Νομοί της Ελλάδας

Οι νομοί της Ελλάδας είναι μια καταργημένη βαθμίδα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης (1833-2010), ωστόσο συνεχίζει να αναφέρεται στον προφορικό λόγο ως γεωγραφικός προσδιορισμός. Αποτελούσε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και αρμοδιότητά της ήταν η διοίκηση των τοπικών ζητημάτων σε επίπεδο νομού. Από την 1η Ιανουαρίου 2011, οπότε τέθηκε σε ισχύ το πρόγραμμα Καλλικράτης του Ν. 3852/2010,^[1] οι νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν (με μετονομασία ή διάσπαση) από τις Περιφερειακές ενότητες.

Νομαρχία Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση
Κατηγορία	ΟΤΑ β΄ βαθμού
Χώρα	Ελλάδα
Δημιουργήθηκε από	Βασιλικό Διάταγμα του Απριλίου του 1833
Ίδρυση	6 Απριλίου 1833 13 Ιουνίου 1994 ως Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση
Αριθμός	54
Διοίκηση	Νομαρχιακό συμβούλιο Νομαρχιακή επιτροπή
Διάλυση	1 Ιανουαρίου 2011
Διαίρεση	Νομαρχιακό διαμέρισμα
Αντικαταστάθηκε από	Περιφέρεια Περιφερειακή ενότητα

Μέχρι το 2010 σε κάθε νομό αντιστοιχούσε ένας δευτεροβάθμιος οργανισμός τοπικής αυτοδιοίκησης (νομός), με εξαίρεση την Αττική. Ωστόσο στους νομούς δεν συμπεριλαμβανόταν το Άγιο Όρος, το οποίο ορίζεται ως «Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία» ευρισκόμενη εντός της χώρας, αλλά υπαγόμενη σε ειδικό καθεστώς.

Ιστορική εξέλιξη

Χάρτης των πρώτων δέκα νομαρχιών - 1833

Οι νομαρχίες εισήχθησαν με τη διοικητική μεταρρύθμιση της Αντιβασιλείας (1833) ως ενδιάμεσο επίπεδο διοίκησης ανάμεσα στους αμιγώς τοπικούς θεσμούς (δήμοι - επαρχίες) και την κυβέρνηση. Συγκεκριμένα ο καινοτόμος αυτός θεσμός της νομαρχίας καθορίστηκε από την Κυβέρνηση Μαυροκορδάτου, στους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης της χώρας από την Αντιβασιλεία μετά την άφιξη του Βασιλέα Όθωνα στην Ελλάδα. Με βάση την τότε νέα διοικητική διαίρεση, που τέθηκε σε εφαρμογή με το Βασιλικό Διάταγμα του Απριλίου του 1833,^[2] η επικράτεια του Ελληνικού Βασιλείου χωρίσθηκε σε δέκα νομούς - νομαρχίες και 47 επαρχίες. Επικεφαλής της κάθε νομαρχίας ήταν ο νομάρχης, ανώτερο διοικητικό όργανο στη διοικητική διεύθυνση του νομού, με υπαγόμενες επαρχίες και δήμους, τα καθήκοντα του οποίου ορίσθηκαν με το από 25 Απριλίου του 1833 Βασιλικό Διάταγμα «Περί της αρμοδιότητας των νομαρχών και περί της κατά τας νομαρχίας υπηρεσίας». Τη διαίρεση αυτή ακολούθησε στη συνέχεια και η διοικητική σύσταση αναγνώριση ισάριθμων μητροπόλεων με εξαίρεση εκείνη της Μάνης (Γυθείου).

Πρώτοι νομάρχες του Βασιλείου της Ελλάδος, που ορίστηκαν με την παραπάνω νομοθεσία ήταν ξεκινώντας από τη νομαρχία πρωτεύουσας, οι: Φραγκίσκος Μαύρος (Αργολίδος και Κορινθίας), Γεώργιος Γλαράκης (Αχαΐας και Ήλιδος), Κωνσταντίνος Ζωγράφος (Αρκαδίας), Δημήτριος Χρηστίδης (Μεσσηνίας), Ανδρέας Μεταξάς (Λακωνίας), Αναγνώστης Μοναρχίδης (Ακαρνανίας και Αιτωλίας), Ιωάννης Αμβροσιάδης (Φωκίδος και Λοκρίδος), Μ. Σχινάς (Αττικής και Βοιωτίας), Γεώργιος Αινιάν (Εύβοιας), και τέλος Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός (Κυκλάδων).

Οι νομαρχίες καταργήθηκαν προσωρινά από νέα μεταρρύθμιση τρία χρόνια αργότερα, επανασυστάθηκαν όμως το 1845 με το Νόμο ΚΕ'.

Στον ενάμιση αιώνα που ακολούθησε, ο αριθμός, οι περιοχές και τα αντικείμενα αρμοδιότητάς τους συχνά άλλαζαν, ακολουθώντας τις αντίστοιχες γεωγραφικές και δημογραφικές μεταβολές. Όμως ο δομικός χαρακτήρας τους παρέμενε ίδιος: τοπικοί βραχίονες της κεντρικής εξουσίας, αφού η τελευταία διόριζε άμεσα ή έμμεσα τα όργανά τους. Η πρώτη (και τελευταία) ουσιαστική μεταβολή του χαρακτήρα τους έγινε το 1994 με το Ν. 2218 της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος θέσπισε την εκλογή του νομάρχη και του συμβουλίου με άμεση καθολική ψηφοφορία, μετατρέποντας το θεσμό σε πλήρως αιρετό δευτεροβάθμιο οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης. Λόγω αυτού, οι νομαρχίες μετονομάστηκαν επισήμως σε Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, αν και στην καθημερινή γλώσσα συνέχισαν να αποκαλούνται με την παλαιά ονομασία τους.

Οργάνωση

Οι νομαρχίες για δεκαέξι χρόνια (1994-2010) διοικούνταν από νομαρχιακό συμβούλιο που καταρτιζόταν από 21 έως 37 μέλη, με επικεφαλής τον νομάρχη και προεδρεύοντα τον πρόεδρο του Νομαρχιακού συμβουλίου. Επίσης υπήρχε και η Νομαρχιακή Επιτροπή, αποτελούμενη από τον Νομάρχη και τον αντινομάρχη που διοριζόταν από τον πρώτο και αποτελούταν από 4 έως 6 μέλη, εκλεγμένα από το Νομαρχιακό Συμβούλιο.

Παρεμφερείς μορφές

• Νομαρχίες μικρότερες από νομό: Λόγω της μεγάλης συγκέντρωσης πληθυσμού στο Νομό Αττικής, αυτός συχνά διαιρείτο σε περισσότερες της μίας νομαρχίες.
• Υπερνομαρχία: Επρόκειτο για λίγα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου που συστάθηκαν την περίοδο της αιρετής νομαρχιακής αυτοδιοίκησης και περιελάμβαναν περισσότερες από μία νομαρχίες. Τυπικά οι κατά τόπους νομαρχίες διατηρούσαν την αυτοτέλειά τους, όμως ουσιαστικά τα όργανά τους εκλέγονταν σε υπερνομαρχιακό επίπεδο. Υπερνομαρχίες συστάθηκαν στο Λεκανοπέδιο Αθηνών (συμπεριελάμβαναν τις νομαρχίες Αθηνών - Πειραιά) και στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη (μία για Δράμα - Καβάλα - Ξάνθη και μία για Ροδόπη - Έβρο). Οι δύο τελευταίες είχαν δεχτεί μάλιστα έντονες επικρίσεις, ότι συγκροτήθηκαν με σκοπό να αποτραπεί η εκλογή νομαρχών από τη μουσουλμανική μειονότητα σε Ξάνθη και Ροδόπη.

Κατάλογος

Χάρτης της Ελλάδας με αριθμημένους τους νομούς

Οι νομαρχίες του νομού Αττικής

Οι 54 Νομαρχίες

Οι νομαρχίες της Ελλάδας όπως είχαν διαμορφωθεί τελευταία ήταν:

1. Νομός Αττικής
   • 1. Νομαρχία Αθηνών
   • 2. Νομαρχία Ανατολικής Αττικής
   • 3. Νομαρχία Πειραιά
   • 4. Νομαρχία Δυτικής Αττικής
2. Νομαρχία Ευβοίας
3. Νομαρχία Ευρυτανίας
4. Νομαρχία Φωκίδας
5. Νομαρχία Φθιώτιδας
6. Νομαρχία Βοιωτίας
7. Νομαρχία Χαλκιδικής
8. Νομαρχία Ημαθίας
9. Νομαρχία Κιλκίς
10. Νομαρχία Πέλλας
11. Νομαρχία Πιερίας
12. Νομαρχία Σερρών
13. Νομαρχία Θεσσαλονίκης
14. Νομαρχία Χανίων
15. Νομαρχία Ηρακλείου
16. Νομαρχία Λασιθίου
17. Νομαρχία Ρεθύμνης
18. Νομαρχία Δράμας
19. Νομαρχία Έβρου
20. Νομαρχία Καβάλας
21. Νομαρχία Ροδόπης
22. Νομαρχία Ξάνθης
23. Νομαρχία Άρτας
24. Νομαρχία Ιωαννίνων
25. Νομαρχία Πρέβεζας
26. Νομαρχία Θεσπρωτίας
27. Νομαρχία Κέρκυρας
28. Νομαρχία Κεφαλληνίας
29. Νομαρχία Λευκάδας
30. Νομαρχία Ζακύνθου
31. Νομαρχία Χίου
32. Νομαρχία Λέσβου
33. Νομαρχία Σάμου
34. Νομαρχία Αρκαδίας
35. Νομαρχία Αργολίδας
36. Νομαρχία Κορινθίας
37. Νομαρχία Λακωνίας
38. Νομαρχία Μεσσηνίας
39. Νομαρχία Κυκλάδων
40. Νομαρχία Δωδεκανήσου
41. Νομαρχία Καρδίτσας
42. Νομαρχία Λάρισας
43. Νομαρχία Μαγνησίας
44. Νομαρχία Τρικάλων
45. Νομαρχία Αχαΐας
46. Νομαρχία Αιτωλοακαρνανίας
47. Νομαρχία Ηλείας
48. Νομαρχία Φλώρινας
49. Νομαρχία Γρεβενών
50. Νομαρχία Καστοριάς
51. Νομαρχία Κοζάνης

   (α)   Άγιο Όρος

Οι 54 Νομοί

Αττική
Α/Α	Νομός	Έδρα νομού	Έκταση (km²)	Πληθυσμός
1	Νομός Αθηνών	Αθήνα	317	2.664.776
2	Νομός Ανατολικής Αττικής	Παλλήνη	1.513	403.918
3	Νομός Δυτικής Αττικής	Ελευσίνα	1.004	151.612
4	Νομός Πειραιά	Πειραιάς	929	541.504
Στερεά Ελλάδα
Α/Α	Νομός	Έδρα νομού	Έκταση (km²)	Πληθυσμός
5	Νομός Ευβοίας	Χαλκίδα	4.167	210.815
6	Νομός Ευρυτανίας	Καρπενήσι	1.869	20.081
7	Νομός Φωκίδας	Άμφισσα	2.120	40.343
8	Νομός Φθιώτιδας	Λαμία	4.441	158.231
9	Νομός Βοιωτίας	Λιβαδειά	2.952	120.432
Κεντρική Μακεδονία
Α/Α	Νομός	Έδρα νομού	Έκταση (km²)	Πληθυσμός
10	Νομός Χαλκιδικής	Πολύγυρος	2.918	105.908
11	Νομός Ημαθίας	Βέροια	1.701	140.611
12	Νομός Κιλκίς	Κιλκίς	2.519	80.419
13	Νομός Πέλλας	Έδεσσα	2.506	139.680
14	Νομός Πιερίας	Κατερίνη	1.516	126.698
15	Νομός Σερρών	Σέρρες	3.968	176.430
16	Νομός Θεσσαλονίκης	Θεσσαλονίκη	3.683	1.110.183
Κρήτη
Α/Α	Νομός	Έδρα νομού	Έκταση (km²)	Πληθυσμός
17	Νομός Χανίων	Χανιά	2.376	156.585
18	Νομός Ηρακλείου	Ηράκλειο	2.641	304.270
19	Νομός Λασιθίου	Άγιος Νικόλαος	1.823	76.319
20	Νομός Ρεθύμνης	Ρέθυμνο	1.496	85.160
Ανατολική Μακεδονία & Θράκη
Α/Α	Νομός	Έδρα νομού	Έκταση (km²)	Πληθυσμός
21	Νομός Δράμας	Δράμα	3.468	98.287
22	Νομός Έβρου	Αλεξανδρούπολη	4.242	147.947
23	Νομός Καβάλας	Καβάλα	2.111	124.917
24	Νομός Ροδόπης	Κομοτηνή	2.543	112.039
25	Νομός Ξάνθης	Ξάνθη	1.793	111.222
Ήπειρος
Α/Α	Νομός	Έδρα νομού	Έκταση (km²)	Πληθυσμός
26	Νομός Άρτας	Άρτα	1.662	67.877
27	Νομός Ιωαννίνων	Ιωάννινα	4.990	167.901
28	Νομός Πρέβεζας	Πρέβεζα	1.036	57.491
29	Νομός Θεσπρωτίας	Ηγουμενίτσα	1.515	43.587
Ιόνιοι Νήσοι
Α/Α	Νομός	Έδρα νομού	Έκταση (km²)	Πληθυσμός
30	Νομός Κέρκυρας	Κέρκυρα	641	104.371
31	Νομός Κεφαλληνίας	Αργοστόλι	904	41.365
32	Νομός Λευκάδας	Λευκάδα	356	23.693
33	Νομός Ζακύνθου	Ζάκυνθος	406	39.015
Βόρειο Αιγαίο
Α/Α	Νομός	Έδρα νομού	Έκταση (km²)	Πληθυσμός
34	Νομός Χίου	Χίος	904	52.674
35	Νομός Λέσβου	Μυτιλήνη	1.633	86.436
36	Νομός Σάμου	Σάμος	778	43.595
Πελοπόννησος
Α/Α	Νομός	Έδρα νομού	Έκταση (km²)	Πληθυσμός
37	Νομός Αρκαδίας	Τρίπολη	4.419	86.685
38	Νομός Αργολίδας	Ναύπλιο	2.154	97.044
39	Νομός Κορινθίας	Κόρινθος	2.290	145.082
40	Νομός Λακωνίας	Σπάρτη	3.636	89.138
41	Νομός Μεσσηνίας	Καλαμάτα	2.991	159.954
Νότιο Αιγαίο
Α/Α	Νομός	Έδρα νομού	Έκταση (km²)	Πληθυσμός
42	Νομός Κυκλάδων	Ερμούπολη	2.572	112.615
43	Νομός Δωδεκανήσου	Ρόδος	2.714	190.071
Θεσσαλία
Α/Α	Νομός	Έδρα νομού	Έκταση (km²)	Πληθυσμός
44	Νομός Καρδίτσας	Καρδίτσα	2.636	113.544
45	Νομός Λάρισας	Λάρισα	5.381	284.325
46	Νομός Μαγνησίας	Βόλος	2.636	208.500
47	Νομός Τρικάλων	Τρίκαλα	3.384	131.085
Δυτική Ελλάδα
Α/Α	Νομός	Έδρα νομού	Έκταση (km²)	Πληθυσμός
48	Νομός Αχαΐας	Πάτρα	3.271	309.694
49	Νομός Αιτωλοακαρνανίας	Μεσολόγγι	5.447	210.802
50	Νομός Ηλείας	Πύργος	2.618	159.300
Δυτική Μακεδονία
Α/Α	Νομός	Έδρα νομού	Έκταση (km²)	Πληθυσμός
51	Νομός Φλώρινας	Φλώρινα	1.924	54.768
52	Νομός Γρεβενών	Γρεβενά	2.291	37.947
53	Νομός Καστοριάς	Καστοριά	1.720	50.322
54	Νομός Κοζάνης	Κοζάνη	3.516	170.196
Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως
Α/Α	Νομός	Έδρα νομού	Έκταση (km²)	Πληθυσμός
	Άγιο Όρος	Καρυές	336	2.416

Ιστορικός κατάλογος

1833

Με τη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1833 δημιουργήθηκαν 10 νομοί, 42 επαρχίες και δήμοι:

Θέση	Νομός	Έδρα Νομού	Επαρχίες του Νομού	Διοικητικές μεταβολές	Προηγούμενη Οντότητα
Στερεά Ελλάδα (Ρούμελη)
1	Αιτωλίας & Ακαρνανίας (Αιτωλοακαρνανίας)	Ιερά Πόλις Μεσολογγίου	1. Επαρχία Μεσολογγίου (έδρα: Μεσολόγγι) 2. Επαρχία Ξηρομέρου (έδρα: Βόνιτσα) 3. Επαρχία Ναυπακτίας (έδρα: Ναύπακτος) 4. Επαρχία Τριχωνίδας (έδρα: Αγρίνιο) 5. Επαρχία Ευρυτανίας (έδρα: Καρπενήσι) 6. Επαρχία Βάλτου (έδρα: Αμφιλοχία)	Αρχικά αποτελούνταν από τις έξι επαρχίες Μεσολογγίου, Βονίτσης, Ναυπακτίας, Ζητουνίου (Τριχωνίδος), Ευρυτανίας και Αμφιλοχίας (Βάλτου). Ο νομός αρχικά περιελάμβανε ως τμήμα του και τον σημερινό νομό Ευρυτανίας, αποτελώντας αρχικά την επαρχία Ευρυτανίας. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα που αναφέρονται παραπάνω, ο νομός δεν χώρισε ποτέ σε δύο νομούς, έτσι είναι ο μόνος νομός που έμεινε στην ιστορία με ένα σύνθετο όνομα. Ο νομός Αιτωλοακαρνανίας πήρε την ονομασία του από τις αρχαίες περιοχές Αιτωλία (η οποία καταλάμβανε τα νότια του νομού) και Ακαρνανία (η οποία καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του νομού). Πρωτεύουσα του Νομού Αιτωλίας & Ακαρνανίας, ορίστηκε το Μεσολόγγι, για τις θυσίες των κατοίκων στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
2	Αττικής & Βοιωτίας (Αττικοβοιωτίας)	Αθήναι (η Αθήνα στην καθαρεύουσα)	1. Επαρχία Αττικής (έδρα: Αθήνα) 2. Επαρχία Πειραιώς (έδρα: Πειραιάς) 3. Επαρχία Μεγαρίδας (έδρα: Μέγαρα) 4. Επαρχία Θηβών (έδρα: Θήβα) 5. Επαρχία Λεβαδείας (έδρα: Λειβαδιά) 6. Επαρχία Αίγινας (έδρα: Αίγινα)	Αρχικά αποτελούνταν από τις έξι επαρχίες Αττικής, Πειραιώς, Μεγαρίδος, Θηβών, Λεβαδέων (Λεβαδείας) και Αιγίνης. Οι νομοί Αττικής και Βοιωτίας αποτέλεσαν για συναπτά έτη τον Νομό Αττικής & Βοιωτίας. Πρωτεύουσα του Νομού Αττικής & Βοιωτίας, ορίστηκε η Αθήνα, καθαρά για ιστορικούς και πολιτιστικούς λόγους.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
3	Ευβοίας & Σποράδων	Χαλκίς	1. Επαρχία Χαλκίδας (έδρα: Χαλκίδα) 2. Επαρχία Καρυστίας (έδρα: Κάρυστος) 3. Επαρχία Ιστιαίας (έδρα: Ιστιαία) 4. Επαρχία Σποράδων (έδρα: Σκόπελος)	Αρχικά αποτελούνταν από τις τέσσερις επαρχίες Χαλκίδος, Καρύστου, Αιδηψού & Ιστιαίας και Σποράδων (με έδρα την Χώρα Σκοπέλου). Ο νομός περιελάμβανε αρχικά και τις βόρειες Σποράδες (Ηλιοδρόμια, Σκιάθος και Σκόπελος), οι οποίες σήμερα ανήκουν στον νομό Μαγνησίας, εκτός από το νησί της Σκύρου.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
4	Φωκίδος & Λοκρίδος (Φωκιδολοκρίδος)	Σάλωνα (σημερινή Άμφισσα)	1. Επαρχία Φθιώτιδας (έδρα: Λαμία) 2. Επαρχία Λοκρίδας (έδρα: Αταλάντη) 3. Επαρχία Δωρίδας (έδρα: Λιδωρίκι) 4. Επαρχία Παρνασσίδας (έδρα: Άμφισσα)	Αρχικά αποτελούνταν από τις τέσσερις επαρχίες Φθιώτιδος, Λοκρίδος, Δωρίδος και Σαλώνων (Παρνασσίδος). Ο νομός αυτός αρχικά δεν περιελάμβανε αρχικά την επαρχία Δομοκού, η οποία μέχρι τότε ήταν μέρος της Θεσσαλίας, υπό οθωμανική κυριαρχία μέχρι το 1881. Η περιοχή σήμερα αποτελεί τον δήμο Δομοκού του νομού Φθιώτιδας που έγινε μόνο ένα μέρος του ελληνικού κράτους γενικότερα, και της Φθιώτιδας, ιδίως, μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα το 1881. Πρωτεύουσα του Νομού Φωκίδος & Λοκρίδος, ορίστηκε η Άμφισσα (τότε Σάλωνα), για τις θυσίες των κατοίκων στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Πελοπόννησος (Μοριάς)
5	Αργολίδος & Κορινθίας (Αργολιδοκορινθίας)	Ναύπλιο (αρχικά πρωτεύουσα της Ελλάδας)		Οι νομοί Κορινθίας και Αργολίδας αποτέλεσαν για συναπτά έτη τον νομό Αργολίδος & Κορινθίας, που ως νομός Αργολίδας περιλάμβανε τα νησιά του Αργοσαρωνικού που ήταν η επαρχία Τροιζηνίας (Πόρος, Γαλατάς, Μέθανα, Σπέτσες και Ύδρα) τα οποία αργότερα εντάχθηκαν στον νομό Αττικής. Η πρωτεύουσα του νομού ήταν το Ναύπλιο που ήταν τότε η πρώτη πρωτεύουσα του σύγχρονου ελληνικού κράτους (1828-1834), πριν από την κίνηση του βασιλιά Όθωνα να μεταφέρει την πρωτεύουσα οριστικά στην Αθήνα.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
6	Αρκαδίας	Τριπολιτσά (σημερινή Τρίπολη)		Είναι ο μόνος νομός στην ιστορία του ελληνικού κράτους ο οποίος μέχρι σήμερα έχει την έκταση του από την ανεξαρτησία αμετάβλητη. Από το 2011 με το πρόγραμμα Καλλικράτης, αποτελεί την Περιφερειακή Ενότητα Αρκαδίας.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
7	Αχαΐας & Ήλιδος (Αχαϊοήλιδος)	Πάτραι (η Πάτρα στην καθαρεύουσα)		Οι Νομοί Αχαΐας και Ηλείας αποτέλεσαν τον Νομό Αχαΐας & Ήλιδος.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
8	Λακωνίας & Μάνης	Σπάρτη		Ο νομός αρχικά περιελάμβανε το νοτιοανατολικό μισό του νομού Μεσσηνίας από αυτό που είναι σήμερα.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
9	Μεσσηνίας	Καλάμαι (η Καλαμάτα στην καθαρεύουσα)		Ο νομός αρχικά περιελάμβανε το νότιο μισό του νομού Ηλείας από αυτό που είναι σήμερα.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Κυκλάδες
10	Κυκλάδων	Ερμούπολη		1. Επαρχία Σύρου, Δήλου και Μυκόνου (έδρα: Ερμούπολη Σύρου) 2. Επαρχία Άνδρου (έδρα: Χώρα και Επίνειο το Γαύριο Άνδρου) 3. Επαρχία Τήνου (έδρα: Χώρα) 4. Επαρχία Πάρου και Αντιπάρου (έδρα: Παροικιά Πάρου) 5. Επαρχία Νάξου, Αμοργού και Μικρών Κυκλάδων (έδρα: Χώρα Νάξου) 6. Επαρχία Σαντορίνης (έδρα: Φηρά Θήρας) 7. Επαρχία Μήλου, Σερίφου, Κύθνου και Σίφνου (έδρα: Πλάκα Μήλου) και 8. Επαρχία Κέας (έδρα: Ιουλίδα).	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

1845

Με τη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1845 ξαναδημιουργήθηκαν οι 10 νομοί που είχαν ιδρυθεί με τη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1833, ενώ οι επαρχίες από 42 έγιναν 49 (7 παραπάνω).

Θέση	Νομός	Έδρα Νομού	Διοικητικές μεταβολές
1	Φωκίδος & Φθιώτιδος	Λαμία	Ο νομός αυτός αποτελούνταν από τους νομούς Φθιώτιδας και Φωκίδας οι οποίοι αποτέλεσαν τον νομό Φωκίδος & Φθιώτιδος (το διάστημα 1833-1836 είχε επανασυσταθεί ως νομός Φωκίδος & Λοκρίδος).

1864

Το 1864 προσαρτήθηκαν επισήμως στην Ελλάδα τα Επτάνησα και στις 8 Δεκεμβρίου του 1864 διαιρέθηκαν σε τέσσερις νομούς (Κέρκυρας, Κεφαλληνίας, Λευκάδος και Ζακύνθου), αλλά μετά από δυο χρόνια, με τον νόμο ΡΜΓ΄ του 1866, και άλλα δυο, με τον ΣΡΞ΄ του 1868, τα Κύθηρα λόγω τεράστιας γεωγραφικής απόστασης από τα υπόλοιπα Επτάνησα υπάχθηκαν στον Νομό Αργολίδος & Κορινθίας ενώ τα υπόλοιπα Επτάνησα χωρίστηκαν μέχρι το 1899 σε τρεις νομούς, Κέρκυρας, Κεφαλληνίας (υπάχθηκε στον νομό ο Νομός Λευκάδος) και Ζακύνθου.

Θέση	Νομός	Έδρα Νομού	Διοικητικές μεταβολές	Προηγούμενη Οντότητα
Στερεά Ελλάδα (Ρούμελη)
1	Αιτωλίας & Ακαρνανίας	Ιερά Πόλις Μεσολογγίου
2	Αττικής & Βοιωτίας	Αθήναι
3	Ευβοίας	Χαλκίς
4	Φωκίδος & Φθιώτιδος	Λαμία
Πελοπόννησος (Μοριάς)
5	Αργολίδος & Κορινθίας	Ναύπλιο
6	Αρκαδίας	Τρίπολη
7	Αχαΐας & Ήλιδος	Πάτραι
8	Λακωνίας	Σπάρτη
9	Μεσσηνίας	Καλαμαί
Κυκλάδες
10	Κυκλάδων	Ερμούπολη
Επτάνησα (Ιόνια Νησιά)
11	Ζακύνθου (Ζακύνθου & Κυθήρων - Νεοσύστατος)	Ζάκυνθος	Περιελάμβανε αρχικά τα νησιά Ζάκυνθος, Στροφάδες (επαρχία Ζακύνθου), Κύθηρα και Αντικύθηρα (επαρχία Κυθήρων). Ωστόσο τα νησιά Κύθηρα και Αντικύθηρα μετά την ενσωμάτωση των Επτανήσων στην Ελλάδα, γνώρισαν συνεχείς διοικητικές μεταβολές. Το 1866, αποσπάστηκαν από το Νομό Ζακύνθου, και ενσωματώθηκαν στον νομό Λακωνίας, στον οποίο παρέμειναν μέχρι το 1868. Τη χρονιά αυτή τα δυο νησιά ενσωματώθηκαν στον νομό Αργολιδοκορινθίας όπου παρέμεινε μέχρι το 1899, όταν διασπάστηκε ο νομός. Με τη διοικητική διαίρεση του 1899, η επαρχία ενσωματώθηκε στον νεοσύστατο νομό Λακωνικής ο οποίος καταργήθηκε οριστικά δέκα χρόνια μετά το 1909 και τα Κύθηρα μαζί με τα Αντικύθηρα ενσωματώθηκαν και πάλι στον νομό Αργολιδοκορινθίας, ο οποίος ανασυγκροτήθηκε. Το 1929 τα νησιά αποσπάστηκαν οριστικά από την Αργολιδοκορινθία και ενσωματώθηκαν στον νομό Αττικής. Από το 1964 μέχρι το 1972 έγιναν μέρος του νομού Πειραιώς και μετά την κατάργησή του έγιναν πάλι μέρος του νομού Αττικής.	Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων. Ενώθηκε με την υπόλοιπη Ελλάδα με τη Συνθήκη του Λονδίνου που υπογράφηκε στις 29 Μαρτίου 1864.
12	Κερκύρας (Κερκύρας, Παξών & Διαποντίων Νήσων - Νεοσύστατος)	Κέρκυρα	Περιελάμβανε αρχικά τα νησιά Κέρκυρα, Διαπόντια Νησιά (επαρχία Κερκύρας), Παξοί και Αντίπαξοι (επαρχία Παξών). Κατά τον 19ο αιώνα παραχωρήθηκε στην Ελλάδα ως τμήμα των Ιονίων νήσων και η νήσος Σάσων που ήταν τμήμα των Διαπόντιων νησιών. Από το 1869 έως το 1912 οι Οθωνοί, το Μαθράκι και η Ερεικούσσα σχημάτιζαν τον δήμο Διαποντίων με τους Οθωνούς ως πρωτεύουσα του δήμου.	Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων. Ενώθηκε με την υπόλοιπη Ελλάδα με τη Συνθήκη του Λονδίνου που υπογράφηκε στις 29 Μαρτίου 1864.
13	Κεφαλληνίας (Νεοσύστατος)	Αργοστόλι	Περιελάμβανε αρχικά μόνο το νησί της Κεφαλονιάς και τις παρακείμενες νησίδες της.	Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων. Ενώθηκε με την υπόλοιπη Ελλάδα με τη Συνθήκη του Λονδίνου που υπογράφηκε στις 29 Μαρτίου 1864.
14	Λευκάδος (Λευκάδος & Ιθάκης - Νεοσύστατος)	Λευκάς	Περιελάμβανε αρχικά τα νησιά Λευκάδα, Κάλαμος, Καστός, παρακείμενες νησίδες (επαρχία Λευκάδος), Ιθάκη και τις Εχινάδες (επαρχία Ιθάκης). Ωστόσο τα νησιά Ιθάκη και Εχινάδες αποσπάστηκαν αργότερα και ενσωματώθηκαν στον νομό Κεφαλληνίας.	Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων. Ενώθηκε με την υπόλοιπη Ελλάδα με τη Συνθήκη του Λονδίνου που υπογράφηκε στις 29 Μαρτίου 1864.

1881

Θέση	Νομός	Έδρα Νομού	Διοικητικές μεταβολές	Προηγούμενη Οντότητα
Στερεά Ελλάδα (Ρούμελη)
1	Αιτωλίας & Ακαρνανίας	Ιερά Πόλις Μεσολογγίου
2	Αττικής & Βοιωτίας	Αθήναι
3	Ευβοίας	Χαλκίς
4	Φωκίδος & Φθιώτιδος	Λαμία
Πελοπόννησος (Μοριάς)
5	Αργολίδος & Κορινθίας	Ναύπλιο
6	Αρκαδίας	Τρίπολη
7	Αχαΐας & Ήλιδος	Πάτραι
8	Λακωνίας	Σπάρτη
9	Μεσσηνίας	Καλαμαί
Κυκλάδες
10	Κυκλάδων	Ερμούπολη
Επτάνησα (Ιόνια Νησιά)
11	Ζακύνθου	Ζάκυνθος
12	Κερκύρας	Κέρκυρα
13	Κεφαλληνίας	Αργοστόλι
Θεσσαλία και Άρτα
14	Άρτης (Νεοσύστατος)	Άρτα	Αρχικά αποτελούνταν από τις επαρχίες Άρτης και (μετέπειτα καταργηθείσα) Τζουμέρκων. Η περιοχή της Άρτας ανέκτησε την ανεξαρτησία της με τη συνθήκη του Βερολίνου το 1881, όμως η περιοχή του κάμπου παρέμεινε υπό Τουρκική κατοχή, μέχρι το 1912. Το 1883 δημιουργήθηκε ο ομώνυμος νομός, ο οποίος δεν είχε αρχικά τη σημερινή μορφή του, αλλά τη μισή έκταση του, ενώ αντίστοιχα περιελάμβανε αρχικά και ένα μικρό μέρος του νομού Ιωαννίνων, έως τότε με τα σύνορα του Ελληνικού κράτους να φτάνουν ως τον Καλαρρύτικο ποταμό, ελευθερώνονται και οι Καλαρρύτες το 1881. Στα πλαίσια της οργάνωσης του ελεύθερου κράτους, η κοινότητα των Καλαρρυτών μαζί με το Ματσούκι γίνεται ένας από τους τέσσερις δήμους της επαρχίας Τζουμέρκων του νομού Άρτης. Ο νομός Άρτης πήρε την ονομασία του από την πρωτεύουσα του νομού. Η περιοχή του σημερινού νομού στην αρχαιότητα ονομάζονταν Αμβρακία.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
15	Λαρίσσης (Νεοσύστατος)	Λάρισσα	Αρχικά αποτελούνταν από τις επτά επαρχίες Λαρίσσης, Παγασών (έδρα ο Βόλος), Τυρνάβου, Παλαιοφαρσάλου (έδρα τα Φάρσαλα), Αγιάς, Αλμυρού και Δομοκού. Η περιοχή της Ελασσόνας παρέμεινε υπό Τουρκική κατοχή, μέχρι το 1912. Αρχικά η περιοχή του Δομοκού εντάχθηκε στον νομό Λαρίσης η οποία απελευθερώθηκε. Το 1899 εντάχθηκε στον νομό Φθιώτιδας στον οποίο παρέμεινε μέχρι το 1909. Την περίοδο 1909-1911 επανήλθε στον νομό Λάρισας και από το 1911 επανεντάχθηκε οριστικά στον νομό Φθιώτιδας. Προσαρτήθηκε στην Ελλάδα το 1881 μετά τη συμφωνία της Κωνσταντινούπολης με την οποία τα ελληνικά σύνορα επεκτάθηκαν στη γραμμή Ολύμπου - Άραχθου και ενσωματώθηκαν στην Ελλάδα η Θεσσαλία και ένα τμήμα της Ηπείρου. Ο νομός Λαρίσης πήρε την ονομασία του από την πρωτεύουσα του νομού. Η περιοχή του σημερινού νομού στην αρχαιότητα ονομάζονταν Πελασγιώτιδα.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
16	Τρικκάλων (Νεοσύστατος)	Τρίκαλα	Αρχικά αποτελούνταν από τις επαρχίες Τρικκάλων (Τρικάλων), Καλαμπάκας και Καρδίτσης. Ο νομός Τρικκάλων πήρε την ονομασία του από την πρωτεύουσα του νομού. Η περιοχή του σημερινού νομού στην αρχαιότητα ονομάζονταν Εστιαιώτιδα.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

1899-1909

Με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας 1899, με την οποία δημιουργήθηκαν αρχικά 26 νομοί, ενώ με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας 1909 (νόμος ΓΥΛΔ΄, υπ' αριθμ. 3434, κατάργηση της προηγούμενης διοικητικής διαίρεσης), δημιουργήθηκαν 16 νομοί.

Οι Νομοί της Ελλάδας, το 1899

Θέση	Νομός	Πληθυσμός 1907	Έδρα Νομού	Διοικητικές μεταβολές
Στερεά Ελλάδα (Ρούμελη)
1	Αιτωλίας & Ακαρνανίας	141.405	Μεσολόγγι
2	Νομός Αττικής (Νεοσύστατος)	341.247	Αθήνα	Ο νομός Αττικοβοιωτίας, διαλύθηκε και δημιουργήθηκαν οι δύο ξεχωριστοί νομοί Αττικής και Βοιωτίας. Πρωτεύουσα του Νομού Αττικής, ορίστηκε η Αθήνα, η οποία ήταν πρωτεύουσα της Αττικοβοιωτίας, ενώ πρωτεύουσα του Νομού Βοιωτίας, ορίστηκε η Λιβαδειά.
3	Νομός Βοιωτίας (Νεοσύστατος)	65.816	Λεβαδειά
4	Νομός Ευβοίας	116.903	Χαλκίδα
5	Νομός Ευρυτανίας (Νεοσύστατος)	47.192	Καρπενήσι	Αποσπάστηκε από τον νομό Αιτωλίας & Ακαρνανίας.
6	Νομός Φθιώτιδος (Νεοσύστατος)	112.328	Λαμία	Ο νομός Φθιωτιδοφωκίδας διαλύθηκε και δημιουργήθηκαν οι δύο ξεχωριστοί νομοί Φθιώτιδας (με πρωτεύουσα του νομού τη Λαμία, η οποία ήταν μέχρι τότε της Φθιωτιδοφωκίδας) και Φωκίδας (με πρωτεύουσα του νομού την Άμφισσα, η οποία ήταν η πρωτεύουσα του Νομού Λοκρίδος & Φωκίδος).
7	Νομός Φωκίδος (Νεοσύστατος)	62.246	Άμφισσα
Πελοπόννησος (Μοριάς)
8	Νομός Αργολίδος (Νεοσύστατος)	81.943	Ναύπλιο
9	Νομός Αρκαδίας	162.324	Τρίπολη
10	Νομός Αχαΐας (Νεοσύστατος)	150.918	Πάτρα
11	Νομός Ηλείας (Νεοσύστατος)	103.810	Πύργος
12	Νομός Κορινθίας (Νεοσύστατος)	71.229	Κόρινθος
13	Νομός Μεσσηνίας	127.991	Καλαμάτα
14	Νομός Λακωνικής (Προσωρινός)	61.522	Σπάρτη
15	Νομός Λακεδαίμονος (Προσωρινός)	87.106	Γύθειο
16	Νομός Τριφυλίας (Προσωρινός)	90.523	Κυπαρισσία	Δημιουργήθηκε από τις επαρχίες Τριφυλίας και Ολυμπίας, οι οποίες αποσπάστηκαν από τον Νομό Μεσσηνίας.
Κυκλάδες
17	Νομός Κυκλάδων	130.378	Ερμούπολη
Επτάνησα (Ιόνια Νησιά)
18	Νομός Ζακύνθου	42.502	Ζάκυνθος
19	Νομός Κερκύρας	99.571	Κέρκυρα
20	Νομός Κεφαλληνίας	71.235	Αργοστόλι
21	Νομός Λευκάδος	41.186	Λευκάδα
Θεσσαλία και Άρτα
22	Νομός Άρτης	41.280	Άρτα
23	Νομός Καρδίτσης (Νεοσύστατος)	92.941	Καρδίτσα	Αποσπάστηκε από τον Νομό Τρικάλων.
24	Νομός Μαγνησίας (Νεοσύστατος)	102.742	Βόλος	Αποσπάστηκε από τον Νομό Λαρίσης.
25	Νομός Λαρίσης	95.066	Λάρισα
26	Νομός Τρικκάλων	90.548	Τρίκαλα

1912-1920

Με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας 1912 με την εφαρμογή του νόμου ΔΝΖ΄ «Περί Δήμων και Κοινοτήτων». Στη συνέχεια ακολούθησαν νέες αποφάσεις και νέοι νόμοι (για παράδειγμα το 1912 για αναγνώριση κοινοτήτων που υλοποίησαν και οργάνωσαν τη διοικητική διαίρεση, λαμβάνοντας υπόψη και τις εδαφικές αλλαγές της Ελλάδας, με την προσάρτηση της Ηπείρου, της Κρήτης, της Μακεδονίας και των βορείων νησιών του Αιγαίου στην Ελλάδα:

Θέση	Νομός	Έδρα Νομού	Διοικητικές μεταβολές	Προηγούμενη Οντότητα
Στερεά Ελλάδα (Ρούμελη)
1	Αιτωλίας & Ακαρνανίας	Μεσολόγγι	Ο Νομός Ευρυτανίας το 1909, ενσωματώθηκε ξανά στον Νομό Αιτωλίας & Ακαρνανίας.
2	Αττικής & Βοιωτίας	Αθήναι
3	Ευβοίας	Χαλκίς
4	Φωκίδος & Φθιώτιδος	Λαμία
Πελοπόννησος (Μοριάς)
5	Αργολίδος & Κορινθίας	Ναύπλιο
6	Αρκαδίας	Τρίπολη
7	Αχαΐας & Ήλιδος	Πάτραι
8	Λακωνίας	Σπάρτη
9	Μεσσηνίας	Καλαμαί
Κυκλάδες
10	Κυκλάδων	Ερμούπολη
Επτάνησα (Ιόνια Νησιά)
11	Ζακύνθου	Ζάκυνθος
12	Κερκύρας	Κέρκυρα	Με την Συνθήκη Βουκουρεστίου το 1913, η Ελλάδα εκκένωσε τη νήσο Σάσωνα (η οποία ανήκε στον νομό αυτό) και το 1914 το νησί προσαρτήθηκε οριστικά με νόμο στην Αλβανία, ενώ το 1915 το νησί αυτό είναι πλέον χωρίς κατοίκους.
13	Κεφαλληνίας και Ιθάκης	Αργοστόλι
Θεσσαλία και Άρτα
14	Άρτης	Άρτα	Το 1913 απελευθερώθηκε και ο κάμπος της Άρτας μαζί με την υπόλοιπη Ήπειρο (την Πρέβεζα, τη Θεσπρωτία, τη Βόρεια Ήπειρο και τα Ιωάννινα). Στον Νομό Άρτης αρχικά υπάγονταν επίσης διοικητικά η Φιλιππιάδα και οι τριγύρω οικισμοί της, τα οποία σήμερα ανήκουν στον νομό Πρεβέζης.
15	Λαρίσσης	Λάρισσα	Ο Νομός Μαγνησίας το 1909, διαλύθηκε και τα Ηπειρωτικά τμήματα του (Βόλος, Αλμυρός και Πήλιο) ενσωματώθηκαν ξανά στον Νομό Λαρίσης, ενώ τα νησιωτικά τμήματα του (Σποράδες), ενσωματώθηκαν ξανά στον Νομό Ευβοίας. Το 1912 ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε και τις περιοχές της Ελασσόνας και της Δεσκάτης και εντάσσονται και αυτές οι περιοχές στον νομό και δημιουργείται η επαρχία Ελασσόνας, ενώ το 1913, με την Προσάρτηση της Ηπείρου και της Μακεδονίας στο Ελληνικό κράτος, ο νομός Λαρίσης έπαψε να είναι πλέον ακριτικός νομός (που ήταν με την Συνοριακή Γραμμή Ολύμπου - Αράχθου) και έγινε νομός της Κεντρικής (πλέον) Ελλάδας.
16	Τρικκάλων	Τρίκαλα	Ο Νομός Καρδίτσης το 1909, ενσωματώθηκε ξανά στον Νομό Τρικάλων. Το 1913, με την Προσάρτηση της Ηπείρου και της Μακεδονίας στο Ελληνικό κράτος, ο νομός Τρικάλων έπαψε να είναι πλέον ακριτικός νομός (που ήταν με την Συνοριακή Γραμμή Ολύμπου - Αράχθου) και έγινε νομός της Κεντρικής (πλέον) Ελλάδας.
Ήπειρος (Νέες Χώρες)
17	Ιωαννίνων (Νεοσύστατος)	Ιωάννινα	Αρχικά αποτελούνταν από τις επτά επαρχίες Δωδώνης (έδρα τα Ιωάννινα), Κονίτσης, Μετσόβου, Πωγωνίου (έδρα το Δελβινάκι), Θυάμιδος (έδρα η Ηγουμενίτσα), Σουλίου (έδρα η Παραμυθιά) και Φιλιατών. Το Πωγώνι μοιράστηκε με την Συνθήκη Βουκουρεστίου μεταξύ της Ελλάδας και του τότε νεοσύστατου κράτους της Αλβανίας, με τα περισσότερα χωριά της περιοχής να υπάγονται στην Ελλάδα. Ο νομός Ιωαννίνων, αρχικά περιελάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του σημερινού νομού Θεσπρωτίας, και ήταν τότε σε έκταση ένας από τους μεγαλύτερους νομούς στην Ελλάδα, και αντίστοιχα βρεχόταν στα δυτικά από το Ιόνιο Πέλαγος. Ο νομός Ιωαννίνων πήρε την ονομασία του από την πρωτεύουσα του νομού. Η Περιοχή στην αρχαιότητα κατοικούνταν από τους Μολοσσούς οι οποίοι σταδιακά στην Ήπειρο, κυριάρχησαν, ιδρύοντας το βασίλειο της Ηπείρου.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
18	Πρεβέζης (Νεοσύστατος)	Πρέβεζα	Αρχικά αποτελούνταν από τις επαρχίες Πρεβέζης (Νικοπόλεως) και Μαργαριτίου (με έδρα την ιστορική Πάργα). Είχε άλλη έκταση και όχι την σημερινή, περιλαμβάνοντας και τμήματα των σημερινών νομών Άρτας, Ιωαννίνων και Θεσπρωτίας.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Μακεδονία (Νέες Χώρες)
19	Δράμας & Καβάλας (Νεοσύστατος)	Δράμα	Στις 31 Μαρτίου 1915 συστήνεται ο προσωρινός νομός Δράμας & Καβάλας, με έδρα την πόλη της Δράμας[3] και στο οποίο αναφέρεται ότι ο νομός διαιρέθηκε σε τέσσερις υποδιοικήσεις, κατά κόσμον γνωστές και ως επαρχίες, Δράμας, Καβάλας ενώ προσαρτήθηκαν και οι τέως υποδιοικήσεις Θάσου (έδρα ο Λιμένας Θάσου), Πραβίου (μετέπειτα Παγγαίου - με έδρα την Ελευθερούπολη) και Σαρή Σαμπάν (μετέπειτα Νέστου - με έδρα την Χρυσούπολη). Με το Διάταγμα της 3ης Οκτωβρίου 1916 της Προσωρινής Κυβερνήσεως (Φ.Ε.Κ. 9), που είχε έδρα τη Θεσσαλονίκη ανασυστάθηκε η επαρχία Θάσου. Στις 23 Οκτωβρίου 1918, αποσπάστηκε η Υποδιοίκηση της Θάσου από τη Γενική Διοίκηση Θεσσαλονίκης και προσαρτήθηκε ξανά στο νομό Δράμας & Καβάλας.[4] Στη συνέχεια με το βασιλικό διάταγμα της 30ης Ιουνίου 1920, συστήθηκε στο νομό Δράμας η επαρχία Ζυρνόβου, με έδρα το Ζύρνοβο (Νευροκόπι).[5] Πολλά χωριά του σημερινού Δήμου Νευροκοπίου, υπάγονταν διοικητικά τότε στον νομό Σερρών, στην υποδιοίκηση της Νέας Ζίχνης. Ο νομός διεκδικούσε τότε και δύο χωριά από την Βουλγαρία κοντά στα νεοσύστατα σύνορα, την Μογκίλιτσα και το Μπρέστεν (Βρισθένη), ενώ ο Ελληνικός στρατός είχε βλέψεις και για το Πετρίτσι αλλά και το Μελένικο, πόλεις με σημαντικό Ελληνικό Πληθυσμό, τα οποία με την Συνθήκη Βουκουρεστίου δόθηκαν τελικά στην Βουλγαρία.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
20	Θεσσαλονίκης (Μακεδονίας - Νεοσύστατος)	Θεσσαλονίκη	Ο νομός Θεσσαλονίκης δημιουργήθηκε πρώτη φορά το 1913 όταν η περιοχή εντάχθηκε στην Ελλάδα μαζί με την υπόλοιπη Μακεδονία κατά τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο την ίδια χρονιά. Αναγνωρίστηκε νομός το 1914. Η έκτασή της ήταν τότε η μεγαλύτερη στην Ελλάδα, καλύπτοντας περίπου το 7% της Ελλάδας. Μέχρι το 1949, ο νομός Θεσσαλονίκης ήταν ο μεγαλύτερος σε έκταση της Ελλάδος. Μετέπειτα έγινε ο μεγαλύτερος σε έκταση ο νομός Λαρίσης. Αποτελούνταν από τις αρχικά δώδεκα επαρχίες Καρατζόβας/Κιρατζόβας/Ενωτίας (Αλμωπίας) (με έδρα την Αριδαία), Γενιτσών/Πέλλης (με έδρα τα Γιαννιτσά), Βοδενών (με έδρα την Έδεσσα), Αρναίας, Χαλκιδικής (με έδρα τον Πολύγυρο), Νέας Στρώμνιτσας (με έδρα το Κιλκίς), Παιονίας (με έδρα την Γουμένισσα), Ναούσης, Ημαθίας (με έδρα την Βέροια), Πιερίας (με έδρα την Κατερίνη), Θεσσαλονίκης και Λαγκαδά. Ο νομός Θεσσαλονίκης πήρε την ονομασία του από την πρωτεύουσα του νομού. Η περιοχή του σημερινού νομού στην αρχαιότητα ονομαζόνταν Μυγδονία.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
21	Κοζάνης (Νεοσύστατος)	Κοζάνη	Αρχικά αποτελούνταν από τις επαρχίες Γρεβενών, Κοζάνης, Καϊλαρίων (Εορδαίας, με έδρα την Πτολεμαΐδα) και Αναστελίτσης (Βοΐου, με έδρα την Λείψιστα). Ο νομός Κοζάνης πήρε την ονομασία του από την πρωτεύουσα του νομού. Η Περιοχή του σημερινού νομού στην αρχαιότητα ήταν μοιρασμένη στην Ελίμεια (η Ελιμειώτιδα), την Εορδαία και την Τυμφαία.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
22	Πέλλης (Νεοσύστατος)	Γιαννιτσά (αρχικά από το 1917 έως το 1923) Έδεσσα (από το 1923 μέχρι σήμερα)	Η περιοχή του νομού Πέλλης προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Ελλάδας κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων το 1913 όταν ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την περιοχή από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αρχικά ολόκληρη η περιοχή υπάχθηκε στο νομό Θεσσαλονίκης. Το 1917 οι επαρχίες Καρατζόβας (Αλμωπίας), Γενιτσών (Πέλλης) και Βοδενών (Εδέσσης), αποσπάστηκαν από τον Νομό Θεσσαλονίκης και συγκροτήθηκε ο νομός Πέλλης, λαμβάνοντας το αρχαίο ελληνικό όνομα της πρωτεύουσας της αρχαίου Μακεδονικού κράτους Πέλλα. Αρχική και Προσωρινή Πρωτεύουσα του Νομού Πέλλης, ήταν η πόλη των Γενιτσών, και όχι η Έδεσσα (τότε Βοδενά). Αργότερα στα μέσα της δεκαετίας του 1920, η έδρα του νομού μεταφέρθηκε οριστικά στην Έδεσσα. Ο νομός Πέλλης πήρε την ονομασία του για ιστορικούς λόγους από την Αρχαία Πέλλα η οποία ήταν παραθαλάσσια αρχαία πόλη της Μακεδονίας η οποία ιδρύθηκε γύρω στο 400 π.Χ. και ήταν η πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου. Η Περιοχή του σημερινού νομού στην αρχαιότητα ήταν μοιρασμένη στην Βοττιαία, την Αλμωπία, την Εορδαία και την Ημαθία.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
23	Σερρών (Νεοσύστατος)	Σέρρες	Αρχικά αποτελούνταν από τις επαρχίες Σερρών, Σιντικής (με έδρα το Ντεμίρ Ισάρ - μετέπειτα Σιδηρόκαστρο), Βισαλτίας (με έδρα την Νιγρίτα) και Φυλλίδος (με έδρα την Νέα Ζίχνη). Ορισμένοι οικισμοί των νομών Δράμας, Καβάλας, Θεσσαλονίκης και Κιλκίς αρχικά υπάγονταν στον Νομό Σερρών. Ο νομός Σερρών πήρε την ονομασία του από την πρωτεύουσα του νομού. Η περιοχή του σημερινού νομού στην αρχαιότητα ήταν μοιρασμένη στην Οδομαντική, την Ηδωνίδα, την Κρηστωνία, την Σιντική και την Παρορβηλία.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
24	Φλωρίνης (Νεοσύστατος)	Φλώρινα	Αρχικά αποτελούνταν από τις επαρχίες Φλωρίνης και Καστοριάς. Η επαρχία Καστορίας περιελάμβανε και χωριά των Πρεσπών (Καλλαμάς, Πούστετς, Γκόρνα Γκορίτσα, Σουέτσι, Ζήτσιστα, Βερνίκι, Βίγλιστα κ.ά.) τα οποία σήμερα ανήκουν στην Αλβανία. Πρωτεύουσα του νομού Φλωρίνης, ορίστηκε η ομώνυμη Φλώρινα επειδή ήταν ακριτική πόλη στρατηγικής σημασίας και κοντά στα σύνορα με το τότε Βασίλειο της Σερβίας, και συγκεκριμένα αρκετά κοντά ήταν το Μοναστήρι (γνωστό τότε και ως Βιτώλια), το οποίο διέθετε πολλά προξενεία ξένων χωρών, μεταξύ άλλων και της Ελλάδας. Τα βόρεια σύνορα του νομού, καθορίστηκαν στο χωριό Νίκη, με την Συνθήκη Βουκουρεστίου, με την οποία δόθηκαν και χωριά στην Ελλάδα (Μπούφι, Κρατερό, Παρόρειο κ.ά.) τα οποία επί Τουρκοκρατίας, υπάγονταν διοικητικά στο Μοναστήρι. Ο νομός Φλωρίνης πήρε την ονομασία του από την πρωτεύουσα του νομού. Η Περιοχή του σημερινού νομού στην αρχαιότητα ονομαζόνταν Λυγκηστίδα, ενώ η Περιοχή του σημερινού νομού στην αρχαιότητα ήταν μοιρασμένη στην Λυγκηστίδα, την Εορδαία, την Ορεστίδα και την Πελαγονία.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Κρήτη (Νέες Χώρες)
25	Ηρακλείου (Νεοσύστατος)	Ηράκλειο	Ο νομός Ηρακλείου αρχικά το 1913, περιελάμβανε επίσης την Επαρχία Μιραμπέλλου η οποία ανήκει σήμερα στον νομό Λασιθίου, τμήματα που ανήκουν σήμερα στον Νομό Ρεθύμνου και παρακείμενες νησίδες, στο Λιβυκό Πέλαγος.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Κρητική Πολιτεία)
26	Λασηθίου (Νεοσύστατος)	Νεάπολη ήταν η πρώην πρωτεύουσα του νομού Λασιθίου. To 1868, το Καινούργιο Χωριό ή Νεοχώριον μετονομάζεται σε Νεάπολη από το διοικητή του νομού Κωστή Αδοσίδη Πασά Άγιος Νικόλαος (από το 1904 μέχρι σήμερα)	Η Νεάπολη ήταν η πρώτη πρωτεύουσα του νομού Λασιθίου, η οποία μεταφέρθηκε το 1904 στον Άγιο Νικόλαο, που αρχικά ήταν χωριό το οποίο προήχθη την δεκαετία του 1930, σε Δήμο, λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης του. Ο νομός Λασηθίου, σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Στέφανο Ξανθουδίδη, πήρε την ονομασία του από την αρχαία λέξη «Λάσιος» που σημαίνει πυκνός – δασύς, επειδή τα βουνά του ήταν σκεπασμένα από πυκνά δάση σύμφωνα με τη μυθολογία.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Κρητική Πολιτεία)
27	Ρεθύμνου (Νεοσύστατος)	Ρέθυμνος (τα χρόνια που ακολούθησαν άλλαξε η ορθογραφία σε Ρέθυμνο)	Ο νομός Ρεθύμνου αρχικά το 1913, περιελάμβανε επίσης την Επαρχία Σφακίων, την νήσο Γαύδο και παρακείμενες νησίδες της, στο Λιβυκό Πέλαγος.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Κρητική Πολιτεία)
28	Σφακίων (Προσωρινός νομός που υπήρχε, πριν την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα)	Βάμος	Ο νομός Σφακίων, ιδρύθηκε για πρώτη φορά, με τον Οργανικό νόμο της Κρητικής Πολιτείας το 1868 και διατηρήθηκε μέχρι το 1913, δηλαδή την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, και έκτοτε το νησί χωρίζεται σε τέσσερις νομούς. Ο νομός Σφακίων, αποτελούνταν από τα σημερινά ανατολικά τμήματα του Νομού Χανίων και τα δυτικά τμήματα του Νομού Ρεθύμνης. Πρωτεύουσα του νομού ήταν το χωριό Βάμος.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Κρητική Πολιτεία)
29	Χανίων (Νεοσύστατος)	Χανιά	Ο νομός Χανίων αρχικά το 1913, δεν περιελάμβανε την επαρχία Σφακίων, ανατολικά τμήματα του και την Γαύδο τα οποία ανήκαν στον νομό Ρεθύμνου.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Κρητική Πολιτεία)
Νησιά Αιγαίου Πελάγους (Νέες Χώρες)
30	Λέσβου (Αιγαίου - Νεοσύστατος)	Μυτιλήνη	Αρχικά αποτελούνταν από τις έξι επαρχίες Μυτιλήνης, Πλωμαρίου, Μηθύμνης, Λήμνου (με έδρα την Μύρινα), Σαμοθράκης (με έδρα την Χώρα) και Ίμβρου (με έδρα την Παναγία την Μπαλωμένη). Ο νομός Λέσβου αποτελούνταν αρχικά από έξι νησιά του βορείου Αιγαίου: Λέσβος, Λήμνος, Άγιος Ευστράτιος, Ίμβρος, Τένεδος και Σαμοθράκη. Το 1923 επιστράφηκαν στην Τουρκία με βάση τη Συνθήκη της Λωζάνης τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος. Επίσης, η Σαμοθράκη αποσπάστηκε από τον νομό Λέσβου και εντάχθηκε στο νομό Έβρου και ο νομός πήρε τη γεωγραφική έκταση που έχει μέχρι και σήμερα.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
31	Σάμου (Σάμου, Ικαρίας & Κορσέων - Νεοσύστατος)	Σάμος	Ο νομός Σάμου αποτελούνταν αρχικά από πέντε νησιά του κεντρικού Αιγαίου: Ικαρία, Σάμος, Φούρνοι, Λέβιθα, Κίναρος και μικρότερα νησιά της περιοχής. Με την προσάρτηση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, το 1947 οι δύο τελευταίες νησίδες ενσωματώθηκαν στον Νομό Δωδεκανήσου.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Ελευθέρα Πολιτεία Ικαρίας και Ηγεμονία της Σάμου)
32	Χίου (Χίου, Οινουσσών & Ψαρών - Νεοσύστατος)	Χίος	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Οι δύο νομοί της Βορείου Ηπείρου, που ήταν υπό προσωρινή Ελληνική Διοίκηση, το διάστημα 1915-1916, και δεν προσαρτήθηκαν ποτέ επίσημα στην Ελλάδα:

Θέση	Νομός	Έδρα Νομού	Διοικητικές μεταβολές
1	Αργυροκάστρου	Αργυρόκαστρο	Αποτελούνταν από τις έξι επαρχίες Αργυροκάστρου, Δέλβινου, Λεσκοβικίου, Πρεμετής, Τεπελένιου και Χειμάρρας. Προσωρινός νομός της Ελλάδας που υπήρξε το διάστημα 1915-1916, στη Βόρειο Ήπειρο μετέπειτα καταργήθηκε και τα εδάφη του προσαρτήθηκαν οριστικά στην Αλβανία. Παρότι στην περιοχή κατοικούν πολλοί Έλληνες, το 1913, με την Συνθήκη Βουκουρεστίου, η Βόρεια Ήπειρος παραχωρήθηκε επίσημα στο νεοσύστατο Αλβανικό κράτος, και καθορίστηκαν τα σημερινά Σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας.
2	Κορυτσάς	Κορυτσά	Αποτελούνταν από τις επαρχίες Κολωνίας (με έδρα την Ερσέκα) και Κορυτσάς. Προσωρινός νομός της Ελλάδας που υπήρξε το διάστημα 1915-1916, στη Βόρειο Ήπειρο μετέπειτα καταργήθηκε και τα εδάφη του προσαρτήθηκαν οριστικά στην Αλβανία. Παρότι στην περιοχή κατοικούν πολλοί Έλληνες, το 1913, με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου, η Βόρεια Ήπειρος παραχωρήθηκε επίσημα στο νεοσύστατο Αλβανικό κράτος, και καθορίστηκαν τα σημερινά Σύνορα Ελλάδας - Αλβανίας.

1920-1928

Υπήρχαν επίσης ελληνικοί νομοί σε περιοχές της σημερινής Αλβανίας και της Τουρκίας, στο διάστημα που οι περιοχές αυτές ανήκαν στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Ελληνοτουρκικού Πολέμου (1919-1922), αντίστοιχα. Την περίοδο 1920-1928 η Ελλάδα είχε συνολικά 35 νομούς:

Θέση	Νομός	Έδρα Νομού	Διοικητικές μεταβολές	Προηγούμενη Οντότητα
Στερεά Ελλάδα (Ρούμελη)
1	Αιτωλίας & Ακαρνανίας	Μεσολόγγι
2	Αττικής & Βοιωτίας	Αθήναι
3	Ευβοίας	Χαλκίς
4	Φωκίδος & Φθιώτιδος	Λαμία
Πελοπόννησος (Μοριάς)
5	Αργολίδος & Κορινθίας	Ναύπλιο
6	Αρκαδίας	Τρίπολη
7	Αχαΐας & Ήλιδος	Πάτραι
8	Λακωνίας	Σπάρτη
9	Μεσσηνίας	Καλαμαί
Κυκλάδες
10	Κυκλάδων	Ερμούπολη
Επτάνησα (Ιόνια Νησιά)
11	Ζακύνθου	Ζάκυνθος
12	Κερκύρας	Κέρκυρα
13	Κεφαλληνίας και Ιθάκης	Αργοστόλι
Θεσσαλία
14	Λαρίσσης	Λάρισσα
15	Τρικκάλων	Τρίκαλα
Ήπειρος
16	Άρτης	Άρτα
17	Ιωαννίνων	Ιωάννινα
18	Πρεβέζης	Πρέβεζα
19	Θεσπρωτίας (Νεοσύστατος)	Φιλιάτες (αρχικά από το 1928 έως το 1936) Ηγουμενίτσα (από το 1936 μέχρι σήμερα)	Το 1928, οι επαρχίες Θυάμιδος, Σουλίου και Φιλιατών, αποσπώνται από τον Νομό Ιωαννίνων και συγκροτούν τον Νομό Θεσπρωτίας. Η περιοχή του νομού προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Ελλάδας κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων το 1913 όταν ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την περιοχή από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αρχικά ολόκληρη η περιοχή υπάχθηκε στο νομό Ιωαννίνων. Το 1928 συγκροτήθηκε ο νομός Θεσπρωτίας από δυτικά τμήματα του νομού Ιωαννίνων και βόρεια τμήματα του νομού Πρεβέζης, λαμβάνοντας το αρχαίο ελληνικό όνομα του επώνυμου μυθικού ήρωα Θεσπρωτού. Το 1936 με την ίδρυση του νομού Θεσπρωτίας η Ηγουμενίτσα προήχθη σε δήμο και ορίζεται οριστικά πρωτεύουσα του νομού. Η Ηγουμενίτσα αρχικά ήταν χωριό το οποίο προήχθη την δεκαετία του 1930, σε Δήμο, λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης της, ενώ λόγω της θέσης της στο Ελληνικό Κράτος έγινε και το δεύτερο σημαντικό λιμάνι της Ελλάδας μετά τον Πειραιά.	Δημιουργήθηκε από τμήματα των Νομών Ιωαννίνων και Πρέβεζας.
Μακεδονία
20	Δράμας (Νεοσύστατος)	Δράμα	Με το βασιλικό διάταγμα της 30ης Ιουνίου 1920, συστήθηκε στο νομό Δράμας η επαρχία Ζυρνόβου, με έδρα το Ζύρνοβο (Νευροκόπι).[5] Ο νομός Δράμας πήρε την ονομασία του από την πρωτεύουσα του νομού. Η Περιοχή του σημερινού νομού στην αρχαιότητα ήταν μοιρασμένη στην Ηδωνίδα, την Οδομαντική και τα αρχαία Θρακικά φύλα.
21	Θεσσαλονίκης	Θεσσαλονίκη	Ο Νομός Θεσσαλονίκης αποτελούνταν από τις επαρχίες Κιλκίς, Παιονίας, Ναούσης, Ημαθίας, Πιερίας, Θεσσαλονίκης και Λαγκαδά.
22	Καβάλας (Νεοσύστατος)	Καβάλα	Ο νομός Καβάλας δημιουργήθηκε με τη νομοθεσία 3191 της 11ης Αυγούστου 1924, τότε οι επαρχίες Καβάλας, Νέστου, Πραβίου και Θάσου αποσπάστηκαν από το νομό Δράμας και αποτέλεσαν το νομό Καβάλας.[6] Ο νομός Καβάλας πήρε την ονομασία του από την πρωτεύουσα του νομού. Η Περιοχή του σημερινού νομού στην αρχαιότητα ονομαζόνταν Ηδωνίδα.	Δημιουργήθηκε από τμήματα των Νομών Δράμας και Σερρών.
23	Κοζάνης	Κοζάνη
24	Πέλλης	Έδεσσα	Στον νομό τότε υπάχθηκαν με διοικητικές αλλαγές οικισμοί από τους νομούς Θεσσαλονίκης, Φλωρίνης και Κοζάνης.
25	Σερρών	Σέρρες
26	Φλωρίνης	Φλώρινα
27	Χαλκιδικής (Νεοσύστατος)	Πολύγυρος	Ο νομός Χαλκιδικής, δημιουργήθηκε επίσημα το 1924 με την κατάργηση της υποδιοίκησης Χαλκιδικής (1913-1924) που διοικητικά ανήκε στον νομό Θεσσαλονίκης. Πρωτεύουσα του νομού Χαλκιδικής, ορίστηκε ο Πολύγυρος, καθαρά για ιστορικούς λόγους. Ο Πολύγυρος αρχικά ήταν χωριό το οποίο προήχθη την δεκαετία του 1950, σε Δήμο, λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης του. Το Άγιο Όρος, ορίστηκε από το Ελληνικό κράτος Επίσημα Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία με έδρα τις Καρυές Αγίου Όρους. Ο νομός Χαλκιδικής πήρε την ονομασία του από την αρχαία ομώνυμη χερσόνησο της Χαλκιδικής.	Δημιουργήθηκε από μέρος του Νομού Θεσσαλονίκης.
Κρήτη
28	Ηρακλείου (Νεοσύστατος)	Ηράκλειο
29	Λασηθίου (Νεοσύστατος)	Άγιος Νικόλαος
30	Ρεθύμνου (Νεοσύστατος)	Ρέθυμνος
31	Χανίων (Νεοσύστατος)	Χανιά
Νησιά Αιγαίου Πελάγους (Νέες Χώρες)
32	Λέσβου (Νεοσύστατος)	Μυτιλήνη	Αρχικά αποτελούνταν από τις επαρχίες Μυτιλήνης, Πλωμαρίου, Μηθύμνης, Λήμνου, Σαμοθράκης και Ίμβρου. Ο νομός Λέσβου αποτελούνταν αρχικά από έξι νησιά του βορείου Αιγαίου: Λέσβος, Λήμνος, Άγιος Ευστράτιος, Ίμβρος, Τένεδος και Σαμοθράκη. Το 1923 επιστράφηκαν στην Τουρκία με βάση τη Συνθήκη της Λωζάνης τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος. Η Σαμοθράκη αποσπάστηκε από τον νομό Λέσβου και εντάχθηκε στο νομό Έβρου και ο νομός πήρε τη γεωγραφική έκταση που έχει μέχρι και σήμερα.
33	Σάμου (Νεοσύστατος)	Σάμος	Ο νομός Σάμου αποτελούνταν αρχικά από πέντε νησιά του κεντρικού Αιγαίου: Ικαρία, Σάμος, Φούρνοι, Λέβιθα, Κίναρος και μικρότερα νησιά της περιοχής. Με την προσάρτηση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, το 1947 οι δύο τελευταίες νησίδες ενσωματώθηκαν στον Νομό Δωδεκανήσου.
34	Χίου (Νεοσύστατος)	Χίος
Δυτική Θράκη (Νέες Χώρες)
35	Έβρου (Νεοσύστατος)	Δεδεαγάτς (Σημερινή Αλεξανδρούπολη)	Ο νομός Έβρου Αρχικά αποτελούνταν από τις επαρχίες Δεδεαγάτς (Αλεξανδρουπόλεως), Ντιμετόκα (Διδυμότειχου), Νέας Ορεστιάδος, η οποία δημιουργήθηκε μεταγενέστερα το 1923 και Σουφουλού (Σουφλίου). Ο νομός Έβρου περιλάμβανε επίσης και οικισμούς που σήμερα ανήκουν στην Τουρκία (Ενέζ, Ύψαλα, Κεσσάνη κ.ά.). Η περιοχή του νομού Έβρου προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Ελλάδας με τη Συνθήκη του Νεϊγύ το 1919 όταν η Βουλγαρία, παραχώρησε το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα, ενώ το 1920 με τη Συνθήκη των Σεβρών και η Ανατολική Θράκη μέχρι τις Μέτρες παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ο ελληνικός στρατός αναγκάστηκε να εκκενώσει την Ανατολική Θράκη και να υποχωρήσει πέραν του Έβρου. Η συγκεκριμένη κατάσταση παγιώθηκε με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης που οριστικοποίησε τα σημερινά ελληνοτουρκικά σύνορα το 1923. Ο νομός πήρε την ονομασία του από τον ομώνυμο Ποταμό Έβρο.	Έδαφος του Βασιλείου της Βουλγαρίας
36	Ροδόπης (Νεοσύστατος)	Γκιουμουλτζίνα (Σημερινή Κομοτηνή)	Αρχικά αποτελούνταν από τις επαρχίες Γκιουμουλτζίνας (Κομοτηνής), Σάπτσι (Σαπών) και Ισκεσέ ή Σκέσα (Ξάνθης), με την επαρχία Σαπών να έχει τα περισσότερα Πομακοχώρια και τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πλυθυσμό στην περιοχή. Η περιοχή του νομού Ροδόπης προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Ελλάδας με τη Συνθήκη του Νεϊγύ το 1919 όταν η Βουλγαρία, παραχώρησε το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα, ενώ το 1920 με τη Συνθήκη των Σεβρών και η Ανατολική Θράκη ως τις Μέτρες παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ο ελληνικός στρατός αναγκάστηκε να εκκενώσει την Ανατολική Θράκη και να υποχωρήσει πέραν του Έβρου. Η συγκεκριμένη κατάσταση παγιώθηκε με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης που οριστικοποίησε τα σημερινά ελληνοτουρκικά σύνορα το 1923. Με την Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, ο μουσουλμανικός πλυθυσμός της περιοχής εξαιρέθηκε από την Ανταλλαγή Πλυθυσμών, η οποία πλειοψηφεί σήμερα κυρίως στα βόρεια των σημερινών νομών Ροδόπης και Ξάνθης. Ο νομός πήρε την ονομασία του από την ομώνυμη Οροσειρά της Ροδόπης.	Έδαφος του Βασιλείου της Βουλγαρίας
Ανατολική Θράκη (Νέες Χώρες)
37	Αδριανουπόλεως (Προσωρινός)	Εντιρνέ (Αδριανούπολη)	Ο νομός Αδριανουπόλεως περιλάμβανε επίσης και οικισμούς που σήμερα ανήκουν στην Ελλάδα (Καστανιές Έβρου, Πετρωτά Έβρου, Ρίζια Έβρου, Πεντάλοφος Έβρου κ.ά.). Η περιοχή του νομού Αδριανουπόλεως προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Ελλάδας με τη Συνθήκη του Νεϊγύ το 1919 όταν η Βουλγαρία, παραχώρησε το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα, ενώ το 1920 με τη Συνθήκη των Σεβρών και η Ανατολική Θράκη ως τις Μέτρες παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα. Προσωρινός νομός της Ελλάδας που υπήρξε το διάστημα 1920-1922, στην Ανατολική Θράκη, με τη Μικρασιατική εκστρατεία το 1922, και τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 προσαρτήθηκε οριστικά στην Τουρκία. Ο πληθυσμός του νομού Αδριανουπόλεως ήτανε κατά πλειοψηφία Τουρκικός και μουσουλμανικός. Με την Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, έγινε υποχρεωτική Ανταλλαγή Πλυθυσμών, ο Ελληνικός πλυθυσμός της περιοχής έφυγε στην Ελλάδα (κυρίως στην Αττική, την Δυτική Θράκη και την Μακεδονία), και ο μουσουλμανικός πλυθυσμός της Ελλάδας έφυγε στο τότε Νεοσύστατο Τουρκικό Κράτος.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετέπειτα Έδαφος της Τουρκικής Δημοκρατίας.
38	Καλλιπόλεως (Προσωρινός)	Γκελίμπολου (Καλλίπολη)	Προσωρινός νομός της Ελλάδας που υπήρξε το διάστημα 1920-1922, στην Ανατολική Θράκη, με τη Μικρασιατική εκστρατεία το 1922, και τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 προσαρτήθηκε οριστικά στην Τουρκία. Ο πληθυσμός του νομού Καλλιπόλεως ήτανε κατά πλειοψηφία Τουρκικός και μουσουλμανικός. Με την Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, έγινε υποχρεωτική Ανταλλαγή Πλυθυσμών, ο Ελληνικός πλυθυσμός της περιοχής έφυγε στην Ελλάδα (κυρίως στην Αττική και την Μακεδονία), και ο μουσουλμανικός πλυθυσμός έφυγε στο τότε Νεοσύστατο Τουρκικό Κράτος.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετέπειτα Έδαφος της Τουρκικής Δημοκρατίας.
39	Ραιδεστού (Προσωρινός)	Σιλβρί (Σηλυβρία)	Προσωρινός νομός της Ελλάδας που υπήρξε το διάστημα 1920-1922, στην Ανατολική Θράκη, με τη Μικρασιατική εκστρατεία το 1922, και τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 προσαρτήθηκε οριστικά στην Τουρκία. Ο πληθυσμός του νομού Ραιδεστού ήτανε κατά πλειοψηφία Τουρκικός και μουσουλμανικός. Πρωτεύουσα του νομού, ορίστηκε η Συλυβρία, καθαρά για ιστορικούς, στρατηγικούς και θρησκευτικούς λόγους. Με την Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, έγινε υποχρεωτική Ανταλλαγή Πλυθυσμών, ο Ελληνικός πλυθυσμός της περιοχής έφυγε στην Ελλάδα (κυρίως στην Αττική και την Μακεδονία), και ο μουσουλμανικός πλυθυσμός έφυγε στο τότε Νεοσύστατο Τουρκικό Κράτος.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετέπειτα Έδαφος της Τουρκικής Δημοκρατίας.
40	Σαράντα Εκκλησιών (Προσωρινός)	Κιρκλισέ (Σαράντα Εκκλησιές, σημερινό Κιρκαρελί)	Προσωρινός νομός της Ελλάδας που υπήρξε το διάστημα 1920-1922, στην Ανατολική Θράκη, με τη Μικρασιατική εκστρατεία το 1922, και τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 προσαρτήθηκε οριστικά στην Τουρκία. Ο πληθυσμός του νομού Σαράντα Εκκλησιών ήτανε κατά πλειοψηφία Τουρκικός και μουσουλμανικός. Ήταν ο μοναδικός νομός της Ελλάδας που βρεχόταν από την Μαύρη Θάλασσα. Με την Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, έγινε υποχρεωτική Ανταλλαγή Πλυθυσμών (κυρίως στην Αττική, την Δυτική Θράκη και την Μακεδονία), ο Ελληνικός πλυθυσμός της περιοχής έφυγε στην Ελλάδα, και ο μουσουλμανικός πλυθυσμός έφυγε στο τότε Νεοσύστατο Τουρκικό Κράτος.	Έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετέπειτα Έδαφος της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Διοικητική διαίρεση	Έδρα νομού	Άρρενες	Θήλεις	Σύνολο
Γενική Διοίκηση Ανατολικής Μακεδονίας		146.183	148.543	294.726
Νομός Δράμας & Καβάλας	Δράμα	90.216	92.377	182.593
Νομός Σερρών	Σέρρες	55.969	56.166	112.135
Γενική Διοίκηση Δυτικής Μακεδονίας		139.662	151.283	290.945
Νομός Κοζάνης	Κοζάνη	79.646	83.358	163.004
Νομός Φλωρίνης	Φλώρινα	60.016	67.925	127.941
Γενική Διοίκηση Ηπείρου		104.341	109.443	213.784
Νομός Ιωαννίνων	Ιωάννινα	80.826	86.659	167.485
Νομός Πρεβέζης	Πρέβεζα	23.515	22.784	46.299
Θεσσαλία και Άρτα		248.324	243.195	491.519
Νομός Άρτης	Άρτα	25.770	27.281	53.051
Νομός Λαρίσης	Λάρισα	124.235	119.478	243.713
Νομός Τρικάλων	Τρίκαλα	98.319	96.376	194.695
Γενική Διοίκηση Θεσσαλονίκης		263.600	241.159	504.759
Νομός Θεσσαλονίκης	Θεσσαλονίκη	214.138	193.100	407.238
Νομός Πέλλης	Βοδενά	49.462	48.059	97.521
Γενική Διοίκηση Θράκης		352.571	351.637	704.208
Νομός Αδριανουπόλεως	Αδριανούπολη	74.944	73.697	148.641
Νομός Έβρου	Αλεξανδρούπολη	46.509	47.533	94.042
Νομός Καλλιπόλεως	Καλλίπολη	26.246	29.586	55.832
Νομός Ραιδεστού	Ραιδεστός	72.741	75.140	147.881
Νομός Ροδόπης	Κομοτηνή	62.470	54.409	116.879
Νομός Σαράντα Εκκλησιών	Σαράντα Εκκλησιές	69.661	71.872	141.533
Ιόνιοι Νήσοι		103.898	118.291	222.189
Νομός Ζακύνθου	Ζάκυνθος	18.221	19.261	37.482
Νομός Κερκύρας	Κέρκυρα	58.614	63.878	122.492
Νομός Κεφαλληνίας	Αργοστόλι	29.063	35.152	64.215
Κρήτη		168.847	177.737	346.584
Νομός Ηρακλείου	Ηράκλειο	58.387	59.013	117.400
Νομός Λασηθίου	Άγιος Νικόλαος	29.414	32.910	62.324
Νομός Ρεθύμνου	Ρέθυμνο	32.097	35.027	67.124
Νομός Χανίων	Χανιά	48.949	50.787	99.736
Κυκλάδες Νήσοι		59.543	62.804	122.347
Νομός Κυκλάδων	Ερμούπολη	59.543	62.804	122.347
Γενική Διοίκηση Λέσβου		70.213	76.278	146.491
Νομός Λέσβου	Μυτιλήνη	70.213	76.278	146.491
Πελοπόννησος		455.290	489.914	945.204
Αργολίδος & Κορινθίας	Ναύπλιο	77.965	85.490	163.455
Νομός Αρκαδίας	Τρίπολη	70.044	81.614	151.658
Αχαΐας & Ήλιδος	Πάτρα	141.076	135.450	276.526
Νομός Λακωνίας	Σπάρτη	60.880	75.400	136.280
Νομός Μεσσηνίας	Καλαμάτα	105.325	111.960	217.285
Γενική Διοίκηση Σάμου		29.194	33.725	62.919
Νομός Σάμου	Σάμος	29.194	33.725	62.919
Στερεά Ελλάς και Εύβοια		577.784	547.289	1.125.073
Νομός Αιτωλίας & Ακαρνανίας	Μεσολόγγι	93.240	97.099	190.339
Νομός Αττικής και Βοιωτίας	Αθήνα	335.168	288.231	623.399
Νομός Ευβοίας	Χαλκίς	65.101	68.216	133.317
Νομός Φθιώτιδος και Φωκίδος	Λαμία	84.275	93.743	178.018
Γενική Διοίκηση Χίου		29.452	33.783	63.235
Νομός Χίου	Χίος	29.452	33.783	63.235

Μεσοπόλεμος και Κατοχή (1930-1949)

Η διοικητική διαίρεση της Ελληνικής Πολιτείας και η παρουσία των δυνάμεων του Άξονα σε κάθε περιοχή.

Η νέα κυβέρνηση έκανε μεταβολές, συνενώσεις και αλλαγές στους νομούς της Ελλάδας. Επίσης στον χάρτη φαίνεται η βουλγαρική κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης, ενώ φαίνεται ως μέρος της Ελληνικής Πολιτείας ολόκληρος ο νομός Έβρου (εκτός της Σαμοθράκης).

Οι περιοχές υπό Γερμανική κατοχή ονομάζονταν και Στρατιωτική Διοίκηση στην Ελλάδα (γερμανικά: Militärverwaltung in Griechenland).

Θέση	Νομός	Έδρα Νομού	Διοικητικές μεταβολές	Προηγούμενη Οντότητα
Στερεά Ελλάδα (Ρούμελη)
1	Αιτωλίας & Ακαρνανίας	Μεσολόγγι	Ο νομός Ευρυτανίας που καταργήθηκε το 1909 αποσπάστηκε με νομοθετικό διάταγμα από τον Νομό Αιτωλοακαρνανίας οριστικά στις 22 Μαρτίου 1943[7] και οι δύο νομοί πήραν την έκταση που έχουν σήμερα. Πρωτεύουσα του νομού Αιτωλοακαρνανίας, παρέμεινε για ιστορικούς λόγους το Μεσολόγγι, ενώ πρωτεύουσα του Νομού Ευρυτανίας, ορίστηκε το Καρπενήσι.	Έγινε οριστική διάσπαση της Ευρυτανίας από την Αιτωλοακαρνανία, το 1943.
2	Αττικής & Βοιωτίας	Αθήνα (Πρωτεύουσα της Ελλάδας)	Ο νομός Αττικοβοιωτίας, που επανιδρύθηκε το 1909 διαλύθηκε οριστικά στις 26 Ιουλίου 1943 και δημιουργήθηκαν με τον νόμο 368/1943 οι δύο ξεχωριστοί νομοί Αττικής και Βοιωτίας.[8] Πρωτεύουσα του νομού Αττικής, ορίστηκε η Αθήνα, η οποία ήταν πρωτεύουσα της Αττικοβοιωτίας, ενώ πρωτεύουσα του Νομού Βοιωτίας, ορίστηκε η Λιβαδειά.	Έγινε οριστική διάλυση της Αττικοβοιωτίας σε Αττική και Βοιωτία το 1943.
3	Ευβοίας	Χαλκίς	Από τον νομό Ευβοίας αποσπάστηκαν οριστικά τα νησιά Σκιάθος, Σκόπελος, Αλόννησος και μικρότερες νησίδες των Σποράδων, και υπήχθησαν στον επανειδρυθείντα νομό Μαγνησίας.
4	Φωκίδος & Φθιώτιδος	Λαμία	Ο νομός Φθιωτιδοφωκίδας που επανιδρύθηκε το 1909 διαλύθηκε οριστικά στις 31 Μαρτίου 1943 με το Νομοθετικό Διάταγμα 2229/1943 και δημιουργήθηκαν οι δύο ξεχωριστοί νομοί Φθιώτιδας (με πρωτεύουσα του νομού τη Λαμία, η οποία ήταν μέχρι τότε της Φθιωτιδοφωκίδας) και Φωκίδας (με πρωτεύουσα του νομού την Άμφισσα, η οποία ήταν η πρωτεύουσα του Νομού Λοκρίδος & Φωκίδος).	Έγινε οριστική διάλυση της Φωκιδοφθιώτιδας σε Φωκίδα και Φθιώτιδα το 1943.
Πελοπόννησος (Μοριάς)
5	Αργολίδος & Κορινθίας	Ναύπλιο	Ο νομός Αργολιδοκορινθίας, που επανιδρύθηκε το 1909 διαλύθηκε οριστικά στις 29 Απριλίου 1949 και δημιουργήθηκαν με τον αναγκαστικό νόμο 960/1949 οι δύο ξεχωριστοί νομοί Κορινθίας και Αργολίδας.[9] Πρωτεύουσα του νομού Αργολίδας, ορίστηκε το Ναύπλιο, η οποία ήταν πρωτεύουσα της Αργολιδοκορινθίας, ενώ πρωτεύουσα του Νομού Κορινθίας, ορίστηκε η ομώνυμη Κόρινθος.	Έγινε οριστική διάλυση της Αργολιδοκορινθίας σε Αργολίδα και Κορινθία το 1949.
6	Αρκαδίας	Τρίπολη
7	Αχαΐας & Ήλιδος	Πάτρα		Έγινε οριστική διάλυση της Αχαϊοήλιδας σε Αχαΐα και Ήλιδα, η οποία μετονομάστηκε οριστικά σε Ηλεία, για ιστορικούς λόγους.
8	Λακωνίας	Σπάρτη		Η Μάνη μοιράστηκε μεταξύ Λακωνίας και Μεσσηνίας, με την Λακωνία να έχει το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής.
9	Μεσσηνίας	Καλαμάτα		Ο νομός Μεσσηνίας που περιελάμβανε αρχικά το σημερινό νότιο μισό του νομού Ηλείας το προσάρτησε στον νομό.
Κυκλάδες
10	Κυκλάδων	Ερμούπολη
Επτάνησα (Ιόνια Νησιά)
11	Ζακύνθου	Ζάκυνθος
12	Κερκύρας	Κέρκυρα
13	Κεφαλληνίας και Ιθάκης	Αργοστόλι
Θεσσαλία και Άρτα
14	Λαρίσσης	Λάρισσα	Ο Νομός Μαγνησίας, που καταργήθηκε το 1909 αποσπάστηκε οριστικά με νόμο από τον Νομό Λαρίσσης στις 13 Απριλίου 1944.	Έγινε οριστική διάσπαση της Μαγνησίας από την Λάρισα.
15	Τρικκάλων	Τρίκαλα	Ο νομός Καρδίτσας, που καταργήθηκε το 1909 αποσπάστηκε οριστικά με νόμο από τον Νομό Τρικάλων στις 13 Απριλίου 1944[10] Οι δύο νομοί πήραν την έκταση που έχουν σήμερα.	Έγινε οριστική διάσπαση της Καρδίτσας από τα Τρίκαλα, το 1944.
Ήπειρος
16	Άρτης	Άρτα
17	Ιωαννίνων	Ιωάννινα
18	Πρεβέζης	Πρέβεζα	Αρχικά αποτελούνταν από τις επαρχίες Πρεβέζης (Νικοπόλεως) και Μαργαριτίου. Είχε άλλη έκταση και όχι την σημερινή.
19	Θεσπρωτίας	Ηγουμενίτσα	Το 1936 με την ίδρυση του νομού Θεσπρωτίας η Ηγουμενίτσα προήχθη σε δήμο και ορίζεται πρωτεύουσα του νομού.
Μακεδονία
20	Δράμας	Δράμα
21	Ημαθίας (Νεοσύστατος)	Βέροια	Το 1946, με τον αναγκαστικό νόμο 903 οι επαρχίες Ημαθίας και Ναούσης, αποσπώνται από τον νομό Θεσσαλονίκης και συγκροτούν τον νομό Ημαθίας,[11] ενώ ορισμένα τμήματα του ανήκαν και στον νομό Πέλλης. Το 1949 αναγνωρίστηκε επίσημα ως νομός, με έδρα τη Βέροια.	Δημιουργήθηκε από τμήμα του Νομού Θεσσαλονίκης και από τμήματα του νομού Πέλλης.
22	Θεσσαλονίκης	Θεσσαλονίκη	Μετά το 1949, ο Νομός Θεσσαλονίκης αποτελούνταν μόνο από τις επαρχίες Θεσσαλονίκης και Λαγκαδά.
23	Καβάλας	Καβάλα
24	Καστορίας (Νεοσύστατος)	Καστοριά	Το 1941, κατά την περίοδο της Κατοχής, η επαρχία Καστορίας, αποσπάται από τον νομό Φλωρίνης και συγκροτεί τον νομό Καστορίας. Η περιοχή του νομού προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Ελλάδας κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων το 1913 όταν ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την περιοχή από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σήμερα έχει την έκταση της περιφερειακής ενότητας Καστοριάς με τα διοικητικά όρια που είχε ο νομός το 1985. Ο νομός Καστοριάς πήρε την ονομασία του από την πρωτεύουσα του νομού. Η περιοχή του σημερινού νομού στην αρχαιότητα ονομαζόνταν Ορεστίδα.	Δημιουργήθηκε από τμήμα του νομού Φλωρίνης και από τμήματα του νομού Κοζάνης.
25	Κιλκίς (Νεοσύστατος)	Κιλκίς	Το 1934, οι επαρχίες Κιλκίς και Παιονίας, αποσπώνται από τον νομό Θεσσαλονίκης και συγκροτούν τον νομό Κιλκίς με το νόμο 6311.[12] Η περιοχή του νομού προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Ελλάδας κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων το 1913 όταν ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την περιοχή από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τα όρια του νομού καθορίστηκαν το 1935 με το διάταγμα 5/16-3-1935 και η συνολική του επιφάνεια ήταν αρχικά 2.505 τ.χλμ. Ο νομός Κιλκίς πήρε την ονομασία του από την πρωτεύουσα του νομού. Η Περιοχή του σημερινού νομού στην αρχαιότητα ήταν μοιρασμένη στις Κρηστωνία, Αμφαξίτιδα και την Παιονία.	Δημιουργήθηκε από τμήμα του νομού Θεσσαλονίκης και από τμήματα του νομού Σερρών.
26	Κοζάνης	Κοζάνη
27	Πέλλης	Έδεσσα
28	Πιερίας (Νεοσύστατος)	Κατερίνη	Το 1949, η επαρχία Πιερίας, αποσπάται από τον νομό Θεσσαλονίκης και συγκροτεί τον νομό Πιερίας, με αναγκαστικό νόμο, στις 29 Απριλίου 1949. Ο νομάρχης ήταν πολιτική θέση δημοσίας διοίκησης, επικεφαλής του νομού Πιερίας. Ήταν νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και αρμοδιότητά του ήταν η διοίκηση των τοπικών ζητημάτων σε επίπεδο νομού. Διοριζόταν από την εκάστοτε κυβέρνηση και η έδρα του νομάρχη ήταν η πόλη της Κατερίνης. Πρωθύστερος του Νομάρχη ήταν ο Έπαρχος. Ο νομός Πιερίας πήρε την ονομασία του για ιστορικούς λόγους από την ομώνυμη Αρχαία Πιερία.	Δημιουργήθηκε από τμήμα του Νομού Θεσσαλονίκης.
29	Σερρών	Σέρρες
30	Φλωρίνης	Φλώρινα
31	Χαλκιδικής (Νεοσύστατος)	Πολύγυρος	Τη δεκαετία του 1940 ο νομός με μεταβολές απέκτησε τη σημερινή του έκταση.	Δημιουργήθηκε από τμήμα του Νομού Θεσσαλονίκης.
Κρήτη
32	Ηρακλείου	Ηράκλειο
33	Λασηθίου	Άγιος Νικόλαος
34	Ρεθύμνου	Ρέθυμνο
35	Χανίων	Χανιά
Νησιά Αιγαίου Πελάγους
36	Λέσβου	Μυτιλήνη
37	Σάμου	Σάμος
38	Χίου	Χίος
Θράκη
39	Έβρου	Αλεξανδρούπολη
40	Ροδόπης	Κομοτηνή		Έγινε οριστική διάσπαση της Ξάνθης από την Ροδόπη, το 1944.
41	Ξάνθης (Νεοσύστατος)	Ξάνθη	Το 1944, η επαρχία Ξάνθης, αποσπάται από τον νομό Ροδόπης και συγκροτεί τον νομό Ξάνθης. Η περιοχή του νομού Ξάνθης προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Ελλάδας με τη Συνθήκη του Νεϊγύ το 1919 όταν η Βουλγαρία, παραχώρησε το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα, ενώ το 1920 με τη Συνθήκη των Σεβρών και η Ανατολική Θράκη μέχρι την περιοχή των Μετρών παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα. Όμως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ο ελληνικός στρατός αναγκάστηκε να εκκενώσει την Ανατολική Θράκη και να υποχωρήσει πέραν του Έβρου. Η συγκεκριμένη κατάσταση παγιώθηκε με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης που οριστικοποίησε τα σημερινά ελληνοτουρκικά σύνορα το 1923. Ο νομός Ξάνθης πήρε την ονομασία του από την πρωτεύουσα του νομού. Η Περιοχή του σημερινού νομού στην αρχαιότητα κατοικούνταν από το αρχαίο Θρακικό φύλο, τους Βίστωνες.	Δημιουργήθηκε από τμήμα του νομού Ροδόπης.
Δωδεκάνησος (Τελευταία Προσάρτηση)
42	Δωδεκανήσου (Νεοσύστατος)	Ρόδος	Τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν με την Ελλάδα το 1947, αρχικά ως Γενική Διοίκηση Δωδεκανήσου, περιλαμβάνοντας τις επαρχίες Ρόδου, Καλύμνου, Καρπάθου και Κω. Η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης έγινε στις 7 Μαρτίου του 1948. Το 1955 η Δωδεκάνησος έγινε επισήμως νομός με πρωτεύουσα της νομαρχίας την πόλη της Ρόδου.	Ιταλικαί Νήσοι Αιγαίου Πελάγους. Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα νησιά τέθηκαν υπό προσωρινή βρετανική διοίκηση. Στη Συνθήκη Ειρήνης το 1947, τα νησιά παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα.

Μεταπολεμική Εποχή (1950-2010)

Θέση	Νομός	Έδρα Νομού	Διοικητικές μεταβολές	Προηγούμενη Οντότητα
Στερεά Ελλάδα (Ρούμελη)
1	Νομός Αιτωλοακαρνανίας	Μεσολόγγι	Μεταπολεμικά η Αιτωλοακαρνανία αποτελούνταν από τις πέντε επαρχίες Μεσολογγίου, Ξηρομέρου (έδρα η Βόνιτσα), Ναυπακτίας (έδρα η Ναύπακτος), Τριχωνίδας (έδρα το Αγρίνιο) και Βάλτου (έδρα η Αμφιλοχία).	Από τον Νομό Αιτωλοακαρνανίας αποσπάστηκε η Ευρυτανία. Το Μεσολόγγι διατηρήθηκε πρωτεύουσα για ιστορικούς λόγους, ενώ το μεγαλύτερο αστικό κέντρο του νομού είναι το Αγρίνιο.
2	Νομός Αττικής	Αθήνα	Μεταπολεμικά η Αττική αποτελούνταν από τις δύο επαρχίες Αττικής, και Μεγαρίδας (έδρα τα Μέγαρα). Το 1986 συστάθηκε η Περιφέρεια Αττικής, και το 1987 καταργήθηκε η Ενιαία Νομαρχία, και η Αττική χωρίστηκε επίσημα για πλυθυσμιακούς λόγους σε τέσσερις νομαρχίες: 1) Νομαρχία Ανατολικής Αττικής με έδρα την Παλλήνη, 2) Νομαρχία Δυτικής Αττικής με έδρα την Ελευσίνα, 3) Νομαρχία Πειραιά και Νήσων Αργοσαρωνικού, με έδρα τον Πειραιά και 4) Νομαρχία Αθηνών, με έδρα την Αθήνα, περιλαμβάνοντας μόνο το Λεκανοπέδιο, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη διαχείρηση στην Αυτοδιοίκηση.	Δημιουργήθηκε από τον διαχωρισμό της Αττικοβοιωτίας σε Αττική και Βοιωτία. Η Αττική στα τέλη της δεκαετίας του 1980, αποσπάστηκε σε νομαρχίες.
3	Νομός Βοιωτίας	Λεβαδειά	Επανασυστάθηκε. Μεταπολεμικά η Βοιωτία αποτελούνταν από τις δύο επαρχίες Θηβών και Λεβαδείας.	Δημιουργήθηκε από τον διαχωρισμό της Αττικοβοιωτίας σε Αττική και Βοιωτία. Η Λειβαδιά διατηρήθηκε πρωτεύουσα για ιστορικούς λόγους, ενώ το μεγαλύτερο αστικό κέντρο του νομού είναι η Θήβα.
4	Νομός Ευβοίας	Χαλκίδα	Μεταπολεμικά η Εύβοια αποτελούνταν από τις τρείς επαρχίες Χαλκίδας, Καρυστίας και Ιστιαίας.	Τμήμα της Βοιωτίας, δόθηκε στον Νομό.
5	Νομός Ευρυτανίας	Καρπενήσι	Η πρώην επαρχία Ευρυτανίας έγινε οριστικά ανεξάρτητος νομός, επίσημα το 1943.	Δημιουργήθηκε από τμήμα του Νομού Αιτωλοακαρνανίας.
6	Νομός Πειραιώς (προσωρινός)	Πειραιάς	Ο νομός Πειραιώς συστάθηκε, την Παρασκευή, 30 Οκτωβρίου του 1964, όταν ο δήμος Πειραιώς μαζί με γειτονικούς του δήμους καθώς επίσης και τα νησιά του Αργοσαρωνικού και των Κυθήρων και Αντικυθήρων αποσπάσθηκαν από την επαρχία Αττικής του νομού Αττικής . Στις 8 Μαΐου 1972 ο νομός Πειραιώς καταργήθηκε οριστικά και εντάχθηκε στο νόμο Αττικής. Ήταν, ο τελευταίος νομός της Ελλάδας, που συστάθηκε. Από το 1972, έως και το 2010, δεν συστάθηκαν, άλλες νομαρχίες.	Δημιουργήθηκε από τμήμα του νομού Αττικής.
7	Νομός Φθιώτιδος	Λαμία	Μεταπολεμικά η Φθιώτιδα αποτελούνταν από τις τρεις επαρχίες Φθιώτιδας, Δομοκού και Λοκρίδας (έδρα η Αταλάντη).	Δημιουργήθηκε από τον διαχωρισμό της Φθιωτιδοφωκίδας σε Φθιώτιδα και Φωκίδα.
8	Νομός Φωκίδος	Άμφισσα	Μεταπολεμικά η Φωκίδα αποτελούνταν από τις δύο επαρχίες Δωρίδας (έδρα το Λιδωρίκι) και Παρνασσίδας (έδρα η Άμφισσα).	Δημιουργήθηκε από τον διαχωρισμό της Φθιωτιδοφωκίδας σε Φθιώτιδα και Φωκίδα.
Πελοπόννησος (Μοριάς)
9	Νομός Αργολίδος	Ναύπλιο	Η Αργολίδα, μεταπολεμικά αποτελούνταν από τις τρεις επαρχίες Άργους, Ναυπλίας και Ερμιονίδος (έδρα το Κρανίδι). Η Αργολίδα έγινε οριστικά ανεξάρτητος νομός, επίσημα το 1949 και έδρα του νομού ορίστηκε για ιστορικούς λόγους το Ναύπλιο.	Δημιουργήθηκε από τον διαχωρισμό της Αργολιδοκορινθίας σε Αργολίδα και Κορινθία.
10	Νομός Αρκαδίας	Τρίπολη	Η Αρκαδία Μεταπολεμικά αποτελούνταν από τις τέσσερις επαρχίες Μαντινείας (έδρα η Τρίπολη), Μεγαλόπολης, Κυνουρίας (έδρα το Άστρος) και Γορτυνίας (έδρα η Δημητσάνα).
11	Νομός Αχαΐας	Πάτρα	Η Αχαΐα μεταπολεμικά αποτελούνταν από τις τρεις επαρχίες Πατρών, Αιγιαλείας (έδρα το Αίγιο) και Καλαβρύτων.	Η Αχαΐα οριστικοποίησε τα διοικητικά της όρια με την Ηλεία στα νοτιοδυτικά.
12	Νομός Ηλείας	Πύργος	Η Ηλεία μεταπολεμικά αποτελούνταν από τις δύο επαρχίες Ηλείας (έδρα ο Πύργος) και Ολυμπίας (έδρα η Ανδρίτσαινα).	Η Ηλεία οριστικοποίησε τα διοικητικά της όρια με την Αχαΐα στα νοτιοδυτικά και με την Μεσσηνία, στα νότια.
13	Νομός Κορινθίας	Κόρινθος	Η πρώην επαρχία Κορινθίας έγινε οριστικά ανεξάρτητος νομός, επίσημα το 1949.	Δημιουργήθηκε από τον διαχωρισμό της Αργολιδοκορινθίας σε Αργολίδα και Κορινθία.
14	Νομός Λακωνίας	Σπάρτη	Η Λακωνία μεταπολεμικά αποτελούνταν από τις τέσσερις επαρχίες Λακεδαίμονος (έδρα η Σπάρτη), Επιδαύρου Λιμηράς (έδρα η Μονεμβασιά), Γυθείου και Οιτύλου.	Η Λακωνία οριστικοποίησε τα διοικητικά της όρια με την Μεσσηνία στα δυτικά.
15	Νομός Μεσσηνίας	Καλαμάτα	Η Μεσσηνία μεταπολεμικά αποτελούνταν από τις τέσσερις επαρχίες Καλαμάτας, Μεσσήνης, Πυλίας (έδρα η Πύλος) και Τριφυλίας (έδρα η Κυπαρισσία).	Η Μεσσηνία οριστικοποίησε τα διοικητικά της όρια με την Λακωνία στα ανατολικά.
Επτάνησα (Ιόνια Νησιά)
16	Νομός Ζακύνθου	Ζάκυνθος		Ο Νομός Ζακύνθου οριστικοποίησε τα διοικητικά του όρια περιλαμβάνοντας την Ζάκυνθο και τις Στροφάδες.
17	Νομός Κερκύρας	Κέρκυρα		Ο Νομός Κερκύρας οριστικοποίησε τα διοικητικά του όρια περιλαμβάνοντας την Κέρκυρα, τους Παξούς και τα Διαπόντια Νησιά.
18	Νομός Κεφαλληνίας	Αργοστόλι		Ο Νομός Κεφαλληνίας οριστικοποίησε τα διοικητικά του όρια περιλαμβάνοντας την Κεφαλλονιά, την Ιθάκη και συστάδες νησιών.
19	Νομός Λευκάδος	Λευκάδα		Ο Νομός Λευκάδος οριστικοποίησε τα διοικητικά του όρια περιλαμβάνοντας την Λευκάδα, το Μεγανήσι, την Κάλαμο, την Καστό και συστάδες νησιών.
Θεσσαλία
20	Νομός Καρδίτσης	Καρδίτσα	Αποσπάστηκε από τον νομό Τρικάλων και η πρώην επαρχία Καρδίτσας έγινε οριστικά ανεξάρτητος νομός, επίσημα το 1944, αλλά και για πληθυσμιακούς λόγους. Έγιναν επίσης διοικητικές μεταβολές σε οικισμούς μεταξύ των νομών Καρδίτσας, Τρικάλων και Λαρίσης.	Δημιουργήθηκε από τμήμα του νομού Τρικάλων.
21	Νομός Μαγνησίας	Βόλος	Αποσπάστηκε με αναγκαστικό νόμο από τμήματα των νομών Λαρίσης (Ηπειρωτικό κομμάτι) και Εύβοιας (νησιωτικό κομμάτι), αλλά και για λόγους στρατηγικής σημασίας (ο Βόλος αποτελεί σημαντικό λιμάνι της Ελλάδας και βρίσκεται στο κέντρο της χώρας). Μεταπολεμικά η Μαγνησία αποτελούνταν από τις τρεις επαρχίες Βόλου, Αλμυρού και Σποράδων (έδρα η Χώρα Σκοπέλου).	Δημιουργήθηκε από τμήμα του νομού Λάρισας και από τμήμα του νομού Ευβοίας.
22	Νομός Λαρίσης	Λάρισα	Μεταπολεμικά η Λάρισα αποτελούνταν από τις πέντε επαρχίες Λάρισας, Φαρσάλων, Τυρνάβου, Ελασσόνας και Αγιάς.	Ο Νομός Λαρίσης οριστικοποίησε τα διοικητικά του όρια το 1964, δίνοντας τμήματα του στον Νομό Γρεβενών.
23	Νομός Τρικάλων	Τρίκαλα	Μεταπολεμικά τα Τρίκαλα αποτελούνταν από τις δύο επαρχίες Τρικάλων και Καλαμπάκας.	Η Επαρχία Καρδίτσας αποσπάστηκε από τον νομό.
Ήπειρος
24	Νομός Άρτης	Άρτα
25	Νομός Ιωαννίνων	Ιωάννινα	Τα Ιωάννινα μεταπολεμικά αποτελούνταν από τις τέσσερις επαρχίες Δωδώνης (έδρα τα Ιωάννινα), Κονίτσης, Μετσόβου και Πωγωνίου (έδρα το Δελβινάκι).
26	Πρεβέζης	Πρέβεζα
27	Θεσπρωτίας	Ηγουμενίτσα
Μακεδονία
28	Γρεβενών	Γρεβενά	Ο νομός Γρεβενών έγινε ξεχωριστός νομός για πρώτη φορά το 1964, με αναγκαστικό νόμο ο οποίος συστάθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1964 με το υπ' αριθμ. 4398 Νομοθετικό Διάταγμα "Περί Ιδρύσεως Νομών Πειραιώς και Γρεβενών και άλλων τινών διατάξεων", όταν αποσπάστηκε η τότε επαρχία Γρεβενών του νομού Κοζάνης (ο σημερινός δήμος Γρεβενών) και μικρό τμήμα της επαρχίας Ελασσόνας του νομού Λαρίσης (ο σημερινός δήμος Δεσκάτης, και οι κοινότητες Δασοχωρίου και Παρασκευής).[13] Μέχρι τότε, ο νομός Λαρίσης, ήταν ο μεγαλύτερος σε έκταση της Ελλάδος. Σήμερα είναι ο δεύτερος, μετά τον νομό της Αιτωλοακαρνανίας.	Δημιουργήθηκε από τμήμα του νομού Κοζάνης και από τμήματα του νομού Λαρίσης.
29	Δράμας	Δράμα	Μεταπολεμικά αποτελούνταν μόνο από την επαρχία Δράμας. Το 1994 δημιουργήθηκε και η επαρχία Νευροκοπίου. Την δεκαετία του 1980, πολλά χωριά και σημαντικές κωμοπόλεις όπως το Δοξάτο, η Προσοτσάνη και το Παρανέστι που ήταν Αυτόνομες Κοινότητες σχημάτισαν Δήμους στον νομό, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη διαχείρηση στην Αυτοδιοίκηση.
30	Ημαθίας	Βέροια	Μεταπολεμικά η Ημαθία αποτελούνταν από τις δύο επαρχίες Ημαθίας (έδρα η Βέροια) και Νάουσας. Την δεκαετία του 1980, πολλά χωριά και σημαντικές κωμοπόλεις όπως η Βεργίνα, το Μακροχώρι, η Μελίκη, το Πλατύ και ο Άγιος Γεώργιος που ήταν Αυτόνομες Κοινότητες σχημάτισαν Δήμους στον νομό, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη διαχείρηση στην Αυτοδιοίκηση.
31	Νομός Θεσσαλονίκης	Θεσσαλονίκη	Μετά το 1949, ο Νομός Θεσσαλονίκης αποτελούνταν μόνο από τις επαρχίες Θεσσαλονίκης και Λαγκαδά.
32	Νομός Καβάλας	Καβάλα	Μεταπολεμικά η Καβάλα αποτελούνταν από τις τέσσερις επαρχίες Καβάλας, Νέστου (έδρα η Χρυσούπολη), Παγγαίου (έδρα η Ελευθερούπολη) και Θάσου. Την δεκαετία του 1980, πολλά χωριά και σημαντικές κωμοπόλεις όπως η Νέα Πέραμος, η Μουσθένη και η Κεραμωτή που ήταν αυτόνομες κοινότητες σχημάτισαν Δήμους στον νομό, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη διαχείρηση στην Αυτοδιοίκηση, ενώ η Καβάλα μετεξελίχθηκε σε σημαντικό λιμάνι της χώρας.
33	Καστοριάς	Καστοριά	Η πρώην επαρχία Καστοριάς έγινε οριστικά ανεξάρτητος νομός, επίσημα το 1942. Αρχικά περιλάμβανε και οικισμούς που σήμερα ανήκουν στον Νομό Φλώρινας (Κρυσταλλοπηγή, Ανταρτικό κ.ά.) ενώ σήμερα έχει την έκταση της περιφερειακής ενότητας Καστοριάς με τα διοικητικά όρια που είχε ο νομός το 1985. Την δεκαετία του 1980, πολλά χωριά και σημαντικές κωμοπόλεις όπως η Κλεισούρα, το Άργος Ορεστικό, το Βογατσικό, η Κορησός, το Δισπηλιό και το Νεστόριο που ήταν αυτόνομες κοινότητες σχημάτισαν δήμους στον νομό, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη διαχείριση στην αυτοδιοίκηση.
34	Νομός Κιλκίς	Κιλκίς	Μεταπολεμικά το Κιλκίς αποτελούνταν από τις δύο επαρχίες Κιλκίς και Παιονίας (έδρα η Γουμένισσα και μετέπειτα από το 1991 το Πολύκαστρο), ενώ έγιναν και διοικητικές μεταβολές. Την δεκαετία του 1980, πολλά χωριά και σημαντικές κωμοπόλεις όπως η Αξιούπολη, το Δροσάτο και οι Μουριές που ήταν Αυτόνομες Κοινότητες σχημάτισαν Δήμους στον νομό, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη διαχείριση στην αυτοδιοίκηση.
35	Νομός Κοζάνης	Κοζάνη	Μεταπολεμικά η Κοζάνη αποτελούνταν από τις τρεις επαρχίες Κοζάνης, Εορδαίας (έδρα η Πτολεμαΐδα) και Βοίου (έδρα η Σιάτιστα). Την δεκαετία του 1980, πολλά χωριά και σημαντικές κωμοπόλεις όπως τα Σέρβια, η Νεάπολη, το Τσοτύλι και η Εράτυρα που ήταν αυτόνομες κοινότητες σχημάτισαν δήμους στον νομό, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη διαχείριση στην αυτοδιοίκηση.
36	Νομός Πέλλης	Έδεσσα	Μεταπολεμικά η Πέλλα αποτελούνταν από τις τρείς επαρχίες Έδεσσας, Γιαννιτσών και Αλμωπίας (έδρα η Αριδαία). Την δεκαετία του 1980, πολλά χωριά και σημαντικές κωμοπόλεις όπως η Σκύδρα και η Κρύα Βρύση που ήταν αυτόνομες κοινότητες σχημάτισαν δήμους στον νομό, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη διαχείριση στην Αυτοδιοίκηση.
37	Νομός Πιερίας	Κατερίνη	Η πρώην επαρχία Πιερίας έγινε οριστικά ανεξάρτητος νομός, επίσημα το 1949. Την δεκαετία του 1980, πολλά χωριά και σημαντικές κωμοπόλεις όπως το Λιτόχωρο, το Αιγίνιο, η Νέα Έφεσος και ο Κολινδρός που ήταν αυτόνομες κοινότητες σχημάτισαν δήμους στον νομό, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη διαχείριση στην αυτοδιοίκηση.
38	Νομός Σερρών	Σέρρες	Μεταπολεμικά οι Σέρρες αποτελούνταν από τις τέσσερις επαρχίες Σερρών, Βισαλτίας (έδρα η Νιγρίτα), Σιντικής (έδρα το Σιδηρόκαστρο) και Φυλλίδας (έδρα η Νέα Ζίχνη). Την δεκαετία του 1980, πολλά χωριά και κωμοπόλεις που ήταν αυτόνομες κοινότητες σχημάτισαν δήμους στον νομό, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη διαχείριση στην αυτοδιοίκηση.
39	Νομός Φλωρίνης	Φλώρινα	Η πρώην επαρχία Φλώρινας έγινε οριστικά ανεξάρτητος νομός, επίσημα το 1942. Στον νομό Φλώρινας υπάρχουν επίσης και εξαιρετικά λιγοστοί Σλαβόφωνοι Έλληνες Μακεδόνες, οι οποίοι δεν αναγνωρίζονται ως μειονότητα από το Ελληνικό κράτος, οι οποίοι ομιλούν σλαβικές διάλεκτους ως δεύτερη γλώσσα. Την δεκαετία του 1980, πολλά χωριά και σημαντικές κωμοπόλεις όπως το Αμύνταιο, η Μελίτη, οι Κάτω Κλεινές και ο Λαιμός Πρεσπών που ήταν αυτόνομες κοινότητες σχημάτισαν δήμους στον νομό, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη διαχείριση στην αυτοδιοίκηση.
40	Νομός Χαλκιδικής	Πολύγυρος	Μεταπολεμικά η Χαλκιδική αποτελούνταν από τις δύο επαρχίες Χαλκιδικής (έδρα ο Πολύγυρος) και Αρναίας. Την δεκαετία του 1980, πολλά χωριά και σημαντικές κωμοπόλεις όπως η Νέα Καλλικράτεια, η Νέα Τρίγλια, τα Νέα Μουδανιά, η Κασσάνδρεια, η Νικήτη, η Γαλάτιστα και η Ιερισσός που ήταν αυτόνομες κοινότητες σχημάτισαν δήμους στον νομό, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη διαχείριση στην αυτοδιοίκηση.
Κρήτη
41	Νομός Ηρακλείου	Ηράκλειο
42	Νομός Λασιθίου	Άγιος Νικόλαος
43	Νομός Ρεθύμνης	Ρέθυμνο
44	Νομός Χανίων	Χανιά
Νησιά Αιγαίου Πελάγους
45	Νομός Δωδεκανήσου	Ρόδος
46	Νομός Κυκλάδων	Ερμούπολη
47	Νομός Λέσβου	Μυτιλήνη
48	Νομός Σάμου	Σάμος
49	Νομός Χίου	Χίος
Θράκη
50	Νομός Έβρου	Αλεξανδρούπολη	Μεταπολεμικά ο Έβρος αποτελούνταν από τις πέντε επαρχίες Αλεξανδρούπολης, Ορεστιάδας, Διδυμότειχου, Σουφλίου και Σαμοθράκης.
51	Νομός Ροδόπης	Κομοτηνή	Μεταπολεμικά η Ροδόπη αποτελούνταν από τις δύο επαρχίες Κομοτηνής και Σαπών. Μεταπολεμικά δόθηκαν επίσης προνόμια και νομοθεσίες στην Μουσουλμανική μειονότητα Δυτικής Θράκης, η οποία πλειοψηφεί κυρίως στα βόρεια του νομού. Το 1954 η Ελλάδα αναγνώριζε την μειονότητα την Μουσουλμανική μειονότητα Δυτικής Θράκης και επικύρωσε απόφαση σύμφωνα με την οποία αναγνώριζε τα σχολεία της μειονότητας ως τουρκικά. Ο νόμος 3065/1954 (ΦΕΚ Α’ 239, 9.10.1954) ήταν ο πρώτος νόμος που ρύθμιζε τα θέματα της μειονοτικής εκπαίδευσης ο οποίος ισχύει μέχρι σήμερα. Όπως προαναφέρθηκε, οι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα Έλληνες πολίτες αποτελούν την πλειονότητα έναντι των χριστιανών στο θρήσκευμα Ελλήνων πολιτών. Οι μουσουλμάνοι μπορούν να διαχωριστούν σε δυο κύριες πληθυσμιακές ομάδες με κριτήριο την ομιλούμενη από αυτούς γλώσσα: α) στους τουρκόφωνους μουσουλμάνους των πεδινών περιοχών και β) στους πομακόφωνους κατοίκους των ορεινών περιοχών.
52	Νομός Ξάνθης	Ξάνθη	Η πρώην επαρχία Ξάνθης έγινε οριστικά ανεξάρτητος νομός, επίσημα το 1944. Μεταπολεμικά δόθηκαν επίσης προνόμια και νομοθεσίες στην Μουσουλμανική μειονότητα Δυτικής Θράκης, η οποία πλειοψηφεί κυρίως στα βόρεια του νομού. Το 1954 η Ελλάδα αναγνώριζε την μειονότητα την Μουσουλμανική μειονότητα Δυτικής Θράκης και επικύρωσε απόφαση σύμφωνα με την οποία αναγνώριζε τα σχολεία της μειονότητας ως τουρκικά. Ο νόμος 3065/1954 (ΦΕΚ Α’ 239, 9.10.1954) ήταν ο πρώτος νόμος που ρύθμιζε τα θέματα της μειονοτικής εκπαίδευσης ο οποίος ισχύει μέχρι σήμερα. Όπως προαναφέρθηκε, οι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα Έλληνες πολίτες αποτελούν την πλειονότητα έναντι των χριστιανών στο θρήσκευμα Ελλήνων πολιτών. Οι μουσουλμάνοι μπορούν να διαχωριστούν σε δυο κύριες πληθυσμιακές ομάδες με κριτήριο την ομιλούμενη από αυτούς γλώσσα: α) στους τουρκόφωνους μουσουλμάνους των πεδινών περιοχών και β) στους πομακόφωνους κατοίκους των ορεινών περιοχών. Την δεκαετία του 1980, πολλά χωριά και σημαντικές κωμοπόλεις όπως το Εύλαλο, τα Άβδηρα και ο Εχίνος που ήταν αυτόνομες κοινότητες σχημάτισαν δήμους στον νομό, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη διαχείριση στην αυτοδιοίκηση.

Νομαρχίες που επανασυστάθηκαν ως Περιφερειακές ενότητες

Με το πρόγραμμα Καλλικράτης που εφαρμόστηκε το 2011, πολλοί νομοί ή τμήματα νομών, νησιών η νομαρχιών επανήλθαν ως δήμοι, περιφερειακές ενότητες είτε με ίδια είτε με διαφορετικές ονομασίες. Μερικοί νομοί αντιστοιχούν σε δήμους που μεταβλήθηκαν με την εφαρμογή του προγράμματος (Ζάκυνθος, Νομός Κέρκυρας → Δήμος Κέρκυρας). Αρκετοί νησιωτικοί νομοί μετατράπηκαν σε πολυάριθμες περιφερειακές ενότητες (Νάξου, Ικαρίας, Τήνου, Ρόδου, Σάμου, Λέσβου κ.ά.)

Νομοί που επανασυστάθηκαν ως Περιφερειακές Ενότητες	Με το ίδιο όνομα	Επαρχίες που επανασυστάθηκαν ως Περιφερειακές Ενότητες
Πλήρως	Νομός Αιτωλοακαρνανίας → Περιφερειακή Ενότητα Αιτωλοακαρνανίας Νομός Αργολίδας → Περιφερειακή Ενότητα Αργολίδας Νομός Άρτας → Περιφερειακή Ενότητα Άρτας Νομός Έβρου → Περιφερειακή Ενότητα Έβρου Νομός Ροδόπης → Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης Νομός Ξάνθης → Περιφερειακή Ενότητα Ξάνθης Νομός Δράμας → Περιφερειακή Ενότητα Δράμας Νομός Σερρών → Περιφερειακή Ενότητα Σερρών Νομός Κιλκίς → Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς Νομός Χαλκιδικής → Περιφερειακή Ενότητα Χαλκιδικής Νομός Πέλλας → Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας Νομός Πιερίας → Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας Νομός Ημαθίας → Περιφερειακή Ενότητα Ημαθίας Νομός Θεσσαλονίκης → Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης Νομός Λάρισας → Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας Νομός Τρικάλων → Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων Νομός Γρεβενών → Περιφερειακή Ενότητα Γρεβενών Νομός Καρδίτσας → Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας Νομός Κοζάνης → Περιφερειακή Ενότητα Κοζάνης Νομός Καστοριάς → Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς Νομός Φλώρινας → Περιφερειακή Ενότητα Φλώρινας Νομός Θεσπρωτίας → Περιφερειακή Ενότητα Θεσπρωτίας Νομός Πρέβεζας → Περιφερειακή Ενότητα Πρέβεζας Νομός Ιωαννίνων → Περιφερειακή Ενότητα Ιωαννίνων Νομός Ευρυτανίας → Περιφερειακή Ενότητα Ευρυτανίας Νομός Βοιωτίας → Περιφερειακή Ενότητα Βοιωτίας Νομός Φωκίδας → Περιφερειακή Ενότητα Φωκίδας Νομός Ευβοίας → Περιφερειακή Ενότητα Ευβοίας Νομός Φθιώτιδας → Περιφερειακή Ενότητα Φθιώτιδας Νομός Ηλείας → Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας Νομός Κορινθίας → Περιφερειακή Ενότητα Κορινθίας Νομός Αρκαδίας → Περιφερειακή Ενότητα Αρκαδίας Νομός Μεσσηνίας → Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας Νομός Λακωνίας → Περιφερειακή Ενότητα Λακωνίας	Επαρχία Ικαρίας → Περιφερειακή Ενότητα Ικαρίας Επαρχία Θάσου → Περιφερειακή Ενότητα Θάσου Επαρχία Λήμνου → Περιφερειακή Ενότητα Λήμνου Επαρχία Σποράδων → Περιφερειακή Ενότητα Σποράδων Επαρχία Ιθάκης → Περιφερειακή Ενότητα Ιθάκης Νομός Κεφαλληνίας → Περιφερειακή Ενότητα Κεφαλληνίας Επαρχία Καρπάθου → Περιφερειακή Ενότητα Καρπάθου Επαρχία Σελίνου → Δήμος Καντάνου-Σελίνου
Μερικώς	Νομός Καβάλας → Περιφερειακή Ενότητα Καβάλας Νομός Λέσβου → Περιφερειακή Ενότητα Λέσβου Νομός Σάμου → Περιφερειακή Ενότητα Σάμου Νομός Μαγνησίας → Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας Επαρχία Κιλκίς → Δήμος Κιλκίς Επαρχία Μεγαλόπολης → Δήμος Μεγαλόπολης Επαρχία Μετσόβου → Δήμος Μετσόβου Επαρχία Μυλοποτάμου → Δήμος Μυλοποτάμου Επαρχία Παιονίας → Δήμος Παιονίας Επαρχία Πωγωνίου → Δήμος Πωγωνίου Επαρχία Σιντικής → Δήμος Σιντικής Επαρχία Σητείας → Δήμος Σητείας Επαρχία Τριφυλίας → Δήμος Τριφυλίας Επαρχία Τροιζηνίας → Δήμος Τροιζηνίας-Μεθάνων Επαρχία Τυρνάβου → Δήμος Τυρνάβου	Επαρχία Μεσολογγίου → Δήμος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου