Килти лаша

From Wikipedia, the free encyclopedia

Килти лаша
Remove ads

Лаша (Ут) (лат. Equus ferus caballus), ирĕкре çÿренĕ лашана (лат. Equus ferus) — курăк çиекен алла вĕрентнĕ аш, тир паракан килти выльăх. Мăшăрсăр чĕрнеллисен сĕтпе ӳсекенсен ушкăнĕ, пĕр чĕрнеллĕ, икĕ чĕчĕллĕ, çӳлти шăлĕсем те пур, çын алла вĕрентнĕ те халĕ те усă курать. Ĕлĕк ăна кӳлсе урапапа, çунапа çӳреме, пахча сухалама, утланса ĕне кĕтӳне кĕтме тытса усранă. Лашана çулла çерем çине кăкарса хураççĕ, хĕлле утă, сĕлĕ çитереççĕ.

Thumb
Лаша. Отто Ирелман ĕçĕ. 1898.

Çурине тиха, амине кĕсре, аçине ăйăр теççĕ.

Моторсен вăйне лашан вăйĕпе виçеççĕ.

Remove ads

Пулса кайни

Thumb
Лаша кĕлетки.

Хальхи лаша Пржевальский лашинчен мар, ĕлĕххи тискер лашаран — тарпанран пулса кайнă.

Çӳллĕшпе йывăрăш


Усă курни

Thumb
Лашапа пони
Thumb
Лаша
Thumb
Авалхи Икĕпатри лаш анатоми атласĕ

Лашасем вăрçăра

Thumb
Туçи полици офицерĕ. Польша.

Эволюци

Thumb
Лаша казахстан çеçенхирĕнче.

Вуламалли

1. Ливанова Т., Лошади. — М.: ООО «Издательство АСТ», 2001. — 256 с.

2. Энтони Д., Телегин Д. Я., Браун Д., Зарождение верховой езды // В мире науки, 1992. № 2.

3. Гамкрелидзе Т. В., Иванов В. В., Миграции племён — носителей индоевропейских диалектов — с первоначальной территории расселения на Ближнем Востоке в исторические места их обитания в Евразии // Вестник древней истории, 1981. № 2.

4. Клягин Н. В., Происхождение цивилизации (социально-философский аспект), ЦОП Института философии РАН. — М., 1996.

5. Mircea Eliade, Histoire des croyances et des idees religieuses. Tome I. De l’age de la pierre aux mystere d’Eleusis. P.: Payot, 1976. — М.: Критерион, 2002.

Remove ads

Лашасем илемлĕ литературăра

Çаплах пăхăр

Каçăсем

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads