Đura Jakšić
srpski pjesnik, slikar, književnik, dramaturg i boem From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Georgije Đura Jakšić (27. juli 1832 – 16. novembar 1878) bio je srpski pjesnik, slikar, književnik, dramaturg i boem.[1]
Remove ads
Biografija
Đura Jakšić rođen je kao Georgije Jakšić u Srpskoj Crnji, Austrijsko Carstvo (današnja Srbija). Otac mu je bio pravoslavni sveštenik.[1] Georgije se školovao u Temišvaru i Segedinu.[1] Jedno vrijeme živio je u Zrenjaninu, gdje je studirao slikarstvo kod Konstantina Danila.[1] Kasnije je nastavio studirati likovnu umjetnost u Beču i Münchenu, ali revolucija 1848. u kojoj je ranjen,[2] prekinula je njegovo obrazovanje.[1] Nakon revolucije preselio se u Beograd gdje je radio kao učitelj, te kao lektor u državnoj štampariji.[3] Iako je često bio nezaposlen, radio je i na raznim drugim poslovima.[1] Jakšić je živio u Skadarskoj ulici gdje su živjeli istaknuti beogradski umjetnici, književnici, muzičari i glumci. Vlasti su ga progonile zbog njegovih liberalnih političkih stavova.[4] Umro je 1878. godine u ustanku protiv Turaka u Bosni i Hercegovini.
Jakšić je jedan od najpoznatijih predstavnika srpskog romantizma. Prema srpskom književnom kritičaru Jovanu Skerliću, na Jakšića su uglavnom uticali Sándor Petőfi i poezija lorda Byrona.
Remove ads
Književna djela
Đura Jakšić napisao je četrdesetak kratkih priča, te tri cjelovečernje drame u stihovima čije teme su historijske:
- Stanoje Glavaš (1878),
- Seoba Srbalja (1864),
- Jelisaveta kneginja crnogorska (1868), te nedovršeni roman Ratnici.
Također je pisao pjesme. Neke njegove pjesme smatraju se za najbolje pjesme srpske poezije iz 19. vijeka: Na Liparu,[5] Put u Gornjak i Mila, koja je posećena njegovoj prvoj ljubavi Mili, koju je namjeravao oženiti, ali nikad nije smogao hrabrosti da joj to saopšti.[6] Crtao je skice Mile, a jedna od tih skica je i njegova poznata slika Devojka u plavom.[6] Ostale značajne pjesme su Otadžbina, Veče i Ponoć. Jakšić je objavio kratke priče (Pripovetke), koje su objavljene posthumno u dva izdanja (1882-1883. i 1902) u Beogradu.[7] Kroz njih je izrazio vlastiti pesimizam i gorčinu zbog teških životnih udaraca i ljudi. Popularni motivi u Jakšićevim djelima su Kosovska bitka, mit o Kosovu, orlovi i srpska epska poezija.[8]
Remove ads
Slikarska djela
Jakšić je naslikao oko 200 slika.[5] Na njega su ponajviše uticali Rembrandt, Diego Velázquez i Peter Paul Rubens. Jakšićeva djela variraju u kvaliteti, od remek-djela do poluprofesionalnih slika.[9] Prema Novaku Radoniću, najveći problem sa njegovim slikarstvom je nepravilna upotreba anatomije.[9] Njegova najcjenjenija slika je Devojka u plavom,[9] koja je korištena u promociji ponovnog otvaranja Narodnog muzeja Srbije.[10][11]
Sljedeće Jakšićeve slike dio su zbirke Narodnog muzeja Srbije u Beogradu:
- Autoportret
- Kosovo
- Na straži
- Ubistvo Karađorđa
- Strahinja Ban
- Knez Lazar Hrebeljanović
- Devojka u plavom
- Portret direktora Ćirića
- Knjaz Milan Obrenović IV
- Car Dušan
- Nevesta Baja Pivljanina[2]
Nasljeđe
Đura Jakšić uvršten je među 100 najznamenitijih Srba.[12] Njegova rodna kuća u Srpskoj Crnji koristi se kao Memorijalni muzej, te se u njoj održavaju večeri poezije.[13]
Jakšić je bio jedan od vođa srpskog romantizma, te ponajveći romantistički slikar u Srbiji, zajedno sa Novakom Radonićem.[1] Iako je napisao niz romantičnih drama, uglavnom je poznat po slikama i poeziji. Pisao je sonete, tekstove, rodoljubive pjesme, kao i cjelovite epove. Omiljeni motivi su mu priroda i patriotizam.[14]
Nagrada za najbolju knjigu poezije na srpskom jeziku nosi njegovo ime.[15]
Jakšić je bio i učitelj i profesor. Škole i fakulteti širom Srbije nose njegovo ime.[16][17][18][19][20][21]
Remove ads
Galerija
Knez Lazar Hrebeljanović, 1857‒1859
Devojka u plavom, 1856
Odmor posle boja, 1876
Autoportret, 1857‒1858
Takovački ustanak, 1876‒1878
Crnogorac, 1875
Ustanak Crnogoraca, 1862
,_1876,_Narodni_muzej.jpg)
Reference
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads