копія (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2018. Праверана 31 жніўня 2019.
2. Дятлов Евгений Константинович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
3. Дзятлаў Яўген Канстанцінавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік / Беларус. Энцыкл.; Рэкал.: А. А. Воінаў і інш. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-078-5.
4. Вольга Іванова. Асaбістыя архівы Беларусі канца XVIII-пач. XXІ ст. Мінск, 2014. 404 с.
5. http://urok.shkola.of.by/kraj-puhavicki-fakti-padzei-lyudzi-krayaznachi-kalyandar.html?page=4 Архівавана 27 красавіка 2019.