Георгій Іванавіч Сідарэнка

Георгій Іванавіч Сідарэнка (21 жніўня 1925, Кіеў — 30 верасня 2014, Мінск) — беларускі кардыёлаг. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1996; чл.-кар. з 1974), доктар медыцынскіх навук (1969), прафесар (1970).

Георгій Іванавіч Сідарэнка
Дата нараджэння	21 жніўня 1925(1925-08-21)
Месца нараджэння	Кіеў, УССР, СССР
Дата смерці	30 верасня 2014(2014-09-30) (89 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Грамадзянства	Беларусь
Род дзейнасці	урач, кардыёлаг
Навуковая сфера	кардыялогія
Месца працы	БДМУ Рэспубліканскі навукова-практычны цэнтр «Кардыялогія»[d]
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук
Навуковае званне	акадэмік НАНБ, прафесар
Альма-матар	Мінскі медыцынскі інстытут (1950)
Прэміі
Узнагароды	Заслужаны вынаходнік Беларускай ССР[d] (1990)

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Сідарэнка.

Біяграфія

Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Скончыў Мінскі медыцынскі інстытут (1950). З 1960 г. дацэнт, з 1961 г. загадчык кафедры Мінскага медыцынскага інстытута, адначасова ў 1971—1977 гг. кіраўнік лабараторыі. У 1977—1993 гг. дырэктар НДІ кардыялогіі, з 1993 г. галоўны навуковы супрацоўнік-кансультант РНПЦ «Кардыялогія» Міністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусь.

Навукова-практычны ўклад

Асноўныя працы па праблемах кардыялогіі, медыцынскай кібернетыкі і прыборабудавання. Распрацаваў метады індывідуалізацыі лячэбных працэдур, аўтаматызацыі экстранага аналізу кардыялагічнай інфармацыі, аналізу сардэчна-сасудзістай інфармацыі пры дапамозе ўніверсальных вылічальных машын. Стварыў апараты аўтаматызаванай біякіравальнай дыягностыкі і тэрапіі сардэчна-сасудзістых захворванняў, удзельнічаў у стварэнні новага пакалення лекавых прэпаратаў сардэчна-судзістага дзеяння. 

Аўтар каля 850 навуковых прац, у тым ліку 10 манаграфій і 165 вынаходніцтваў. Заснавальнік і першы дырэктар Беларускага НДІ кардыялогіі. Падрыхтаваў 17 дактароў і 54 кандыдаты навук^[1].

Асноўныя працы

• Кибернетика и терапия. М.: Наука, 1970.
• Ранняя инструментальная диагностика гипертонической болезни и атеросклероза. Мн., 1973 (в соавт.).
• Импедансная плетизмография. Мн., 1978 (в соавт.).
• Психофизические аспекты кардиологических исследований. Мн., 1982 (в соавт.).
• Инструментальные методы исследований в кардиологии. Мн., 1994 (в соавт.).
• Ишемическая болезнь сердца. Мн., 1997 (в соавт.).
• Руководство по кардиологии. Мн., 2003 (в соавт.).

Узнагароды і прэміі

• Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга (1975).
• Ордэн Айчыннай вайны I ступені (1985).
• Ганаровае званне «Заслужаны дзеяч навукі БССР» (1985).
• Ганаровае званне «Заслужаны вынаходнік БССР» (1990).
• Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь (1996, у аўтарскім калектыве) — за цыкл прац «Стварэнне новых метадаў і апаратуры для дыягностыкі сардэчна-сасудзістых захворванняў на аснове мікрапрацэсарных і камп’ютарных тэхналогій».
• Ордэн Айчыны III ступені (2000).

Зноскі

1. Медицинские новости. — 2004. — № 2. — С. 37