blandus
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Llatí
- Pronúncia(i): /ˈblan.dʊs/
- Etimologia: Del protoidoeuropeu *mlad-, variant nassal de *mel- («tendre, tou»).
Adjectiu
blandus m., blanda f., blandum n. (comparatiu blandior, superlatiu blandissimus)
- tendre, agradable
- Puer blandissimus pater.
- Nen que desperta molta tendresa al pare.
- persuasiu, atractiu
- Experiemur uter sit blandior.
- Vegem qui és el més persuasiu.
- afalagador, seductor
- An blandiores in publico quam in privato estis?
- Ets tu més afalagador en públic que en la intimitat?
Declinació
Primera i segona declinació, -us, -a, -um.
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads