Трубаўкладчык

Трубаўкла́дчык^[1][2] — самаходная (часам прычапная^[1]) гусенічная грузападымальная машына, прызначаная для ўздыму і ўкладкі труб і транспартавання абсталявання для трубаправодаў, выканання грузападымальных і мантажных работ пры зварцы, ачыстцы, ізаляцыі трубаправодаў, перагрузцы труб і інш.

Трубаўкладчык
Матэрыял	труба
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Укладка труб падземнага трубаправода

Судна-трубаўкладчык

Трубаўкладчык робіцца на базе гусенічнага трактара і мае спецыяльна сканструяваныя складовыя часткі, напрыклад галоўную раму, процівагу, механізм уздыму стралы і грузу, бакавую стралу, якая паварочваецца толькі ў вертыкальнай плоскасці. Існуюць прычапныя трубаўкладчыкі на двухвосевым прычэпе, на якім усталёўваюць паваротную калонку з пад’ёмнай стралой і грузазахопным прыстасаваннем. Яны агрэгатуюцца з трактарамі.

Выкарыстоўваюцца трубаўкладчыкі сумесна з іншымі спецыяльнымі механізмамі. Асноўныя патрабаванні да трубаўкладчыкаў вызначаюцца тэхналогіяй выканання работ пры будаўніцтве трубаправода: забеспячэннем неабходнай грузападымальнасці на тэхналагічна забяспечаным вылеце стралы (крука).

Асноўныя тэхнічныя паказчыкі трубаўкладчыка:

• максімальная грузападымальнасць, вызначаная дыяметрам трубаправода (звычайна да 50 т^[2]),
• вышыня ўздыму,
• вылет стралы (да 7,5 ^[2]),
• скорасць руху трубаўкладчыка (да 11 км/гадз^[2]),
• расстаноўка машын для вытворчасці работ і іншыя.

Для пракладкі падводных трубаправодаў выкарыстоўваюць спецыяльныя трубаўкладачныя судны^[3][2]).