Фенатыязін

Фенатыязі́н, дыбензатыязін — гетэрацыклічнае злучэнне, утрымліваючае атамы азоту і серы, С₁₂Н₉NS.

Фенатыязін
Агульныя
Хім. формула	C₁₂H₉NS
Тэрмічныя ўласцівасці
Класіфікацыя
Рэг. нумар CAS	92-84-2
PubChem	7108
Рэг. нумар EINECS	202-196-5
SMILES	C1=CC=C2C(=C1)NC3=CC=CC=C3S2
RTECS	SN5075000
ChemSpider	21106365

Крышталічнае рэчыва жоўтага колеру. Малярная маса 199,3. Тэмпература плаўлення 185,5—189^[1] °C. Тэмпература кіпення (з раскладаннем) 371^[1] °C. Добра раствараецца ў гарачым этаноле і воцатнай кіслаце, дрэнна — у ліграіне, дыэтылавым эфіры, бензоле. У халоднай сернай кіслаце раствараецца з вылучэннем SO₂. Валодае ўласцівасцямі араматычных злучэнняў.

Атрыманне

Фенатыязін упершыню атрыманы ў 1883 годзе А. Бернтсэнам. Атрымліваюць ў прамысловасці награваннем дыфенімламіну з серай пры тэмпературы 180—250 °C у прысутнасці I₂ або AlCl₃.

Выкарыстанне

Фенатыязін выкарыстоўваецца ў якасці інсектыцыднага, антыгельмітнага сродкаў, антыаксіданта ў змазачным масле. Вытворныя фенатыязіну — лекавыя сродкі, інгібітары полімерызацыі, фарбавальнікі, антыаксіданты.

Зноскі

1. Артыкул на сайце ХиМиК.ру (руск.)