Кацярына Міхайлаўна Шульман

Кацярына Міхайлаўна Шульман (народжаная Заслаўская; нар. 19 жніўня 1978, Тула, СССР) — расійскі палітолаг і публіцыст. Кандыдат палітычных навук (2013), дацэнт кафедры дзяржаўнага кіравання і публічнай палітыкі Інстытута грамадскіх навук РАНГіДС пры Прэзідэнце РФ  (руск.). Са снежня 2018 года па кастрычнік 2019 года ўваходзіла ў склад Савета пры Прэзідэнце РФ па развіцці грамадзянскай супольнасці і правах чалавека  (руск.)^[2][3][4].

Кацярына Міхайлаўна Шульман
руск.: Екатерина Михайловна Шульман
Дата нараджэння	19 жніўня 1978(1978-08-19) (47 гадоў)
Месца нараджэння	Тула, Тульская вобласць, РСФСР, СССР
Грамадзянства	Расія
Муж	Mikhail Shulman[d]
Род дзейнасці	паліталагіня, выкладчыца ўніверсітэта, публіцыстка
Навуковая сфера	паліталогія[1] і публіцыстыка[1]
Месца працы	Расійская акадэмія народнай гаспадаркі і дзяржаўнай службы пры Прэзідэнце Расійскай Федэрацыі[d] Robert Bosch Stiftung[d]
Навуковая ступень	кандыдат палітычных навук (2013)
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Расійская акадэмія дзяржаўнай службы (2005) George Brown College[d]
Член у	Савет пры Прэзідэнце Расійскай Федэрацыі па развіццю грамадзянскага грамадства і правах чалавека[d]
Узнагароды
Подпіс
Цытаты ў Вікіцытатніку
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Шульман.

Вядучая аўтарскай праграмы на радыёстанцыі «Эхо Москвы», друкавалася ў выданнях «Ведомости  (руск.)», Грани.ру  (руск.), Republic  (руск.), Маскоўскі цэнтр Карнегі  (руск.)^[5] і іншых, пад сваім імем вядзе YouTube-канал з гутаркамі на палітычныя тэмы^[6].

Біяграфія

Лекцыя К. М. Шульман «Граматыка папулізму», 2016

Скончыла ў 1995 годзе школу-ліцэй № 73 горада Тулы з сярэбраным медалём^[5].

Працавала ў сферы дзяржаўнай службы — у Кіраванні агульнай палітыкі горада Тулы з 1996 года^[5].

З сакавіка па верасень 1999 года працавала ў РИА Новости^[7].

У 2005 годзе скончыла Расійскую акадэмію дзяржаўнай службы пры Прэзідэнце РФ, дзе вывучала юрыспрудэнцыю^[8].

З 2007 па 2011 год была дырэктарам па даследаванні заканадаўства кансалтынгавай кампаніі PBN Company^[9][10].

З 2013 года — калумніст газеты «Ведомости»^[11][8]. Таксама публікуецца на Грани.ру  (руск.), Republic  (руск.), Маскоўскі цэнтр Карнегі  (руск.)^[5].

У 2013 годзе ў РАНГіДС пад навуковым кіраўніцтвам доктара палітычных навук, прафесара А. Г. Марозавай абараніла дысертацыю на суісканне вучонай ступені кандыдата палітычных навук па тэме «Палітычныя ўмовы і фактары трансфармацыі заканатворчага працэсу ў сучаснай Расіі» (спецыяльнасць 23.00.02 — палітычныя інстытуты, працэсы і тэхналогіі). Афіцыйныя апаненты — доктар палітычных навук, прафесар У. І. Бурэнка і доктар палітычных навук Ю. Г. Каргунюк. Вядучая арганізацыя — кафедра расійскай палітыкі Факультэта паліталогіі МДУ імя М. В. Ламаносава^[12].

Кандыдат палітычных навук, дацэнт кафедры дзяржаўнага кіравання і публічнай палітыкі Інстытута грамадскіх навук РАНГіДС пры Прэзідэнце РФ^[8].

З верасня 2017 года — пастаянны вядучы перадачы «Статус» на радыёстанцыі «Эхо Москвы»^[13].

З 3 снежня 2018 года па 21 кастрычніка 2019 года ўваходзіла ў склад Савета пры Прэзідэнце РФ па развіцці грамадзянскай супольнасці і правах чалавека^[2][4].

З’яўляецца сталым лектарам у лекторыі «Прямая речь». З 2016 года вядзе YouTube-канал, дзе выкладвае свае публічныя лекцыі ў сферы паліталогіі^[14].

Водгукі і крытыка

У 2020 годзе стала адным з самых натхняльных для расіян чалавекам ва ўзроставай групе 40-55 гадоў па апытанні «Левада-цэнтра»^[15].

Погляды

Сфера інтарэсаў: заканатворчы працэс, палітычны рэжым у Расіі.

Лічыць, што ў Расіі ўсталяваўся «гібрыдны рэжым», які адначасова валодае прыкметамі як аўтарытарызму, так і дэмакратыі^[16].

Выказалася за адмену муніцыпальнага фільтра^[17]. Падтрымлівае лібералізацыю заканадаўства аб мітынгах, аб чым выказалася прэзідэнту на савеце па правах чалавека, для прадухілення пасадак у турму і адміністрацыйных арыштаў па надуманых прычынах. Таксама лічыць неабходным змякчэнне артыкула 280, як гэта было з артыкулам 282, у сувязі з выкарыстаннем гэтых артыкулаў для карупцыі ў асяроддзі сілавікоў^[18].

Сям’я

Замужам за Міхаілам Юр’евічам Шульманам (нар. 1966^[19]), літаратуразнаўцам, спецыялістам па творчасці У. У. Набокава. У іх сям’і трое дзяцей, дзве дачкі: Вольга Міхайлаўна Шульман (нар. 2008) і Марыя Міхайлаўна Шульман (нар. 2015), — і сын Юрый Міхайлавіч Шульман (нар. 13 лютага 2012)^[20][21][5].

Зноскі

1. Národní autority České republiky Праверана 7 лістапада 2022.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863'></a>
2. Режиссёр Сокуров, политолог Шульман, адвокат Резник и ещё 14 новых лиц пополнили СПЧ (нявызн.). ТАСС (3 снежня 2018). Праверана 29 верасня 2019.
3. Указ Президента Российской Федерации № 691 от 03.12.2018 «Об утверждении состава Совета при Президенте РФ по развитию гражданского общества и правам человека» (нявызн.). Совет при Президенте Российской Федерации по развитию гражданского общества и правам человека (3 снежня 2018). Праверана 29 верасня 2019.
4. Президент России Владимир Путин внес изменения в состав Совета по развитию гражданского общества и правам человека (нявызн.). Совет при Президенте Российской Федерации по развитию гражданского общества и правам человека (21 кастрычніка 2019). Праверана 21 кастрычніка 2019.
5. Екатерина Шульман (руск.). Facebook. Праверана 28 верасня 2019.
6. Шихман, Собчак и «Подруги»: 10 популярных женских каналов в русскоязычном YouTube (нявызн.). Forbes.ru. Праверана 12 чэрвеня 2020.
7. «Раздавать людям деньги в кризис выгодно государству» — политолог Екатерина Шульман (руск.). «Москвич». Праверана 8 ліпеня 2020.
8. Новости РАНХиГС: Александр Асмолов и Екатерина Шульман вошли в состав Совета по правам человека (руск.). РАНХиГС. Архівавана з першакрыніцы 23 жніўня 2020. Праверана 9 мая 2020.
9. Зигзаги режима (руск.)(недаступная спасылка). Seans Magazine. Архівавана з першакрыніцы 9 ліпеня 2020. Праверана 8 ліпеня 2020.
10. Ekaterina Shulman (руск.)(недаступная спасылка). Open Innovations. Архівавана з першакрыніцы 2 кастрычніка 2018. Праверана 8 ліпеня 2020.
11. Екатерина Шульман на сайте газеты Ведомости Архівавана 16 верасня 2020., 2013—2020
12. Шульман, Екатерина Михайловна. Политические условия и факторы трансформации законотворческого процесса в современной России Архівавана 15 снежня 2017.: автореф. дис. … канд. полит. наук : 23.00.02 / Шульман Екатерина Михайловна; [Место защиты: Рос. акад. нар. хоз-ва и гос. службы при Президенте РФ]. — Москва, 2013. — 23 с.
13. Передача «Статус» (нявызн.). Праверана 8 ліпеня 2020.
14. YouTube канал Екатерины Шульман (нявызн.). Праверана 9 студзеня 2019.
15. Ринат Таиров Россияне назвали Путина и Навального самыми вдохновляющими людьми Архівавана 7 снежня 2020. // Forbes, 11.06.2020
16. Какой в России политический режим? (нявызн.). Meduza. Праверана 24 лістапада 2016.
17. Интервью с политологом Екатериной Шульман от 21.11.2018 (нявызн.). Праверана 29 верасня 2019.
18. СПЧ будет добиваться пересмотра статьи о публичных призывах к экстремизму вслед за 282-й (нявызн.). Праверана 29 верасня 2019.
19. "Набоков, писатель": презентация книги Михаила Шульмана на non/fiction. 06 декабря 2019 (нявызн.). Праверана 8 декабря 2019.
20. Екатерина Шульман: политолог с особым мнением (нявызн.). Праверана 26 чэрвеня 2017.
21. Пост в блоге Михаила Шульмана (нявызн.). Праверана 26 чэрвеня 2017.