Шереметьево (Чулхула облаçĕ)

Шереметьево (выр. Шереметьево) — Чулхула облаçĕнчи Вăратин районĕн ялĕ. Чăвашсем никĕсленĕ. Хальхи вăхăтра та чăвашсемех пурăнаççĕ. Тата вырăссем. Чи çывăхри чăваш ялĕ — Кукшату (2 км 415 м^[1]). (Юрты тата çывăхрах, анчах унта халь никам та пурăнмасть). XIX ĕмĕр вĕçĕпе XX ĕмĕр пуçламăшĕнче ку тĕлте чăваш ялĕсенчен шăпах Шереметьево чăн малтан никĕсленнĕ^[2].

Ку терминӑн урӑх пӗлтерӗшсем пур, Шереметьево (пĕлтерĕшсем) пӑхӑр.

Ял Шереметьево Шереметьево Ялав Герб Патшалăх РаççейРаççей Федераци субъекчĕ Чулхула облаçĕЧулхула облаçĕ Муниципаллă район Вăратин Ял тăрăхĕ Отары Координатсем 56°05′07″ с. ш. 45°57′56″ в. д.HGЯO{{#coordinates:}}: нельзя иметь более одной первичной метки на странице Шалти пайлану урамсем Пурăнан вырăн  Ял Наци йышĕ чăвашсем, вырăссем Конфесси йышĕ православсем Этнохороним шереметьевăсем Вăхăт тăрăхĕ UTC+4 Телефон кочĕ +7 +7 83164 Почтă индексĕ 606260 Автомобиль кочĕ 52, 152 ОКАТО кочĕ 22 221 832 008

Ялăн хăйне уйрăм оригиналла чăвашла ячĕ пулнă-и, пулман-и, пур-и, çук-и — çакă халлĕхе паллă мар. Ун пек ят пулни е пурри палăрсан, паллах, статья ятне те улăштарма тивет.

Тавралăхĕ

Шупашкар-Мускав автоçултан аякрах мар. Сăр вуррин сулахай енĕ, Огневка шывĕн тăрăхĕ.

Тавралăх пирки тата ак çаканашкал хыпарсем^[2]:

Основные урочища вокруг поселка получили свои названия. Это леса Ламбасъвурмань «Ламбасовский лес» (за Синьорам, по эту сторону дамбы), Карпъмаксимчавурмань «лес Карпа Максимовича» (в стороне поселка Казанского), Казанскивурмань. Есть и прочие урочища. Пасека в двух километрах к юго-востоку, Шепетова сторожка (в 2-3 километрах восточнее поселка, чуть ближе Барской дороги), Ламбасъодарь (вдоль дамбы у такового леса, где косили лысогорцы), Спиридонъодарь (по реке Огневке), «Большой Кенккасен» (сейчас заросло), Хыръзяри «сосновая поляна» (большая поляна между Шереметьевым и Лысой Горой, другое название – Хыръгозь). Поле к югу, где рос боярышник, называют Кадркасъпатнеле «к боярышнику» (к западу за Тюрьорам). Выгон к северо-востоку (по дороге на Лысую Гору, рядом с лесом) – Секторъани.

<Вырăсла текста кĕскен чăвашла ăнлантарни: Кунта ял тврашĕнчи тĕлсен тата вырăнсен чăвашла ячĕсене вырăсла транскрипцилесе палăртса тухнă.>

Халăх йышĕ, ял тытăмĕ

2002-мĕш çулта 67 çын пурăннă, 87% чăваш^[3].

2010-мĕш çулхи çырупа ялта ... çын пурăнать. Урамсен вырăсла ячĕсем: улица 1 Мая, улица Заречная, улица Советская^[4]. Урамсен чăвашла ячĕсене илес пулсан, ак çакна палăртмалла^[2]:

Основная улица, сложившаяся по древней Лашманской дороге, у первых жителей поселка получила название Тюрьорам «прямая улица». Сейчас улица официально названа Советской, состоит из двух частей – Анатъкокр «нижний конец» и Турикокр «верхний конец». От их стыка в восточную сторону отходит улица Пралукъкокри или Пралук «переулок», по другому Фермскиорам, официально – улица 1 Мая. Параллельно ей, за Огневкой, расположена Синьорам «новая улица», по-другому Хызялдиорам «задняя улица», официально – улица Заречная. В Тюрьорам, между домами 3 и 5, до сих пор стоит старое дерево, около четырех метров в обхвате – Олбутьймри «барская ветла».

<Вырăсла текста кĕскен чăвашла ăнлантарни: Кунта урам ячĕсене тата ытти топонимсене вирьял диалектне тата литературăлла чĕлхене хутăштарса каласа тухнă: Орам, çав вăхăтрах Пралук. Тата ытти те.>

Паллă çынсем тата ытти уйрăм харкамлăхсем

Кăсăклă фактсем

Çав. пекех

• Чулхула облаçĕнчи чăваш ялĕсем.

Вуламалли

• Научный отчет по проекту "Чуваши Приволжского округа", Шупашкар, 2002. 192 с.
• Иванов В.П. Этническая география чувашского народа. Ч., 2005.
• Ягафова Е.А. Чуваши Урало-Поволжья (история и традиционная культура этнотерриториальных групп). Ч., 2007.
• Ерагин, Евгений Евстафьевич. В устье Суры, по Огневке : [ист.-краеведч. очерки] / Е. Е. Ерагин. - Н. Новгород, 2006(Чебоксары: Тип. изд-ва "Новое время"). - 387 с. : фот., карт.-схем., факс.; 20 см.
• Козяков, В.Ф. Основание населённых пунктов Отарской сельской администрации //Воротынская газета. – 2008. – 1, 8, 15, 22, 29 августа,.5, 12 сентября.
• Наш край. Составитель В. Шамшурин. «Книга».2006 г.
• Еремин, М.И. Земля Воротынская/ М.И.Еремин. – Нижний Новгород: ГИПП «Нижполиграф», 1998. – 224с., ил.
• Еремин, М. Казанка: Размышления по пути из Нижнего до Чебоксар // Воротынская газета –1999. – 18 марта (начало).
• Еремин, М. Соль земли Воротынской. Кн.1/ М. Еремин. – Чебоксары: Новое время, 2007. – 400 с., ил.
• Еремин, М.Соль земли Воротынской. Кн.2/ М.Еремин. – Чебоксары: Новое время, 2007. – 440 с., ил.
• Дюжаков,А.М. В Краю Воротынском/ А.Е.Асташин, Н.И.Асташина, А.М.Дюжаков. – Чебоксары,2009. – 168 с.