Суборная субота

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Дзявічкі.

Субо́рная субо́та^[1] — старадаўні звычай усходніх славян наладжваць вечарынку ў маладой напярэдадні вяселля^[1] (развітанне з сяброўкамі^[2]). Асноўны змест суборнай суботы — развітанне нявесты з дзявочай свабодай^[1].

Назвы

• Балгарскія: момина вечер, млада трапеза, мамино хоро^[3].
• Беларускія: субо́рная субо́та^[1], зборная субота^[1][3], дзявочнік^[1], дзявочы вечар^[1], вянкі^[1], дзявішнік^[3], дзявічкі^[3], дзевоцкія запоіны^[3], дзявоцкі вечар^[3], дзевіч вечар^[3], паненскі вечар^[3].
• Польскія: dzkivlczy wieczor, panieiiski wleczor, pustocha^[3].
• Рускія: девичник, девик, девичий вечер, вечерина, вечеринка, вечёрка, вечеруха, сборный день, биседа, сидины, белилы, баярки^[3].
• Сербска-харвацкія: девоjачка сведба, девоjачко вече^[3].
• Ураінскія: девоцькі запоіни, дівич-вечір, дівин-вечір, вечорниці, головиця^[3].

У Беларусі

Вечарам у суботу ў доме нявесты збіраліся яе сяброўкі, сваякі, суседкі. Яны прыбіралі нявесту, запляталі ёй касу, спявалі песні, плялі вянкі. Ад вянка залежаў лёс маладых, таму яго стараліся рабіць прыгожым, роўным, круглым і тугім^[2]. Таксама рыхтавалі ўпрыгажэнні з кветак для сябе і для сяброў жаніха^[2].

У некаторых мясцінах (асабліва на Палессі) да суборнай суботы прымяркоўвалі абрад завівання вясельнага дрэўца: прыбіралі кветкамі вішнёвую, бярозавую ці яловую галінку — сімвал дзявоцтва^[1].

Гл. таксама

• Беларускі фальклор

Зноскі

1. БелЭн 2002.
2. Обычаи и традиции Беларуси. Свадьба (руск.)
3. Славянские древности 1999.