Дублінскі рукапіс

Ду́блінскі ру́капіс — лацінскі зборнік другой паловы XIII ст. Уключае розныя творы на лацінскай мове: вершы, пропаведзі, дыдактычныя трактаты, запавет Св. Францыска, прароцтвы Іахіма Флорскага  (руск.), кароткі ірландскі летапіс, даведзены да 1174 года, і інш. У пачатку змешчана «Апісанне зямель» — невялікі геаграфічны трактат трэцяй чвэрці XIII ст. невядомага аўтара, каталіцкага місіянера, які прапаведаваў у Прыбалтыцы сярод язычнікаў у часы Міндоўга. У ім даецца кароткае геаграфічнае апісанне тагачаснай Еўропы, месцазнаходжанне розных краін, зямель і інш.

Помнік адкрыў і ўпершыню апублікаваў у арыгінале амерыканскі вучоны М. Колкер. Захоўваецца ў бібліятэцы Англіканскага ўніверсітэта ў Дубліне (Ірландыя).

Белая Русь

Трактат — храналагічна самая ранняя гістарычная крыніца, у якой упершыню згадваецца Белая Русь (Alba Ruscia). Але хутчэй за ўсё гэтая назва тычыцца зямлі Наўгародскай, зыходзячы з тэксту^[1].

Беларускі пераклад апублікаваны ў часопісе «Спадчына» (1993, № 6).

Літаратура

• Дублінскі рукапіс. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).