Леў Паўлавіч Мірачыцкі

Леў Паўлавіч Мірачыцкі або Міранчыцкі (25 кастрычніка 1925(1925-10-25), Баяры, Навагрудскае ваяводства — 7 сакавіка 2002(2002-03-07)^[1]) — беларускі гісторык-славіст, літаратар. Кандыдат гістарычных навук (1972).

Леў Паўлавіч Мірачыцкі
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	25 кастрычніка 1925(1925-10-25)
Месца нараджэння	Баяры, Навагрудскі павет, Навагрудскае ваяводства, Польская Рэспубліка
Дата смерці	7 сакавіка 2002(2002-03-07)[1] (76 гадоў)
Грамадзянства	Беларусь
Альма-матар	БДУ
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік

Біяграфія

Скончыў БДУ (1956). 3 1956 года навуковы супрацоўнік Дома-музея А. Міцкевіча ў Навагрудку, з 1958 — старшы навуковы супрацоўнік і вучоны сакратар Літаратурнага музея Якуба Коласа АН Беларусі. 3 1963 года старшы рэферэнт Беларускага таварыства дружбы і культурных сувязей з замежнымі краінамі. 3 1970 года ў Інстытуце гісторыі Нацыянальнай АН Беларусі.

Адзін з падпісантаў так званага «ліста дваццаці васьмі».

Даследаваў культурныя сувязі Беларусі з Чэхіяй, Югаславіяй, Польшчай, Балгарыяй, Венгрыяй, Румыніяй, Германіяй, Францыяй і Фінляндыяй, жыццё і творчасць беларускіх і замежных дзеячаў культуры (М. Багдановіча, М. Гарэцкага, Л. Геніюш, Я. Коласа, А. Міцкевіча, У. Сыракомлі, А. Марачкіна, Е. Лады, К. Пліцкі, Я. Матэйкі і іншых), нацыянальна-вызваленчы рух на Беларусі.

Творы

• Сцежкамі вялікага паэта. Мн., 1957;
• З незабыўных дарог. Мн., 1961;
• Белорусско-чехословацкие культурные и научные связи. Мн., 1981;
• Беларуска-югаслаўскія культурныя і навуковыя сувязі. Мн., 1992;
• Светлым ценем Адама Міцкевіча: Эміграцыя з Наваградчыны. Мн., 1994