From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Βέλγιο έχει συμμετάσχει στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 65 φορές από τότε που έκανε το ντεμπούτο της ως μία από τις επτά χώρες στον πρώτο διαγωνισμό το 1956. Οι μοναδικές χώρες με περισσότερες εμφανίσεις είναι η Γερμανία (67), η Γαλλία (66) και το Ηνωμένο Βασίλειο (66). Το Βέλγιο έχει απουσιάσει μόνο τρεις φορές, το 1994, το 1997 και το 2001, λόγω των χαμηλών βαθμολογιών στους προηγούμενους διαγωνισμούς που το υποβίβασαν από τον διαγωνισμό. Το Βέλγιο έχει κερδίσει μια φορά, το 1986.
Βέλγιο | |
---|---|
Τηλεοπτ. φορέας | VRT, RTBF |
Εθνικοί τρόποι επιλογής | Εσωτερική επιλογή
1964
1965–1966 (καλλιτέχνης) 1969 (καλλιτέχνης) 1972 (καλλιτέχνης) 1974 (καλλιτέχνης) 1979 (καλλιτέχνης) 1985 1990 1991 (καλλιτέχνης) 2003 2007 2009–2010 2012–2013 (καλλιτέχνης) 2015 2017–2022 Εθνικός τελικός
1956–1963
1965–1966 (τραγούδι) 1967–1968 1969 (τραγούδι) 1970–1971 1972 (τραγούδι) 1973 1974 (τραγούδι) 1975–1978 1979 (τραγούδι) 1980–1984 1986–1989 1991 (τραγούδι) 1992–1993 1995–1996 1998–2000 2002–2008 2011 2012 (τραγούδι) 2013 (τραγούδι) 2014 2016 2023 |
Γενική συμμετοχή | |
Συμμετοχές | 65 (54 τελικοί) |
Διοργανώσεις | 1987 |
Πρώτη συμμετοχή | 1956 |
Καλύτερη θέση | 1η: 1986 |
Χειρότερη θέση | Τελευταία: 1961, 1962, 1965, 1973, 1979, 1985, 1993, 2000 |
Μηδέν βαθμοί | 1962, 1965 |
Επιπλέον σύνδεσμοι | |
Η σελίδα του Βελγίου στο Eurovision.tv |
Στα πρώτα 20 χρόνια του διαγωνισμού, καλύτερο αποτέλεσμα του Βελγίου ήταν η τέταρτη θέση με την Τόνια το 1966. Το 1978, ο Ζαν Βαγί πέτυχε για πρώτη φορά έναν τερματισμό στις τρεις πρώτες θέσεις, τερματίζοντας δεύτερος. Η Σάντρα Κιμ έγινε η πρώτη και μέχρι σήμερα (μέχρι το 2022) νικήτρια για το Βέλγιο, όταν τραγούδησε το τραγούδι "J'aime la vie", όταν ήταν 13 χρονών στο Μπέργκεν. Ο άλλος τερματισμός του Βελγίου στην πρώτη τριάδα ήρθε το 2003, όταν το συγκρότημα Urban Trad τερμάτισε δεύτερο στη Ρίγα, χάνοντας από μόνο δύο βαθμούς. Το Βέλγιο τερμάτισε στην τελευταία θέση οκτώ φορές, πιο πρόσφατα το 2000 και έχουν δύο φορές λάβει "μηδέν βαθμούς", το 1962 και το 1965.
Μετά την εισαγωγή των ημιτελικών γύρων το 2004, το Βέλγιο δεν κατάφερε να φτάσει στον τελικό σε πέντε συνεχόμενους διαγωνισμούς (2005–09). Από το 2010, το Βέλγιο απέκτησε πιο πολύ επιτυχία, έχοντας προκριθεί για τον τελικό σε οκτώ από τους δεκατέσσερις διαγωνισμούς και τερματίζοντας στην πρώτη δεκάδα πέντε φορές, με τον Τομ Ντις να τερματίζει έκτος (2010), τον Λοΐκ Νοτέ τέταρτος (2015), τη Λάουρα Τεσόρο δέκατη (2016), την Blanche τέταρτη (2017) και τον Γκουστάφ έβδομος (2023).
Το Βέλγιο έχει δύο εθνικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς του διαγωνισμού, τον φλαμανδικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα Vlaamse Ραδιοφωνικός Σταθμός en Televisieomroep (VRT) και τον γαλλόφωνο ραδιοτηλεοπτικό φορέα Radio télévision belge de la communauté française (RTBF). Οι δύο ραδιοτηλεοπτικοί φορείς ανταλλάσσουν την επιλογή τραγουδιού για το διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision κάθε χρόνο.
Το Βέλγιο συμμετείχε στη Eurovision από τον πρώτο διαγωνισμό το 1956, ωστόσο η τέταρτη θέση της Τόνια στο διαγωνισμό του 1966 παρέμεινε το πιο αξιοσημείωτο επίτευγμα της χώρας έως ότου ο Ζαν Βαλέ πήρε τη δεύτερη θέση το 1978. Στη δεκαετία του '80, μετά από καλά αποτελέσματα για τη Στέλλα Μάισεν (τέταρτη το 1982) και το Ζακ Ζέγκερς (πέμπτος το 1984), το Βέλγιο τερμάτισε τελευταίος για έκτη φορά το 1985. Ακολούθησε η πρώτη και (μέχρι το 2022) μοναδική νίκη του Βελγίου στη Eurovision το 1986, όταν κέρδισε η Σάντρα Κιμ με το τραγούδι της "J'aime la vie". Αν και οι στίχοι υποστήριζαν ότι ήταν 15 ετών, στην πραγματικότητα ήταν μόλις 13 ετών, γεγονός που ώθησε τη δεύτερη Ελβετία να υποβάλει αίτηση για τον αποκλεισμό της, χωρίς αποτέλεσμα.[lower-greek 1] Με τη νίκη το 1986, το Βέλγιο έγινε η τελευταία από τις επτά ιδρυτικές χώρες της Eurovision που κέρδισε τον διαγωνισμό, καθώς η Ελβετία, η Ολλανδία, η Γαλλία, το Λουξεμβούργο, η Ιταλία και η Γερμανία είχαν κερδίσει τουλάχιστον μία φορά στο παρελθόν. Το Βέλγιο σημείωσε ένα απόλυτο ρεκόρ εκείνη την εποχή, με την Κιμ να κερδίζει έναν αριθμό 176 βαθμών που δεν είχε ξανασυμβεί (αυτό το ρεκόρ παρέμεινε μέχρι το 1993, με την Ιρλανδία να σημειώνει 187 βαθμούς). Με μέσο όρο 9,26 πόντους ανά χώρα που ψηφίζει και 77,2% της μέγιστης δυνατής βαθμολογίας, μέχρι το 2022, το ρεκόρ της Κιμ εξακολουθεί να κατατάσσεται στην όγδοη θέση μεταξύ όλων των νικητών της Eurovision.
Το Βέλγιο τερμάτισε τελευταίο για έβδομη φορά στο διαγωνισμό του 1993, πριν πετύχει το μοναδικό του αποτέλεσμα στη δεκάδα τη δεκαετία του '90 στο διαγωνισμό του 1998, όπου η Μελανί Κολ τερμάτισε έκτη. Στη δεκαετία του 2000, το Βέλγιο γνώρισε ανάμεικτες περιουσίες: η χώρα ξεκίνησε τη δεκαετία τερματίζοντας τελευταία για την όγδοη και (μέχρι το 2022) τελευταία φορά στον διαγωνισμό του 2000 στη Στοκχόλμη, πριν πετύχει το καλύτερο αποτέλεσμα του 21ου αιώνα το 2003 όταν τραγούδησαν οι Urban Trad σε μια φανταστική γλώσσα και κέρδισε τη δεύτερη θέση με 165 βαθμούς, χάνοντας από την Σερτάμπ Ερενέρ της Τουρκίας με μόλις δύο βαθμούς. Στη συνέχεια, η χώρα απέτυχε να προκριθεί από τους ημιτελικούς για 5 διαδοχικούς διαγωνισμούς από το 2005 έως το 2009.
Η συμμετοχή του 2010 για το Βέλγιο ήταν ο Τομ Ντις, που βγήκε δεύτερος στη βελγική φλαμανδική έκδοση του X Factor το 2008. Ο Ντις τερμάτισε πρώτος στον ημιτελικό του, επιτρέποντας στο Βέλγιο να συμμετάσχει στον τελικό για πρώτη φορά από το 2004 και τελικά να τερματίσει έκτος συνολικά, το καλύτερο αποτέλεσμα του Βελγίου από το 2003 και το καλύτερο αποτέλεσμα ποτέ για Φλαμανδό συμμετέχοντα (ισοβαθμία με το 1959).[1] Στη συνέχεια, το Βέλγιο γνώρισε ένα μείγμα σκαμπανεβάσεων για το υπόλοιπο της δεκαετίας του 2010: ενώ η χώρα απέτυχε να προκριθεί στον τελικό πέντε φορές (το 2011, το 2012, το 2014, το 2018 και το 2019), το Βέλγιο προκρίθηκε το 2013 (με τον Ρομπέρτο Μπελαρόζα να τερματίζει 12ος) πριν σημειώσει ένα σερί τριών ετών στην πρώτη δεκάδα, χάρη στους Λοΐκ Νοτέ (τέταρτος το 2015), Λάουρα Τεσόρο (δέκατη το 2016) και Blanche (τέταρτη το 2017). Μετά από δύο μη προκρίσεις με την Sennek (2018) και τον Έλιοτ (2019), το Βέλγιο κατέγραψε τρεις ακόμη προκρίσεις με τους Hooverphonic (2021) και τον Ζερεμί Μακιεζέ (2022) να κατατάσσονται και οι δύο στην 19η θέση και τον Γκουστάφ (2023) στην έβδομη.
Το Βέλγιο είναι μια ομοσπονδιακή χώρα χωρισμένη σε δύο μεγάλες γλωσσικές περιφέρειες: την ολλανδόφωνη Φλάνδρα στο βορρά και τη γαλλόφωνη Βαλλωνία στο νότο, κάθε περιοχή έχει το δικό της ραδιοτηλεοπτικό φορέα (το VRT στη Φλάνδρα και το RTBF στη Βαλλωνία). Οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς στέλνουν εκ περιτροπής τη βελγική συμμετοχή στον διαγωνισμό και από το 2021, το φλαμανδικό VRT είναι υπεύθυνο για μονές χρονιές, ενώ το γαλλόφωνο RTBF είναι υπεύθυνο για ζυγά έτη.
Υπήρξε σημαντική διαφορά στα αποτελέσματα που πέτυχαν οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς.[2] Το γαλλόφωνο RTBF κατέγραψε τη μοναδική νίκη του Βελγίου το 1986, και τις δέκα θέσεις στην πρώτη πεντάδα του Βελγίου και 18 από τις 25 πρώτες δέκα θέσεις του Βελγίου. Από την άλλη πλευρά, το Φλαμανδικό VRT έχει τοποθετηθεί στην πρώτη δεκάδα μόνο επτά φορές, ενώ σημείωσε έξι από τους οκτώ τερματισμούς του Βελγίου στην τελευταία θέση.[2] Στη δεκαετία του 1990, εισήχθη ο κανόνας του υποβιβασμού, όπου οι χώρες με τη χαμηλότερη θέση δεν θα επιτρεπόταν να αγωνιστούν την επόμενη χρονιά, για να εξυπηρετήσουν τον αυξανόμενο αριθμό των συμμετεχουσών χωρών. Το Βέλγιο υποβιβάστηκε τρεις φορές, το 1994, το 1997 και το 2001, δύο φορές μετά από μια κακή θέση από μια συμμετοχή του VRT το προηγούμενο έτος, και μία μετά από μια συμμετοχή του RTBF, τη Ναταλί Σορς που τερμάτισε τελευταία το 2000.[2]
Από την εισαγωγή των ημιτελικών το 2004, οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς σημείωσαν παρόμοια βαθμολογία όσον αφορά την πρόκριση: το RTBF προκρίθηκε τέσσερις φορές σε εννέα ημιτελικούς, ενώ το VRT προκρίθηκε τρεις φορές από τους οκτώ ημιτελικούς.[3]
1 |
Νικητής |
2 |
Δεύτερη θέση |
3 |
Τρίτη θέση |
Τελευταία θέση | |
X |
Αποχώρηση |
† |
Ανερχόμενος |
Χρονιά | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα | Τελικός | Βαθμοί | Ημιτελικός | Βαθμοί |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1956 | Φιντ Λεκλέρ | "Messieurs les noyés de la Seine" | Γαλλικά | 2[lower-greek 2] | —[lower-greek 2] | Όχι ημιτελικοί | |
Μόνυ Μαρκ | "Le plus beau jour de ma vie" | Γαλλικά | 2[lower-greek 2] | ||||
1957 | Μπόμπγιαν Σούπεν[5] | "Straatdeuntje" | Ολλανδικά | 8 | 5 | ||
1958 | Φιντ Λεκλέρ | "Ma petite chatte" | Γαλλικά | 5 | 8 | ||
1959 | Μπομπ Μπένι[6] | "Hou toch van mij" | Ολλανδικά | 6 | 9 | ||
1960 | Φιντ Λεκλέρ | "Mon amour pour toi" | Γαλλικά | 6 | 9 | ||
1961 | Μπομ Μπένι | "September, gouden roos" | Ολλανδικά | 15 | 1 | ||
1962 | Φιντ Λεκλέρ | "Ton nom" | Γαλλικά | 13 | 0 | ||
1963 | Ζακ Ραϊμόν[7] | "Waarom?" | Ολλανδικά | 10 | 4 | ||
1964 | Ρομπέρ Κογκόι[8] | "Près de ma rivière" | Γαλλικά | 10 | 2 | ||
1965 | Λίζε Μάρκε[9] | "Als het weer lente is" | Ολλανδικά | 15 | 0 | ||
1966 | Τόνια[10] | "Un peu de poivre, un peu de sel" | Γαλλικά | 4 | 14 | ||
1967 | Λουί Νεφς[11] | "Ik heb zorgen" | Ολλανδικά | 7 | 8 | ||
1968 | Κλοντ Λομπάρ[12] | "Quand tu reviendras" | Γαλλικά | 7 | 8 | ||
1969 | Λούι Νιφς | "Jennifer Jennings" | Ολλανδικά | 7 | 10 | ||
1970 | Ζαν Βαγιέ[13] | "Viens l'oublier" | Γαλλικά | 8 | 5 | ||
1971 | Τζακ Ρέιμοντ και Λιλί Καστέλ[14] | "Goeiemorgen, morgen" | Ολλανδικά | 14 | 68 | ||
1972 | Σερζ και Κριστίν Γκιζολάντ[15] | "À la folie ou pas du tout" | Γαλλικά | 17 | 55 | ||
1973 | Νικόλ και Ουγκό[16] | "Baby, Baby" | Ολλανδικά | 17 | 58 | ||
1974 | Ζακ Ιστέν[17] | "Fleur de liberté" | Γαλλικά | 9 | 10 | ||
1975 | Αν Κριστί[18] | "Gelukkig zijn" | Ολλανδικά | 15 | 17 | ||
1976 | Πιέρ Ραπσά[19] | "Judy et Cie" | Γαλλικά | 8 | 68 | ||
1977 | Dream Express[20] | "A Million in One, Two, Three" | Αγγλικά | 7 | 69 | ||
1978 | Ζαν Βαλέ | "L'amour ça fait chanter la vie" | Γαλλικά | 2 | 125 | ||
1979 | Μισά Μαρά[21] | "Hey Nana" | Ολλανδικά | 18 | 5 | ||
1980 | Telex[22] | "Euro-Vision" | Γαλλικά | 17 | 14 | ||
1981 | Εμλί Σταρ[23] | "Samson" | Ολλανδικά | 13 | 40 | ||
1982 | Στέλλα Μάισεν[24] | "Si tu aimes ma musique" | Γαλλικά | 4 | 96 | ||
1983 | Pas de Deux[25] | "Rendez-vous" | Ολλανδικά | 18 | 13 | ||
1984 | Ζακ Ζέγκερς[26] | "Avanti la vie" | Γαλλικά, Ιταλικά | 5 | 70 | ||
1985 | Λίντα Λεπόμ | "Laat me nu gaan" | Ολλανδικά | 19 | 7 | ||
1986 | Σάντρα Κιμ | "J'aime la vie" | Γαλλικά | 1 | 176 | ||
1987 | Λιλιάν Σεν-Πιέρ[27] | "Soldiers of Love" | Ολλανδικά | 11 | 56 | ||
1988 | Ρέιναρτ[28] | "Laissez briller le soleil" | Γαλλικά | 18 | 5 | ||
1989 | Ingeborg[29] | "Door de wind" | Ολλανδικά | 19 | 13 | ||
1990 | Φιλίπ Λαφοντέν[30] | "Macédomienne" | Γαλλικά | 12 | 46 | ||
1991 | Clouseau[31] | "Geef het op" | Ολλανδικά | 16 | 23 | ||
1992 | Morgane[32] | "Nous, on veut des violons" | Γαλλικά | 20 | 11 | ||
1993 | Μπάρμπαρα Ντεξ | "Iemand als jij" | Ολλανδικά | 25 | 3 | Kvalifikacija za Millstreet | |
1994 | Δε συμμετείχε | Όχι ημιτελικοί | |||||
1995 | Φρεντρίκ Εθερλίνκ[33] | "La voix est libre" | Γαλλικά | 20 | 8 | ||
1996 | Λίζα ντελ Μπο[34] | "Liefde is een kaartspel" | Ολλανδικά | 16 | 22 | 12 | 45 |
1997 | Δε συμμετείχε | Όχι ημιτελικοί | |||||
1998 | Μελανί Κολ[35] | "Dis oui" | Γαλλικά | 6 | 122[lower-greek 3] | ||
1999 | Βανέσα Σινιτόρ[36] | "Like the Wind" | Αγγλικά | 12 | 38 | ||
2000 | Ναταλί Σορς | "Envie de vivre" | Γαλλικά | 24 | 2 | ||
2001 | Δε συμμετείχε | ||||||
2002 | Sergio & The Ladies[37] | "Sister" | Αγγλικά | 13 | 33 | ||
2003 | Urban Trad[38] | "Sanomi" | Τεχνητή | 2 | 165 | ||
2004 | Xandee[39] | "1 Life" | Αγγλικά | 22 | 7 | Top 11 το 2003[lower-greek 4] | |
2005 | Νούνο Ρεζέντε[40] | "Le grand soir" | Γαλλικά | Δεν προκρίθηκε | 22 | 29 | |
2006 | Κέιτ Ράιαν | "Je t'adore" | Αγγλικά[lower-greek 5] | 12 | 69 | ||
2007 | The KMG's[41] | "Love Power" | Αγγλικά | 26 | 14 | ||
2008 | Ishtar[42] | "Ο Julissi" | Τεχνητή | 17 | 16 | ||
2009 | Πατρίκ Ουσέν[43] | "Copycat" | Αγγλικά | 17 | 1 | ||
2010 | Τομ Ντις[44] | "Me and My Guitar" | Αγγλικά | 6 | 143 | 1 | 167 |
2011 | Witloof Bay[45] | "With Love Baby" | Αγγλικά | Δεν προκρίθηκε | 11 | 53 | |
2012 | Iris[46] | "Would You?" | Αγγλικά | 17 | 16 | ||
2013 | Ρομπέρτο Μπελαρόζα[47] | "Love Kills" | Αγγλικά | 12 | 71 | 5 | 75 |
2014 | Αξέλ Ιρσού[48] | "Mother" | Αγγλικά | Δεν προκρίθηκε | 14 | 28 | |
2015 | Λοΐκ Νοτέ | "Rhythm Inside" | Αγγλικά | 4 | 217 | 2 | 149 |
2016 | Λάουρα Τεσόρο | "What's the Pressure?" | Αγγλικά | 10 | 181 | 3 | 274 |
2017 | Blanche | "City Lights" | Αγγλικά | 4 | 363 | 4 | 165 |
2018 | Sennek | "A Matter of Time" | Αγγλικά | Δεν προκρίθηκε | 12 | 91 | |
2019 | Έλιοτ | "Wake Up" | Αγγλικά | 13 | 70 | ||
2020 | Hooverphonic | "Release Me" | Αγγλικά | Ακυρώθηκε[lower-greek 6] X | |||
2021 | Hooverphonic | "The Wrong Place" | Αγγλικά | 19 | 74 | 9 | 117 |
2022 | Ζερεμί Μακιεζέ | "Miss You" | Αγγλικά | 19 | 64 | 8 | 151 |
2023 | Γκουστάφ | "Because of You" | Αγγλικά | 7 | 182 | 8 | 90 |
2024 | Mustii | "Before the Party's Over" | Αγγλικά | Δεν προκρίθηκε | 13 | 18 |
Ενώ το VRT συνήθως φιλοξενεί έναν εθνικό τελικό, το Eurosong, όταν επιλέγει τις συμμετοχές του για τη Eurovision, το RTBF συνήθως πραγματοποιεί μια εσωτερική διαδικασία επιλογής (αν και μερικές φορές διοργανώνει έναν εθνικό τελικό, για παράδειγμα το 1998, το 2005[49][50] και το 2011, ενώ το VRT επέλεξε εσωτερικά τον Τομ Ντις για την έκδοση του 2010, την Sennek για την έκδοση του 2018 και τους Hooverphonic για τις εκδόσεις του 2020 και του 2021).
Χρονιά | Διαδικασία επιλογής | Κανάλι | Ref. |
---|---|---|---|
1956 | Εθνικός τελικός με 7 τραγούδια | INR | |
1957 | Καλλιτέχνης: Εσωτερική επιλογή Τραγούδι: Εθνικός τελικός με 3 τραγούδια | NIR | |
1958 | Εθνικός τελικός | INR | |
1959 | Εθνικός τελικός με 2 συμμετέχοντες | NIR | |
1960 | Εθνικός τελικός με 5 συμμετέχοντες | INR | |
1961 | Εθνικός τελικός με 6 συμμετέχοντες | BRT | |
1962 | Εθνικός τελικός με 5 συμμετέχοντες | RTB | |
1963 | Εθνικός τελικός με 6 συμμετέχοντες | BRT | |
1964 | Εσωτερική επιλογή | RTB | |
1965 | Καλλιτέχνης: Εσωτερική επιλογή Τραγούδι: Εθνικός τελικός με 6 τραγούδια | BRT | |
1966 | Καλλιτέχνης: Εσωτερική επιλογή Τραγούδι: Εθνικός τελικός με 4 τραγούδια | RTB | |
1967 | Εθνικός τελικός με 7 συμμετέχοντες | BRT | |
1968 | Εθνικός τελικός με 10 συμμετέχοντες | RTB | |
1969 | Καλλιτέχνης: Εσωτερική επιλογή Τραγούδι: Εθνικός τελικός με 6 τραγούδια | BRT | |
1970 | Εθνικός τελικός με 4 συμμετέχοντες | RTB | |
1971 | Εθνικός τελικός με 12 συμμετέχοντες | BRT | |
1972 | Καλλιτέχνης: Εσωτερική επιλογή Τραγούδι: Εθνικός τελικός με 10 τραγούδια | RTB | |
1973 | Εθνικός τελικός με 10 συμμετέχοντες | BRT | |
1974 | Καλλιτέχνης: Εσωτερική επιλογή Τραγούδι: Εθνικός τελικός με 6 τραγούδια | RTB | |
1975 | Εθνικός τελικός με 10 συμμετέχοντες | BRT | |
1976 | Εθνικός τελικός με 5 συμμετέχοντες | RTB | |
1977 | Εθνικός τελικός με 3 συμμετέχοντες | BRT | |
1978 | Εθνικός τελικός με 8 συμμετέχοντες | RTBF | |
1979 | Καλλιτέχνης: Εσωτερική επιλογή Τραγούδι: Εθνικός τελικός με 3 τραγούδια | BRT | |
1980 | Εθνικός τελικός με 7 συμμετέχοντες | RTBF | |
1981 | Εθνικός τελικός με 10 συμμετέχοντες | BRT | |
1982 | Εθνικός τελικός με 4 συμμετέχοντες | RTBF | |
1983 | Εθνικός τελικός με 9 συμμετέχοντες | BRT | |
1984 | Εθνικός τελικός με 10 συμμετέχοντες | RTBF | |
1985 | Εσωτερική επιλογή | BRT | |
1986 | Εθνικός τελικός με 9 συμμετέχοντες | RTBF | |
1987 | Εθνικός τελικός με 11 συμμετέχοντες | BRT | |
1988 | Εθνικός τελικός με 12 συμμετέχοντες | RTBF | |
1989 | BRT | ||
1990 | Εσωτερική επιλογή | RTBF | |
1991 | Καλλιτέχνης: Εσωτερική επιλογή Τραγούδι: Εθνικός τελικός με 3 τραγούδια | BRT | |
1992 | Εθνικός τελικός με 10 συμμετέχοντες | RTBF | |
1993 | Εθνικός τελικός με 12 συμμετέχοντες | BRTN | |
1994 | Δε συμμετείχε | ||
1995 | Εθνικός τελικός με 10 συμμετέχοντες | RTBF | |
1996 | Εθνικός τελικός με 12 συμμετέχοντες | BRTN | |
1997 | Δε συμμετείχε | ||
1998 | Εθνικός τελικός με 10 συμμετέχοντες | RTBF | |
1999 | Εθνικός τελικός με 8 συμμετέχοντες | VRT | |
2000 | Εθνικός τελικός με 10 συμμετέχοντες | RTBF | |
2001 | Δε συμμετείχε | ||
2002 | Εθνικός τελικός με 7 συμμετέχοντες | VRT | |
2003 | Εσωτερική επιλογή | RTBF | |
2004 | Εθνικός τελικός με 7 συμμετέχοντες | VRT | |
2005 | Εθνικός τελικός με 2 συμμετέχοντες | RTBF | |
2006 | Εθνικός τελικός με 7 συμμετέχοντες | VRT | |
2007 | Εσωτερική επιλογή | RTBF | |
2008 | Εθνικός τελικός με 5 συμμετέχοντες | VRT | |
2009 | Εσωτερική επιλογή | RTBF | |
2010 | VRT | ||
2011 | Εθνικός τελικός με 14 συμμετέχοντες | RTBF | |
2012 | Καλλιτέχνης: Εσωτερική επιλογή Τραγούδι: Εθνικός τελικός με 2 τραγούδια | VRT | |
2013 | Καλλιτέχνης: Εσωτερική επιλογή Τραγούδι: Εθνικός τελικός με 3 τραγούδια | RTBF | |
2014 | Εθνικός τελικός με 6 συμμετέχοντες | VRT | |
2015 | Εσωτερική επιλογή | RTBF | |
2016 | Εθνικός τελικός με 5 συμμετέχοντες | VRT | |
2017 | Εσωτερική επιλογή | RTBF | |
2018 | VRT | ||
2019 | RTBF | ||
2020 | VRT | ||
2021 | VRT | ||
2022 | RTBF | ||
2023 | Εθνικός τελικός με 7 συμμετέχοντες και 2 τραγούδια για τον καθένα | VRT |
Μέχρι το 2023, το ιστορικό ψηφοφορίας του Βελγίου έχει ως εξής:
|
|
Χρονιά | Πόλη | Τοποθεσία | Παρουσιαστές |
---|---|---|---|
1987 | Βρυξέλλες | Παλάτι Εκατονταετηρίδας | Βικτόρ Λαζλό |
Στους τελικούς:
Κ.Ε. → Κριτική Επιτροπή
T. → Τηλεψηφοφορία
Στους ημιτελικούς:
Κ.Ε. → Κριτική Επιτροπή
T. → Τηλεψηφοφορία
Το Βέλγιο διαθέτει δύο δημόσιους ραδιοφωνικούς σταθμούς: το VRT (ολλανδική περιοχή) και το RTBF (γαλλόφωνη περιοχή). Και οι δύο μεταδίδουν την εκδήλωση και με την πάροδο των ετών για τους δύο σταθμούς παρέχονται σχόλια από αρκετούς έμπειρους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς παρουσιαστές, συμπεριλαμβανομένων των Nand Baert, Jacques Mercier, Luc Appermont και Paule Herreman. Ωστόσο, από τον Διαγωνισμό του 1991, ο André Vermeulen παρέχει σχολιασμό στην ολλανδική γλώσσα κάθε χρόνο, με εξαίρεση τον Διαγωνισμό του 1996. Ο Jean-Pierre Hautier παρέχει σχόλια στη γαλλική γλώσσα κάθε χρόνο από το Διαγωνισμό του 1994 έως το διαγωνισμό του 2013. Το 1962, τότε η BRT χρησιμοποίησε το σχόλιο από τη NOS (Ολλανδία), ο λόγος για τον οποίο ήταν άγνωστος.
Από το 1998, η VRT προμήθευσε έναν διπλό σχολιαστή για να ενταχθεί στον André Vermeulen, μεταξύ 1999 και 2010. Ο διπλός σχολιασμός δόθηκε από τους Bart Peeters και Anja Daems. Ο Peeters παρείχε το σχόλιο κατά τη διάρκεια των ετών που η VRT επέλεξε τις καταχωρήσεις, ενώ η Daems σχολίασε τα χρόνια που η RTBF επέλεξε τις καταχωρήσεις. Από το 2011 ο Sven Pichal αντικατέστησε τον Daems ως σχολιαστή, ενώ ο Peter Van de Veire αντικατέστησε τον Peeters. Από το 2007 ο Jean-Louis Lahaye συνεργάζεται με τον Jean-Pierre Hautier ως διπλός σχολιαστής του RTBF. Μετά το θάνατο του Hautier το 2012, ο Lahaye ενώθηκε με την Maureen Louys το 2013.
Χρονιά | Φλαμανδικός σχολιαστής | Βαλλωνικός σχολιαστής | Παρουσιαστής βαθμών | Ref. |
---|---|---|---|---|
1956 | Ναντ Μπάερτ | Ζανίν Λαμπότ | Χωρίς παρουσιαστή βαθμών | |
1957 | Νικ Μπαλ | Μπερτ Λέιζεν | ||
1958 | Αρλέτ Βενσάν | Πάουλε Χέρεμαν | ||
1959 | Πάουλε Χέρεμαν | Μπερτ Λέιζεν | ||
1960 | Ζορζ Ντεζίρ | Αρλέτ Βενσάν | ||
1961 | Ρομπέρ Μποβέ | Βαρτ Μπόγκαερτ | ||
1962 | Βίλεμ Ντόις | Νικόλα Βεντρές | Αρλέτ Βενσάν | |
1963 | Χέρμαν Φέρελστ, Ντενίζ Μαές | Πιέρ Ντελχάς | Βαρτ Μπόγκαερτ | |
1964 | Χέρμαν Φέρελστ | Πάουλε Χέρεμαν | Αντρέ Αγκόν | |
1965 | Βαρτ Μπόγκαερτ | |||
1966 | Αντρέ Αγκόν | |||
1967 | Βαρτ Μπόγκαερτ | |||
1968 | Αντρέ Αγκόν | |||
1969 | Βαρτ Μπόγκαερτ | |||
1970 | Γιαν Τεϊς | Αντρέ Αγκόν | ||
1971 | Χέρμαν Φέρελστ | Χωρίς παρουσιαστή βαθμών | ||
1972 | ||||
1973 | ||||
1974 | Ζορζ Ντεζίρ | Αντρέ Αγκόν | ||
1975 | Βίλεμ Ντούϊς | Πάουλε Χέρεμαν | Βαρτ Μπόγκαερτ | |
1976 | Λικ Άπερμον | Ζορζ Ντεζίρ | Αντρέ Αγκόν | |
1977 | Πατρίκ Ντιαμέλ | Άνε Πλούγκαρτς | ||
1978 | Κλοντ Ντελακρουά | Αντρέ Αγκόν | ||
1979 | Πάουλε Χέρεμαν | Άνε Πλούγκαρτς | ||
1980 | Ζακ Μερσιέ | Ζακ Ολιβιέ | ||
1981 | Βάλτερ Ντε Μεγιέρ | |||
1982 | Ζακ Ολιβιέ | |||
1983 | Άνε Πλούγκαρτς | |||
1984 | Ζακ Ολιβιέ | |||
1985 | Άνε Πλούγκαρτς | |||
1986 | Ζακ Ολιβιέ | |||
1987 | Κλωντ Ντελακρουά | Άνε Πλούγκαρτς | ||
1988 | Πιερ Κογιάρ-Μποβί | Ζακ Ολιβιέ | ||
1989 | Ζακ Μερσιέ | Άνε Πλούγκαρτς | ||
1990 | Κλωντ Ντελακρουά | Ζακ Ολιβιέ | ||
1991 | Αντρέ Φερμόιλεν | Άνε Πλούγκαρτς | ||
1992 | Ζακ Ολιβιέ | |||
1993 | Άνε Πλούγκαρτς | |||
1994 | Ζαν-Πιέρ Οτιέ | Δε συμμετείχε | ||
1995 | Μαρί-Φρανσουάζ Ρενσόν "Soda" | |||
1996 | Μισέλ Φογιέ, Γιόχαν Φέρστρεκεν | Ζαν-Πιέρ Οτιέ, Σάντρα Κιμ | Άνε Πλούγκαρτς | |
1997 | Αντρέ Φερμόιλεν | Ζαν-Πιέρ Οτιέ | Δε συμμετείχε | |
1998 | Αντρέ Φερμόιλεν, Άντρεα Κρούνενμπεργκς | Μαρί-Ελέν Βάχντερμποργκτ | ||
1999 | Αντρέ Φερμόιλεν, Μπαρτ Πίτερς | Σαμπίνε ντε Φος | ||
2000 | Αντρέ Φερμόιλεν, Άνια Ντεμς | Τόμας βαν Χαμ | ||
2001 | Δε συμμετείχε | |||
2002 | Αντρέ Φερμόιλεν, Μπαρτ Πίτερς | Τζίνα Λίζα | ||
2003 | Αντρέ Φερμόιλεν, Άνια Ντεμς | Κορίν Μπουλανζιέ | ||
2004 | Αντρέ Φερμόιλεν, Μπαρτ Πίτερς | Μαρτίνε Πρένεν | ||
2005 | Αντρέ Φερμόιλεν, Άνια Ντεμς | Αρμέγ Γκίσεν | ||
2006 | Αντρέ Φερμόιλεν, Μπαρτ Πίτερς | Γιασμίν | ||
2007 | Αντρέ Φερμόιλεν, Άνια Ντεμς | Ζαν-Πιέρ Οτιέ, Ζαν-Λουί Λαχάγιε | Μορίν Λουίς | |
2008 | Αντρέ Φερμόιλεν, Μπαρτ Πίτερς | Σαντρίνε βαν Χαντενχόφεν | ||
2009 | Αντρέ Φερμόιλεν, Άνια Ντεμς | Μορίν Λουίς | ||
2010 | Αντρέ Φερμόιλεν, Μπαρτ Πίτερς | Κάτια Ρέτσιν | ||
2011 | Αντρέ Φερμόιλεν | Μορίν Λουίς | ||
2012 | Πέτερ βαν ντε Βέιρε | |||
2013 | Αντρέ Φερμόιλεν, Τομ Ντε Κοκ | Μορίν Λουίς, Ζαν-Λουί Λαχάγιε | Μπάρμπαρα Λούις | |
2014 | Πέτερ βαν ντε Βέιρε, Εύα Ντέλεμαν | Αντζελίκ Φλιέγκε | ||
2015 | Walid | |||
2016 | Πέτερ βαν ντε Βέιρε | Ουμές Φάνγκαφερ | ||
2017 | Φανί Ζιγιάρ | |||
2018 | Ντανίρα Μπουχρίς Τερκεσίδη | |||
2019 | Νταβίντ Ζανμότ | |||
2021 | Φάνι Γιαντρέν[lower-greek 7], Ζαν-Λουί Λαχάγιε | Ντανίρα Μπουχρίς Τερκεσίδη | [61][62][63][64] | |
2022 | Μορίν Λουίς, Ζαν-Λουί Λαχάγιε | Νταβίντ Ζανμότ | ||
2023 | Μπαρτ Κάνναρτς |
Χρονιά | Μαέστρος[lower-greek 8] | Σημ. | Ref. |
---|---|---|---|
1956 | Λίο Σουρί | [69] | |
1957 | Γουίλι Μπέρκινγκ | [lower-greek 9] | |
1958 | Ντόλφ βαν ντερ Λίντεν | ||
1959 | Φράνσις Μπαΐ | ||
1960 | Ανρί Σεγκέρς | ||
1961 | Φράνσις Μπαΐ | ||
1962 | Ανρί Σεγκέρς | ||
1963 | Φράνσις Μπαΐ | ||
1964 | Ανρί Σεγκέρς | ||
1965 | Γκαστόν Νόιτς | ||
1966 | Ζαν Ροντερές | [lower-greek 9] | |
1967 | Φράνσις Μπαΐ | ||
1968 | Ανρί Σεγκέρς | ||
1969 | Φράνσις Μπαΐ | ||
1970 | Τζακ Σαΐ | [70] | |
1971 | Φράνσις Μπαΐ | ||
1972 | Ανρί Σεγκέρς | ||
1973 | Φράνσις Μπαΐ | ||
1974 | Πιέρ Σιφρ | ||
1975 | Φράνσις Μπαΐ | ||
1976 | Μισέλ Μπέρνχολκ | ||
1977 | Όλιν Έινσγουορθ | ||
1978 | Ζαν Μιζί | ||
1979 | Φράνσις Μπαΐ | ||
1980 | Όχι μαέστρος | [71] | |
1981 | Τζουζέπε Μαρκέζε | ||
1982 | Τζακ Σαΐ | ||
1983 | Φρέντι Σούντερ | ||
1984 | Ζο Καρλιέ | ||
1985 | Κουρτ Έρικ Χόλμκβιστ | [lower-greek 9] | |
1986 | Ζο Καρλιέ | ||
1987 | Φρέντι Σούντερ | [lower-greek 10] | |
1988 | Ντάνιελ Βίλεμ | ||
1989 | Φρέντι Σούντερ | ||
1990 | Ρόνι Μπρακ | ||
1991 | Ρόλαντ Βερλούφεν | ||
1992 | Φρανκ Φιεβέζ | ||
1993 | Μπερτ Καντρίς | ||
1995 | Άλεκ Μανσιόν | ||
1996 | Μπομπ Πόρτερ | ||
1998 | Όχι μαέστρος |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.