encomanar

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Català

Oriental: central /əŋ.ku.məˈna/
balear /əŋ.ko.məˈna/, /əŋ.ku.məˈna/
Occidental: nord-occidental /eŋ.ko.maˈna/
valencià /eŋ.ko.maˈnaɾ/, /eŋ.ko.maˈna/
Informal: nord-occidental /aŋ.ko.maˈna/, valencià /aŋ.ko.maˈnaɾ/
  • Rimes: -a(ɾ)
  • Homòfon: encomanà
  • Etimologia: Del prefix en- i comanar, segle XVII.

Verb

encomanar trans., pron. (pronominal encomanar-se)

  1. Confiar una responsabilitat a algú.
    El pare m'ha encomanat que vagi a compar el pa.
  2. (oriental) infectar
    El nen tenia la grip i ens l'ha encomanat.
  3. Posar-se sota la tutela d'algú.
    M'encomano a vostè perquè m'ajudi a solucionar aquest problema.

Conjugació

Paradigmes de flexió: encomano, encomana, encomanem

Sinònims

Traduccions

Miscel·lània

Vegeu també

Remove ads

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads