Расійская Імператарская археалагічная камісія

Расійская Імператарская археалагічная камісія — цэнтральная археалагічная ўстанова Расійскай імперыі ў 1859 — 1919 гг.

Гісторыя Археалагічнай камісіі

Заснавана 2 лютага 1859 г. па прадстаўленні графа С. Р. Строганава на аснове Камісіі для расследавання старажытнасцей (якая існавала з 1850 г. пад старшынствам Л. А. Пяроўскага), і падпарадкоўвалася Міністэрству Імператарскага двара і надзелаў. З 1889 г. дазваляла і кантралявала раскопкі на дзяржаўных, гарадскіх і сялянскіх землях (на памешчыцкія землі яе правы не пашыраліся). Праводзіла вялікую работу па зборы помнікаў старажытнасці, іх ахове і рэстаўрацыі, у т. л. на тэрыторыі беларуска-літоўскіх губерняў^[1].

У 1918 рэарганізавана, пасля ліквідацыі яе функцы і перададзена Расійскай (з 1926 г. Дзяржаўнай) акадэміі гісторыі матэрыяльнай культуры, з 1959 г. Інстытут археалогіі АН СССР, з 1991 г. Інстытуту гісторыі матэрыяльнай культуры РАН^[2].

Выданні Археалагічнай камісіі

• «Отчёты Императорской Археологической Комиссии» (выходзілі штогодна у 1862—1918 гадах з сведкамі за 1859—1913/15 гады
• «Известия Императорской Археологической Комиссии» (1901—1918)
• «Материалы по археологии России» (37 тамоў, 1866—1918)
• Мечети Самарканда
• розныя археалагічныя зборнікі

Старшыні камісіі

• С. Р. Строганаў (1859—1882)
• А. А. Васільчыкаў (1882—1886)
• А. А. Бобрынскі (1886—1917)

Зноскі

1. Кондаков С. Н. Юбилейный справочник Императорской Академии художеств. — СПб.: Товарищество Р. Голике и А. Вильборг, 1914. — С. 276. — 353 с.
2. Платонова Н. И. Российская академия истории материальной культуры: этапы становления // Советская археология. — М.: АН СССР, 1989. — № 4. — С. 5―16.