![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7b/%25D0%25A1%25D1%2582%25D0%25B0%25D1%259E%25D0%25B1%25D1%2586%25D0%25BE%25D1%259E%25D1%2581%25D0%25BA%25D0%25B0%25D1%258F_%25D1%2580%25D0%25B0%25D1%259E%25D0%25BD%25D1%2596%25D0%25BD%25D0%25B0_%25282001%2529.svg/langbe-640px-%25D0%25A1%25D1%2582%25D0%25B0%25D1%259E%25D0%25B1%25D1%2586%25D0%25BE%25D1%259E%25D1%2581%25D0%25BA%25D0%25B0%25D1%258F_%25D1%2580%25D0%25B0%25D1%259E%25D0%25BD%25D1%2596%25D0%25BD%25D0%25B0_%25282001%2529.svg.png&w=640&q=50)
Стаўбцоўская раўніна
From Wikipedia, the free encyclopedia
Стаўбцо́ўская раўні́на[1][2] — фізіка-геаграфічны раён у Беларусі, на паўднёвым захадзе Мінскай і ўсходзе Гродзенскай абласцей, у басейне верхняга цячэння ракі Нёман. Мяжуе з Мінскім узвышшам, Нёманскай нізінай, Цэнтральнабярэзінскай раўнінай, Капыльскай градой. Вышыня 150—200 м.
Стаўбцоўская раўніна | |
---|---|
Размяшчэнне | Беларусь |
Вышыня над узроўнем мора | 150—200 м |
Рэкі | Нёман, Уса, Ператуць, Лоша, Нёманец, Уздзянка, Тур’я |
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7b/%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%9E%D0%B1%D1%86%D0%BE%D1%9E%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%80%D0%B0%D1%9E%D0%BD%D1%96%D0%BD%D0%B0_%282001%29.svg/320px-%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%9E%D0%B1%D1%86%D0%BE%D1%9E%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%80%D0%B0%D1%9E%D0%BD%D1%96%D0%BD%D0%B0_%282001%29.svg.png)
У тэктанічных адносінах Стаўбцоўская раўніна прымеркавана да цэнтральнай часткі Беларускай антэклізы, дзе Цэнтральнабеларускі масіў сучляняецца з Валожынскім грабенам. Складзена з ніжнепратэразойскіх гнейсаў, кварцытаў, верхнемелавых мергельна-мелавых моцна апясчаненых парод, антрапагенавых чырвона-бурых марэнных супескаў і суглінкаў, месцамі перакрытых водна-ледавіковымі розназярністымі пяскамі і супескамі. Магутнасць антрапагенавых асадкаў 100—150 м.
Раўніна фарміравалася ў зоне акумуляцыі сожскага ледавіка, пасля адступлння якога значна перапрацавана эразійна-дэнудацыйнымі працэсамі. Паверхня спадзіста-хвалістая, месцамі ўзгорыста-хвалістая. Адносная вышыня — 3—7 м. Трапляюцца забалочаныя і затарфаваныя лагчыны, часам з вадацёкамі; на водападзелах — тэрмакарставыя западзіны; прыдалінныя ўчасткі парэзаны лагамі, зрэдку ярамі. Карысныя выкапні: мел, пясчана-жвіровы матэрыял, будаўнічыя пяскі, лёгкаплаўкія гліны.
Асноўныя рэкі: Нёман, Уса, Ператуць, Лоша, Нёманец, Уздзянка, Тур’я.
Пераважаюць дзярнова-падзолістыя глебы, у паніжэннях — дзярнова-падзолістыя забалочаныя, у далінах рэк — дзярнова-глеістыя (поймавыя) з участкамі тарфяна-балотных.
Лясістасць 30 %. Вялікія масівы на поўначы раўніны. Пераважаюць хвойнікі і ельнікі верасовыя і імшыстыя. Трапляюцца дубровы і другасныя бярэзнікі, у паніжэннях — чорнаалешнікі са сфагнавымі балотамі. Паверхня моцна разараная.
На тэрыторыі раўніны Коласаўскі заказнік.