Το Δουκάτο της Ακουιτανίας (οξιτανικά: Ducat d'Aquitània, γαλλικά: Duche d'Aquitaine) ήταν ιστορική περιοχή της κεντρικής και νότιας Γαλλίας νότια του ποταμού Λίγηρα. Η έκταση του δουκάτου άλλαζε σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Οι απαρχές του δουκάτου τοποθετούνται τον 7ο αιώνα μετά την αναγέννηση των Ρωμαϊκών επαρχιών Πρίμα και Σεκούντα στην ίδια την περιοχή.
Η Ακουιτανία έγινε υποτελές βασίλειο μέσα στα όρια τού βασιλείου τού Καρλομάγνου· μετά τη διαίρεση τού βασιλείου με τη Συνθήκη του Βερντέν (843) έγινε τμήμα του βασιλείου των Φράγκων.
Η Ακουιτανία εμφανίστηκε τον Μεσαίωνα σαν υποτελές δουκάτο της Ανδεγαβικής επικράτειας. Η διεκδίκησή της ήταν μια από τις αιτίες για την έναρξη του Εκατονταετούς Πολέμου. Στην αρχή επί Εδουάρδου Γ΄ οι Άγγλοι ήταν πανηγυρικά νικητές, η Ακουιτανία έγινε υποτελές δουκάτο του Αγγλικού βασιλείου και ενσωματώθηκε σε αυτό, χάθηκε όμως οριστικά από τους Άγγλους στα τέλη του πολέμου την εποχή του ανίκανου Άγγλου βασιλιά Ερρίκου ΣΤ΄.
Γρήγορες Πληροφορίες Δουκάτο της Ακουιτανίας, 841–1449 ...
Κλείσιμο