Giorgio Parisi
italijanski teorijski fizičar From Wikipedia, the free encyclopedia
italijanski teorijski fizičar From Wikipedia, the free encyclopedia
Giorgio Parisi (rođen 4. augusta 1948) italijanski je teorijski fizičar čije se istraživanje fokusiralo na kvantnu teoriju polja, statističku mehaniku i složene sisteme. Njegovi najpoznatiji doprinosi su QCD evolucijske jednačine za partonske gustoće, dobijene s Guidom Altarellijem, poznate kao Altarelli–Parisijeve ili DGLAP jednačine, tačno rješenje Sherrington–Kirkpatrickovog modela spin stakala, Kardar–Parisi –Zhangove jednačine, koja opisuje dinamiku skaliranja rastućih sučelja i proučavanje vrtložnih jata ptica.Dobitnik je Nobelove nagrade za fiziku 2021. zajedno s Klausom Hasselmannom i Syukurom Manabeom za revolucionarni doprinos teoriji složenih sistema, posebno "za otkriće međudjelovanja poremećaja i fluktuacija u fizičkim sistemima od atomskih do planetarnih razmjera".[1][2]
Diplomirao je na Univerzitetu La Sapienza u Rimu 1970. pod nadzorom Nicole Cabibba. Bio je istraživač u Laboratori Nazionali di Frascati (1971–1981) i gostujući naučnik na Univerzitetu Columbia (1973–1974), Institut des Hautes Études Scientifiques (1976–1977) i École normale supérieure (1977–1978). Od 1981. do 1992. bio je redovni profesor teorijske fizike na Univerzitetu u Rimu Tor Vergata, a sada je profesor kvantnih teorija na Sapienzi. Član je Simonsove saradnje "Cracking the Glass Problem".[3] 2018. izabran je za predsjednika Accademia dei Lincei.[4]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
