Калуча Салютаці

Калуча Салютаці (італ. Coluccio Salutati) (16 лютага 1331 - 4 мая 1406) — адзін з родапачынальнікаў італьянскага гуманізму эпохі Адраджэння (Рэнесансу), разам з Леанарда да Вінчы, Франчэска Петраркі і інш.

Калуча Салютаці
італ.: Coluccio Salutati
Дата нараджэння	16 лютага 1331[1] ці 16 лютага 1332
Месца нараджэння	Stignano[d], Фларэнційская рэспубліка
Дата смерці	4 мая 1406[1]
Месца смерці	Фларэнцыя, Фларэнційская рэспубліка
Род дзейнасці	палітык, пісьменнік, філосаф
Навуковая сфера	філасофія
Альма-матар	Балонскі ўніверсітэт
Кірунак	рэнесансны гуманізм
Перыяд	Рэнесанс
Вядомыя вучні	Leonardo Bruni[d] і Pier Paolo Vergerio the Elder[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Выхадзец са старадаўняга рыцарскага роду Тасканы, Салютаці скончыў юрыдычны факультэт Балонскага ўніверсітэта, служыў суддзёй, натарыусам (1351-1367) у Вальдзіньеволе, затым канцлерам камун Тодзі, Лука, Сціньяна. З 1375 па 1405 - канцлер Фларэнційскай рэспублікі, які заваяваў славу бліскучага прамоўцы і палітыка, цалкам адданага інтарэсам рэспублікі. Паслядоўнік Петраркі. Аўтар шматлікіх твораў - трактатаў, вершаў, лістоў, у якіх развіваў праграму рэнесанснай культуры. Лічыў, што сапраўднае веданне дае не схаластыка, а антычная мудрасць. Асноўная заслуга Салютаці - у зацвярджэнні гуманістычнай адукаванасці як асновы развіцця новай культуры. Высунуў на першы план комплекс гуманітарных дысцыплін: філалогію, паэтыку, гісторыю, педагогіку, рыторыку, этыку, закліканых фармаваць новага чалавека, які валодае гуманізмам, які ён тлумачыў як здольнасць да дабрадзейных ўчынкаў і дасягнення вучонасці. Гуманізм не ўласцівы чалавеку ад нараджэння, гэта ўласцівасць набываецца ў выніку ўпартай працы.

Зноскі

1. Bell A. Encyclopædia Britannica — Encyclopædia Britannica, Inc., 1768.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q455'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2846567'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2743906'></a>