Пётр Эмануэль Юндзіл

Пётр Эмануэль Юндзіл (польск.: Piotr Emanuel Jundziłł; 15 кастрычніка 1839 — пасля 1864) — удзельнік паўстання 1863—1864 гадоў^[2].

Пётр Эмануэль Юндзіл
Лебедзь
Нараджэнне	15 кастрычніка 1839(1839-10-15)[1]
Смерць	не раней за 1864 мерк. Лондан, Англія, Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі
Род	Юндзілы
Бацька	Юзаф Юндзіл
Адукацыя	Імператарскі Санкт-Пецярбургскі ўніверсітэт[d] (1860) Мікалаеўская інжынерная акадэмія[d]
Званне	падпаручнік
Бітвы	Паўстанне 1863—1864 гадоў
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Юндзіл.

Біяграфія

Паходзіў са шляхецкага роду Юндзілаў герба «Лебедзь». Сын батаніка Юзафа Юндзіла^[2].

У 1858 годзе паступіў у Санкт-Пецярбургскі ўніверсітэт. У час канікул у 1860 годзе наладзіў кантакты ў Вільні і ваколіцах з гурткамі «чырвоных». У 1860 годзе пакінуў універсітэт і ўступіў у войска як юнкер-сапёр, каб слухаць экстэрнам лекцыі ў Інжынернай акадэміі. Пасля сканчэння курса ў 1862 годзе атрымаў чын падпаручніка^[2].

Належаў да бліжэйшага кола паплечнікаў З. Серакоўскага ў кіраванай ім канспірацыйнай арганізацыі ваенных. Пасля ад’езду ў 1863 годзе Серакоўскага ў Літву застаўся ў Пецярбургу на чале арганізацыі разам з У. Касоўскім і У. Апоцкім, праводзіў вярбоўку ў шэрагі паўстанцаў. 17 красавіка 1863 года арыштаваны, 6 лістапада 1864 года ўцёк з-пад варты са шпіталя^[2].

Далейшы лёс невядомы, паводле некаторых звестак, жыў у Лондане^[2].

Зноскі

1. https://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/piotr-emanuel-jundzill
2. Юндзі́лы // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2003. — 616 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0276-8.