Arddulleg
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Gwyddor arddull lenyddol yw arddulleg.[1] Mae'r ddisgyblaeth hon yn gangen o ieithyddiaeth gymhwysol ac yn cysylltu beirniadaeth lenyddol ag ieithyddiaeth drwy astudio a dehongli testunau yn ôl eu harddull ieithyddol a thonaidd.[2][3][4] Defnyddir arddulleg i astudio amrywiaeth eang o destunau, gan gynnwys gweithiau canonaidd, llên boblogaidd, hysbysebion, newyddiaduraeth,[5] deunydd ffeithiol, a diwylliant poblogaidd, yn ogystal â disgwrs wleidyddol a chrefyddol.[6]
| Ieithyddiaeth |
| Ieithyddiaeth ddamcaniaethol |
| Arddulleg |
| Cystrawen |
| Ffonoleg |
| Ieithyddiaeth wybyddol |
| Morffoleg |
| Pragmateg |
| Semanteg |
| Semanteg eirfaol |
| Semioteg |
| Ieithyddiaeth ddisgrifiadol |
| Geirdarddiad |
| Ieithyddiaeth gymdeithasol |
| Ieithyddiaeth gymharol |
| Ieithyddiaeth hanesyddol |
| Seineg |
| Ieithyddiaeth gymhwysol |
| Caffael iaith |
Ymdrecha arddulleg gysyniadol i osod egwyddorion sy'n egluro'r dewision a wneir gan awduron wrth ddefnyddio'r iaith, megis genre, celfyddyd werin, tafodiaith a chywair, dadansoddi disgwrs, a beirniadaeth lenyddol. Ymhlith nodweddion cyffredin arddull mae ymgom ac ymsom, acenion, gramadeg, ac hyd y frawddeg.
Remove ads
Gweler hefyd
Cyfeiriadau
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads