(113) Амальтэя

(113) Амальтэя (стар.-грэч.: Ἀμάλθεια) — даволі буйны астэроід галоўнага пояса, прыналежны да светлага спектральнага класа S. Ён быў выяўлены 12 сакавіка 1871 года нямецкім астраномам Карл Лютэрам у Дзюсельдорфскай абсерваторыі і названы ў гонар Амальтэі (згодна старажытнагрэчаскай міфалогіі, легендарная каза, якая выгадавала сваім малаком немаўля Зеўса на востраве Крыт)^[1].

(113) Амальтэя
Адкрыццё
Першаадкрывальнік	Карл Лютэр
Месца выяўлення	Дзюсельдорф
Дата выяўлення	12 сакавіка 1871
Эпанім	Амальтэя
Альтэрнатыўныя абазначэнні	1931 TN3; 1951 CY
Катэгорыя	Галоўны пояс астэроідаў
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e)	0,0875770
Вялікая паўвось (a)	355,39 млн км (2,3756376 а.а.)
Перыгелій (q)	324,266 млн км (2,1675864 а.а.)
Афелій (Q)	386,514 млн км (2,5836888 а.а.)
Перыяд абарачэння (P)	1 337,423 сут (3,662 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць	19,287 км/с
Схіленне (i)	5,03892°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω)	123,56037°
Аргумент перыгелія (ω)	78,25374°
Сярэдняя анамалія (M)	156,88503°
Фізічныя характарыстыкі
Дыяметр	46,14 км
Маса	1,0 ×1017 кг
Шчыльнасць	2,000 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні	0,0129 м/с²
2-я касмічная скорасць	0,0244 км/с
Перыяд вярчэння	9,935 гад
Спектральны клас	S
Абсалютная зорная велічыня	8,74m
Альбеда	0,2649
Сярэдняя тэмпература паверхні	181 К (−92 °C)

Гл. таксама

• Спіс астэроідаў (101—200)
• Класіфікацыі малых планет

Зноскі

1. Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 26. — ISBN 3-540-00238-3.