Morquioov sindrom

Morquioov sindrom, poznat i kao mukopolisaharidoza tip IV (MPS IV), je rijedak metabolički poremećaj u kojem organizam ne može obraditi određene tipove molekula šećera-zvane glikozaminoglikani (AKA GAG-i ili mukopolisaharidi). Kod Morkioovog sindroma, specifični GAG koji se nakuplja u organizmu naziva se keratan-sulfat. Ovaj urođeni defekt, koji je autosomno recesivan, tip je lizosomskog poremećaja skladištenja. Nakupljanje GAG-a u različitim dijelovima tijela uzrokuje simptome u mnogim različitim sistemima organa.^[2]:544 In the US, the incidence rate for Morquio syndrome is estimated at between 1 in 200,000 and 1 in 300,000 live births.^[1][3]

Morquioov sindrom
Drugi nazivi	Mukopolisaharidoza tip IV ili MPS IV
U lizosomima ljudi s Morquioovim sindromom nakuplja se Keratan-sulfat, što dovodi do simptoma
Specijalnost	Endokrinologija
Simptomi	Mukopolisaharidoza IV ili MPS IV ili Morquio-Brailsfordov sindrom ili Morquio[1]
Komplikacije	Skeletne abnormalnosti, gubitak sluha, zatajenje pluća, bolesti srca
Uobičajeno pojavljivanje	Rođenje; stanje obično postaje vidljivo između 1. i 3. godine
Trajanje	Doživotno
Vrste	Tipovi A i B
Uzroci	Nasljedni nedostatak enzima
Tretman	Elosulfaza alfa (vimizim) za tip A; nema odobrenog tretmana za tip B
Prognoza	Smanjen životni vijek. Obično smrt nastupa u 20 – 30-im godinama
Frekvencija	1/200.000 do 1/300.000 živorođenih

Znakovi i simptomi

Zamućenje rožnjače kod 30-godišnjeg muškarca sa MPS VI. Morquioov sindrom i drugi poremećaji MPS-a također se mogu pojaviti s zamućenjem rožnjača.

Pacijenti s Morquioovim sindromom izgledaju zdravi po rođenju. Tipovi A i B imaju slične prezentacije, ali tip B općenito ima blaže simptome. Uzrast početka je obično između 1. i 3, godine života. Morquioov sindrom uzrokuje progresivne promjene na skeletu rebara i grudnog koša, što može dovesti do neuroloških komplikacija, kao što je kompresija živaca. Pacijenti također mogu imati gubitak sluha i zamućena rožnjače. Inteligencija je obično normalna osim ako pacijent ne pati od neliječenog hidrocefalus a.

Fizički rast usporava i često prestaje oko 8. godine. Skeletne abnormalnosti uključuju zvonasta prsa, spljoštenost ili zakrivljenost kičme, skraćene duge kosti i displaziju kukova, koljena, gležnjeva i zapešća. Kosti koje stabilizuju vezu između glave i vrata mogu biti deformisane (odontoidna hipoplazija); u ovim slučajevima, hirurška procedura pod nazivom spinalna fuzija vratne kosti može biti spasonosna. Ograničeno disanje, ukočenost zglobova i srčana oboljenja su takođe česti. Djeca sa težim oblikom MPS IV možda neće preživjeti svoje dvadesete ili tridesete godine.

Uzroci

Morquiopv sindrom prenenosi se putem autosomno recesivnog naslijeđenog gena. Svaka osoba ima dvije kopije gena potrebnih za razgradnju keratan-sulfata, ali je potrebna samo jedna zdrava kopija. Oba roditelja prenose po jednu defektnu kopiju svom djetetu, što rezultira potomkom bez funkcionalnih kopija gena. Kao takvo, tijelo nije u stanju da razgradi keratan-sulfat za odlaganje. Nepotpuno razgrađeni GAG ostaju pohranjeni u ćelijama, uzrokujući progresivno oštećenje. Bebe mogu pokazivati malo znakova bolesti, ali kako se sve više i više ćelija oštećuje, počinju se pojavljivati simptomi.^[4]

Dijagnoza

Klasifikacija

Ovaj sindrom ima dva oblika, A i B, koji se nazivaju Morquio A i Morquio B sindrom ili MPS IVA i MPS IVB. Ova dva oblika razlikuju se po genskom proizvodu koji je uključen; Tip A uključuje kvar na genu GALNS, a tip B na genu GLB1.

Genetika MPS IV

Tip Morquioovog sindroma	Gen	Nedostajući enzim	Hromosomska regija
Tip A	GALNS	Galaktozamin-6 sulfataza	16q24
Tip B	GLB1	Beta-galaktozidaza	3p22

Liječenje

Liječenje Morquioovog sindroma sastoji se od preneonatusne identifikacije i terapije zamjene enzima. Uprava za hranu i lijekove SAD je 12. februara 2014. odobrila lijek elosulfaza alfa (Vimizim) za liječenje tipa A. Još ne postoji lijek za tip B.^[4]

Prognoza

Životni vijek pacijenata sa Morkioovim sindromom je promenljiv i zavisi od podtipa. Tip A je općenito težak, s očekivanim životnim vijekom od 20 do 30 godina. ^[5]U 2016. umro je muškarac sa ovim sindromom u 81. godini.^[6]

Jedna studija pokazala je da je prosječni životni vijek pacijenata u Ujedinjenom Kraljevstvu bio 25,30, sa standardnom devijacijom od 17,43 godine. U prosjeku, pacijentice su živjele četiri godine duže od pacijenata. Plućna insuficijencija je bio primarni uzrok smrti kod 63% pacijenata. Ostali uzroci smrti bili su srčana insuficijencija (11%), posttraumatsko zatajenje organa (11%), komplikacije operacija (11%) i srčani udar (4%). Očekivano trajanje života se povećava od 1980-ih. Prosječna starost pri smrti zbog respiratorne insuficijencije poboljšala se sa 17,42 godine u 1980-im na 30,74 godine u 2000-im.^[7]

Hstorija

Stanje su prvi put opisali, istovremeno i nezavisno, 1929. godine Luis Morquio (1867–1935),^[8] ugledni urugvajski ljekar u Montvideu, i James Frederick Brailsford (1888–1961), engleski radiolog u Birminghamu, Engleska.^[9][10]

Također pogledajte

• Hurlerov sindrom (MPS I)
• Hunterov sindrom (MPS II)
• Sanfilippoov sindrom (MPS III)
• Patuljastost