Анатоль Іосіфавіч Валахановіч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Валахановіч.

Анатоль Іосіфавіч Валахановіч (17 красавіка 1939, Менск — 23 лістапада 2016) — беларускі гісторык, журналіст, краязнавец.

Анатоль Іосіфавіч Валахановіч
Дата нараджэння	17 красавіка 1939(1939-04-17)
Месца нараджэння	Менск, Менская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Дата смерці	23 лістапада 2016(2016-11-23) (77 гадоў)
Месца пахавання	Паўлаўшчына
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	журналіст, гісторык, краязнавец
Месца працы	Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі Навука і тэхніка БелНДІДАС
Альма-матар	БДПУ
Член у	Беларускі саюз журналістаў
Узнагароды	выдатнік друку Беларусі[d]

Біяграфічныя звесткі

Скончыў гісторыка-філалагічны факультэт Мінскага педагагічнага інстытута імя А. М. Горкага (1961). Член Беларускага саюза журналістаў (1975). У 1961—1962 гадах настаўнік гісторыі ў вёсцы Баравое (Дзяржынскі раён), з мая 1962 года адначасова дырэктар школы ў вёсцы Паланевічы (Дзяржынскі раён), з 1964 года дырэктар школы ў вёсцы Ракашычы (Уздзенскі раён), са жніўня 1966 года дырэктар школы ў вёсцы Зенькавічы (Уздзенскі раён).

З верасня 1968 года рэдактар у выдавецтве «Беларуская Савецкая Энцыклапедыя», з лютага 1975 года загадчык рэдакцыі літаратуры па гісторыі і праве выдавецтва «Навука і тэхніка» АН БССР, з мая 1996 па 2002 года старшы навуковы супрацоўнік Беларускага навукова-даследчага інстытута дакументазнаўства і архіўнай справы.

Памёр 23 лістапада 2016 года. Пахаваны ў вёсцы Паўлаўшчына Дзяржынскага раёна^[1].

Навукова-даследчыцкая дзейнасць

Пісаць і друкавацца пачаў яшчэ ў студэнцкія гады ў 1959 годзе. Даследуе праблемы гісторыі, літаратуры, культуры і краязнаўства Беларусі, распрацоўвае пытанні палітычных рэпрэсій (1920 — пачатку 1950-х гадоў), займаецца гісторыяй хрысціянства ў Беларусі і інш. Аўтар звыш 400 навуковых і навукова-папулярных артыкулаў у энцыклапедычных выданнях, навуковых зборніках, матэрыялах навуковых канферэнцый, часопісах, газетах, кнігах.

Аўтар навуковых і навукова-папулярных кніг: «Дзяржынск: Гісторыка-эканамічны нарыс» (1977), «Дзержинск: Историко-экономический очерк» (1982), буклета «Первая в Белоруссии: К 50-летию организации Койдановской МТС. 1930—1980» (1980), «Дзержинщина: Прошлое и настоящее» (у сааўтарстве з А. М. Кулагіным, 1986), «Кличевщина: Историко-экономический очерк» (у сааўтарстве з І. І. Саўчанкам, 1989), «Партызанскі генерал з Амерыкі (пра начдыва I. Я. Траццяка)» (1995), «Феликс Эдмундович Дзержинский: Краткий очерк жизни и деятельности» (1997), «Споведзь у надзеі застацца жывым: Аўтабіяграфія Браніслава Тарашкевіча» (у сааўтарстве з У. М. Міхнюком, 1999), «Графы фон Гутэн Чапскія на Беларусі» (2003), адзін з аўтараў, рэдактараў і складальнікаў кнігі «Кто есть кто в Республике Беларусь» (1999), адзін з аўтараў кнігі «Белоруский государственный университет информатики и радиоэлектроники: История в биографиях ректоров, ученых, удостоенных почетных званий, лауреатов премий, профессоров, докторов наук: 40 лет (1964—2004)», Мн. (2004), артыкулаў пра Янку Купалу, Якуба Коласа, Аркадзя Куляшова, паэта і святара Андрэя Зязюлю (А. А. Астрамовіча) і інш. Нават пасля таго як В. М. Коўтун прызналася ў містыфікацыі асобы Лесі Беларускі, працягвае лічыць Л. Марозаву рэальнай асобай і піша пра яе кнігу. Аўтар шматлікіх артыкулаў па гісторыі населеных пунктаў Беларусі.

Літаратурная творчасць

Пісаў аповесці, апавяданні, эсэ, дакументальныя нарысы, казкі.

Выбраная бібліяграфія

• Дзяржынск. Гісторыка-эканамічны нарыс. Мінск, 1977.
• Дзержинск. Историко-экономический очерк. Минск, 1982.
• Дзержинщина: Прошлое и настоящее (разам з А. М. Кулагіным). Минск, 1986.
• Партызанскі генерал з Амерыкі. Пра начдыва І. Я. Траццяка. Мінск, 1995.
• Феликс Эдмундович Дзержинский. Краткий очерк жизни и деятельности. Минск, 1997.
• Графы фон Гутэн Чапскія на Беларусі. Мінск, 2003.

Зноскі

1. Каго страціла Беларусь у 2016 годзе (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 27 мая 2017. Праверана 12 мая 2017.