Neorganski spoj

Neorganski spojevi podrazumijevaju one spojeve koji nisu organski. Tradicionalno se smatra da nastaju u geološkim sistemima. Nasuprot tome, organski spojevi nastaju u biološkim sistemima. Razlika između neorganskih i organskih spojeva nije uvijek jasna. Organski hemičari tradicijski smatraju da je bilo koja molekula koja sadrži ugljik organski spoj, što automatski znači da se neorganska hemija bavi molekulama kojima nedostaje ugljik. Međutim, mnogi minerali biološkog su porijekla.^[1][2]

Biolozi mogu razlikovati organske od neorganskih spojeva na drugačiji način, koji ne zavisi od prisustva atoma ugljika. Bazeni organske materije, naprimjer, metabolički su inkorporirani u živo tkivo i dalje, u raspadanju tkiva, ali kao molekule koje nastaju oksidiranjem u otvorenom okruženju, kao što je atmosferski CO₂, stvaraju poseban bazen neorganskih spojeva. Međunarodna unija za čistu i primijenjenu hemiju, agencija prepoznata za definiranje kemijske terminologije, ne nudi definicije anorganskih ili organskih spojeva. Stoga, definicija neorganskih naspram one za organske spojeve u multidisciplinarnom kontekstu premošćuje podjelu između života (ili animacije) i ne žive (ili nežive) tvari i ostaje otvorena za raspravu, u pravcu da se, u svijetu, na isti način gleda na ovu razliku.^[3]

Tradicionalna upotreba

Wöhlerova sinteza je pretvaranje amonij cijanata u ureu. Ta hemijska reakcija otkrivena je 1828. (Friedrich Wöhler) i smatra se polazištem moderne organske hemije.

Wöhler sinteza je od velikog značaja jer je historijski po prvi put jedan organski spoj proizveden od neorganskih reaktanata. Ovaj nalaz je išao protiv teorije matice tog vremena pod nazivom vitalizam, u kojem se navodi da organske materije posjeduju posebnu silu, zvanu vitalna sila (vis vitalis) svojstvena svim živim sistemima. Po tome je postojala oštra granica između organskih i neorganskih spojeva. Urea je otkrivena 1799. i do 1828. mogla se dobiti samo iz bioloških izvora kao što je urin. Wöhler je izvijestio svog mentora Berzeliusa:

• Ne mogu, tako da kažem, držati moju hemijsku vodu i da Vam kažem da mogu napraviti ureu bez potrebe posjedovanja bubrega, ili u svakom slučaju, životinje, bilo da je riječ o čovjeku ili o psu.

Novija upotreba

Neorganski spojevi mogu se definirati kao bilo koji spoj koji nije organski. Neki jednostavni spojevi koji sadrže ugljik obično se smatraju anorganskim. To uključuje ugljik-monoksid, ugljik-dioksid, karbonate cijanide, cijanate, karbide i tiocijanate. Nasuprot tome, metan i mravlja kiselina se generalno smatraju jednostavnim primjerima organskih spojeva iako baze podataka kristalnih struktura (ICSD) za neorganske kristale u svojoj definiciji "neorganskih" ugljikovih spojeva navode da takvi spojevi mogu sadržavati ili CH ili CC veze, ali ne obje.^[4]

Mineralogija

Minerali su uglavnom oksidi i sulfidi, koji su strogo neorganski, iako i oni mogu biti biološkog porijekla. U stvari, većina Zemlje je anorganska. Iako su komponente Zemljine kore dobro razjašnjene, procesi mineralizacije i sastav dubokog plašta ostaju aktivna područja istraživanja, koji su pokriveni uglavnom u geološki orijentiranim područjima.^[5]