Калінінградская вобласць

Калінінградская вобласць — самы заходні суб’ект Расійскай Федэрацыі. Самая маленькая вобласць краіны. Утворана 7 красавіка 1946 года на тэрыторыі Усходняй Прусіі, анексаванай СССР у Германіі ў якасці ваеннага трафею. Першапачатковая назва Кёнігсбергская вобласць, але ў тым жа годзе была перайменавана ў сучасную назву. Мяжуе з Літвой на поўначы, з Польшчай на поўдні. На захадзе абмываецца водамі Балтыйскага мора. Цэнтр — горад Калінінград. Сярод насельніцтва ў 1996 годзе — 8,5 % беларусаў.

Калінінградская вобласць
Герб[d] Сцяг
Краіна	Расія[1]
Уваходзіць у	Расія (1991—?)[2]
Адміністрацыйны цэнтр	Калінінград
Дата ўтварэння	7 красавіка 1946
Кіраўнік	Alexey Besprozvannykh[d]
Насельніцтва	▼994 599 чал. (1 студзеня 2023)[3][4]
Плошча	15 100 км²[4]
Часавы пояс	KALT[d] і Europe/Kaliningrad[d][5]
Код ISO 3166-2	RU-KGD
Код аўтам. нумароў	39 і 91
Афіцыйны сайт (руск.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Прырода

Паверхня Калінінградскай вобласці — слабаўзгорыстая раўніна. На поўначы частка тэрыторыі апускаецца ніжэй узроўню мора (польдары) і агароджана ад затаплення дамбамі. На паўднёвым усходзе — Балтыйская града (вышынёй да 231 м). Уздоўж узбярэжжа Балтыйскага мора і яго заліваў (Куршскі і Калінінградскі) на 140 км паласа пясчаных пляжаў, т.зв. «Бурштынавы бераг». На Куршскай касе (даўжыня 98 км, шырыня да 4 км) і Балтыйскай, ці Віслінскай, касе (даўжыня 65 км, шырыня да 2 км) пясчаны дзюны (вышыня да 60 м, шырыня да 1 км). Карысныя выкапні: бурштын, фасфарыты, глаўканіты, каменная соль, газ, нафта, буры вугаль, торф, будаўнічыя матэрыялы, мінеральная вада. Клімат пераходны ад марскога да ўмерана кантынентальнага. Сярэдняя тэмпература студзеня ад −2,6 °C да −4,8 °C, ліпеня ад 15 да 17 °C. Гадавая колькасць ападкаў 650—700 мм. Рэкі належаць да басейна Балтыйскага мора, галоўныя Нёман (з прытокам Шэшупэ) і Прэголя (з прытокам Лава). Суднаходныя. Больш за 100 азёр, 7 % тэрыторыі забалочана. Глебы пераважна падзолістыя і дзярнова-падзолістыя. Нацыянальны парк — Куршская каса.

Зноскі

1. Шахрай С. М., Алексеев С. С., Собчак А. А. и др. Конституция Российской Федерации // Российская газета — Россия: 1993. — Т. 102. — С. 102. — ISSN 1606-5484; 1560-0823 Праверана 25 кастрычніка 2016.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q159'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4061728'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4231499'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1853433'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q652062'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q123630'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q334294'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4521357'></a>
2. АКТМУ Праверана 13 сакавіка 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4330203'></a>
3. 26. Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2018 года — Federal State Statistics Service. Праверана 23 студзеня 2019.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2624680'></a>
4. https://www.bbc.com/news/world-europe-18284828
5. https://data.iana.org/time-zones/tzdb-2021e/europe

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Калінінградская вобласць