titubar

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Català

Oriental: /ti.tuˈβa/
Occidental: nord-occidental /ti.tuˈβa/
valencià /ti.tuˈbaɾ/, /ti.tuˈβa/
  • Rimes: -a(ɾ)
  • Homòfon: titubà
  • Etimologia: Del llatí titubare, segle XV.

Verb

titubar intr.

  1. Forma alternativa de titubejar.

Conjugació

Paradigmes de flexió: titubo, tituba, titubem

Derivats

Miscel·lània

  • Síl·labes: ti·tu·bar (3)
  • Anagrames: atribut, butirat, tributa, tributà

Vegeu també

  • Obres de referència: DIEC, GDLC, Optimot
  • Diccionari de la Llengua Catalana ab la correspondencia castellana. Editorial Salvat, 1910. Tom 3
Remove ads

Castellà

Peninsular: \ti.tuˈβaɾ\
Americà: alt /t(i).tuˈbaɾ/, baix \ti.tuˈβaɾ\

Verb

titubar (present titubo, passat titubé, futur titubaré)

  1. forma alternativa de titubear

Miscel·lània

  • Síl·labes: ti·tu·bar (3)

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads