οικισμός της Ελλάδας From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Φλεσιάδα[1] ή Φλεσιά,[2] αναφερόμενη επίσημα ως η Φλεσιάς και παλαιότερα ως το Παιδεμένον, είναι ορεινός οικισμός κοντά στην Χώρα και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Πύλου - Νέστορος, του Νομού Μεσσηνίας.
Φλεσιάς | |
---|---|
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα |
Περιφέρεια | Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου |
Περιφερειακή Ενότητα | Μεσσηνίας |
Δημοτική Ενότητα | Νέστορος |
Δημοτική Κοινότητα | Φλεσιάδος |
Γεωγραφία | |
Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοπόννησος |
Νομός | Μεσσηνίας |
Υψόμετρο | 603 μέτρα |
Πληθυσμός | |
Μόνιμος | 22 |
Έτος απογραφής | 2021 |
Πληροφορίες | |
Παλαιά ονομασία | Πεδεμένου, Παιδεμένου, Παιδεμένον, Φλεσσιάς |
Ταχ. κώδικας | 240 01 |
Τηλ. κωδικός | 2723 |
Η Φλεσιάδα βρίσκεται περίπου 15,5 χιλιόμετρα προς τα βορειοανατολικά της Χώρας. Έχει υψόμετρο 603[3] μέτρα και απέχει 26 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Κοντά στη Φλεσιάδα βρίσκονται, προς τα βορειοανατολικά της το Παλαιό Λουτρό σε απόσταση 2 περίπου χιλιομέτρων, προς τα νότιά της το Μανιάκι, σε απόσταση 4 περίπου χιλιομέτρων και προς τα νοτιοδυτικά της η Μεταξάδα σε απόσταση επίσης 4 περίπου χιλιομέτρων αντίστοιχα.
Το χωριό έχει μακρόχρονη ιστορία, που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας και της ευρύτερης περιοχής, τόσο της Πυλίας, όσο και της Τριφυλίας. Η περιοχή του οικισμού, κατά την αρχαιότητα ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα, της αρχαίας Πύλου.
Την εποχή της Β΄ Ενετοκρατίας αναφερόταν ως Παιδεμένου ή Πεδεμένου ή Παιδεμένο ή Πεδεμένο (Pedhemenu[4] ή Pedemeno[5]). Ο οικισμός αναφέρεται επίσης σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/1684-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο, μέσω της κτήσης τους (Stato da Mar), η οποία είναι γνωστή και ως Βασίλειο του Μορέως (1688-1715). Το χωριό Παιδεμένου (Pedhemenu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας ή Αρκαδιάς (Territorio di Arcadia). Η επαρχία αυτή ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης). Με βάση την ενετική απογραφή Corner του 1689, το χωριό Παιδεμένου είχε 60 κατοίκους.[4] Το χωριό, αναφερόταν ως Παιδεμένου κατά την Καταγραφή της Εκκλησιαστικής περιουσίας του 1699, ως Pedemenu, στην απογραφή Grimani του 1700 και επίσης ως Pedemeno στην απογραφή Pacifico/Alberghetti του 1704.[6]
Το χωριό αναφερόταν τον 19ο αιώνα ως Pedemanon σύμφωνα με τον Pouqueville το 1815 και Pedemenou σύμφωνα με την απογραφή του 1829, που έγινε από την «επιστημονική αποστολή του Μοριά» (Mission scientifique de Morée), τμήμα της γαλλικής αποστολής με την ονομασία Εκστρατεία του Μοριά (Expédition de Morée), η οποία ήταν αποστολή εκστρατευτικού σώματος 13.000-15.000 ανδρών, υπό την αρχηγία του Νικολάου - Ιωσήφ Μαιζώνος στην Πελοπόννησο, μεταξύ των ετών 1828 και 1833. Η πρώτη επίσημη εμφάνιση της ονομασίας του χωριού, το 1836, μετά από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, ήταν Πεδεμένου.[6]
Το χωριό είναι ο πλησιέστερος οικισμός,[2] κοντά στον λόφο Μανιάκι, όπου στις 20 Μαΐου 1825, έγινε η Μάχη στο Μανιάκι. Κατά τη διάρκειά της, έπεσε μαχόμενος ο Παπαφλέσσας, ο οποίος αντιστάθηκε στον Ιμπραήμ Πασά. Ο Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, στο έργο του «Ελληνικά» αναφέρει σχετικά: Κατά τον Μάϊον του έτους 1825 παρά το χωρίον τούτο Παιδεμένου περιχαρακωθείς ο Δικαίος Παπά Φλέσας, αντετάχθη μετά 300 μόνον ανδρείων μαχητών κατά στρατού πολυαρίθμου του Αιγυπτίου Ιβραχίμ πασά, και πολεμήσας ηρωϊκώς, έπεσεν ενδόξως, πεσόντων προ αυτού πάντων των συν αυτώ, πλην δύο μόνον υποκρυβέντων μεταξύ των νεκρών. Όταν επαρουσίασαν εις τον πασάν την κεφαλή αυτού, την ησπάσθη και ανέκραξεν• «Αί, να μην ήναι ζων!»[7] Προς τιμή του Παπαφλέσσα,[2] έγινε το 1915 και η μετονομασία του χωριού το Παιδεμένου ως η Φλεσσιάς (με 2σ) και από το 1940 ως η Φλεσιάς (με 1σ).
Το Παιδεμένου ή Παιδεμένον[8] το 1835 [9] ορίστηκε έδρα του Δήμου Φλεσιάδος ή Φλεσσιάδος,[10] με δήμαρχο τον δημογέροντα Λάμπρο Μαθιό και εισπράκτορα τον Α. Μαγκανόπουλο[11][12]. Λίγο αργότερα, το 1840,[13] η έδρα του δήμου μεταφέρθηκε στον οικισμό Λιγούδιστα (σήμερα η Χώρα). Το Παιδεμένον παρέμεινε οικισμός του δήμου Φλεσσιάδος, ως το 1912 που ο δήμος αυτός καταργήθηκε. Το χωριό, τουλάχιστον από το 1844 ως το 1907 αναφερόταν επίσημα ως το Παιδεμένου, ενώ από το 1907 ως το 1915 αναφερόταν ως το Παιδεμένον. Το χωριό αναφέρεται, το 1853, επίσης σαν Παιδεμένου στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή, ως χωριό του Δήμου Φλεσιάδος της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 209 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[7] Έδρα του Δήμου Φλεσιάδος τότε, βάση της ίδιας πηγής, ήταν η κωμόπολη Λυγούδιστα. Το 1899 το χωριό, όπως και ο Δήμος Φλεσιάδος, μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[14] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[15] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το Παιδεμένον προσαρτάται ως έδρα στην Κοινότητα Παιδεμένου.[16][17] Στην ίδια κοινότητα προσαρτήθηκε επίσης ο οικισμός Αλικοντούζι (σήμερα το Παλαιό Λουτρό). Το 1915[18] η Κοινότητα Παιδεμένου και το Παιδεμένον μετονομάζονται σε Κοινότητα Φλεσσιάδος και Φλεσσιάς αντίστοιχα. Η ονομασία με διπλό «σ» διατηρήθηκε επίσημα ως το 1940, ενώ από το 1940 ως σήμερα η Κοινότητα Φλεσιάδος και η Φλεσιάς αντίστοιχα αναφέρονται επίσημα με ένα «σ». Το χωριό παρέμεινε ως έδρα της Κοινότητας Φλεσιάδος, με τις αλλαγές των ονομασιών κοινότητας και οικισμού, από το 1912 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», η Φλεσιάς υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Νέστορος,[19][20] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» η Φλεσιάς ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Πύλου - Νέστορος.[21][22] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Κορώνης, Μεθώνης, Παπαφλέσσα, Πύλου, Νέστορος και Χιλιοχωρίων. Η Φλεσιάς σήμερα είναι η έδρα και ο μοναδικός οικισμός της Τοπικής Κοινότητας της Φλεσιάδος του Δήμου Πύλου-Νέστορος.[1]
Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 73 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες.
Απογραφή | Πληθυσμός | Διάγραμμα εξέλιξης Πληθυσμού |
---|---|---|
1689 | 60[4] | |
1844 | 230[23] | |
1851 | 209[7] | |
1879 | 255[4][24] | |
1889 | 293[25] | |
1896 | 369[26] | |
1907 | 349[27] | |
1920 | 267[28] | |
1928 | 287[29] | |
1940 | 303[30] | |
1951 | 254[31] | |
1961 | 164[32] | |
1971 | 84[33] | |
1981 | 61[34] | |
1991 | 51[35] | |
2001 | 70[36] | |
2011 | 73[37] | |
2021 | 22 |
Εκτός από τα παραδοσιακά σπίτια του χωριού, σημαντικό αξιοθέατο, το οποίο βρίσκεται κοντά στο χωριό, είναι το Μνημείο της Μάχης του Μανιακίου. Βρίσκεται ανάμεσα στο χωριό και το Μανιάκι, στη θέση Ταμπούρια, και έχει στηθεί προς τιμήν των αγωνιστών που έπεσαν κατά τη διάρκεια της μάχης αυτής, ενώ στο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας, το οποίο βρίσκεται δίπλα από το μνημείο, τελείται Δοξολογία και Επιμνημόσυνη Δέηση, στις 20 Μαΐου κάθε έτους.[2][38]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.