Διηπειρωτικό Κύπελλο καλαθοσφαίρισης 1996
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
To Διηπειρωτικό Κύπελλο 1996 αποτέλεσε την 21η διοργάνωση του θεσμού του Διηπειρωτικού Κυπέλλου. Το 1996 η ΦΙΜΠΑ επανενεργοποίησε το θεσμό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου για δεύτερη φορά στην ιστορία. Ο θεσμός υφίστατο από το 1966 έως το 1970 και στη συνέχεια παίρνοντας την ονομασία Διηπειρωτικό Κύπελλο Ουΐλιαμ Τζόουνς από το 1973 έως το 1987. Στο παρελθόν το Διηπειρωτικό Κύπελλο δεν διοργανωνόταν με σταθερή αγωνιστική μορφή καθώς ο αριθμός των ομάδων δεν ήταν σταθερός (10, 6, 5, 4, 2).
Remove ads
Οι αντίπαλες ομάδες
Το 1996, η διοργάνωση ανάμεσα στην πρωταθλήτρια ομάδα της Ευρώπης και την πρωταθλήτρια της Νοτίου Αμερικής θεωρήθηκε αρχικά ως μια προσπάθεια αναβίωσης του θεσμού από την FIBA με ανεπίσημο χαρακτήρα[1], ωστόσο υστερόχρονα η FIBA το κατέταξε στις επίσημες διοργανώσεις της.[2][3]
Την ευρωπαϊκή ήπειρο εκπροσώπησε ο πρωταθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός από την Ελλάδα ενάντια στην πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής Ολίμπια Βενάδο Τουέρτο από την Αργεντινή. Οι δυο ομάδες είχαν κατακτήσει για πρώτη φορά τους ανάλογους θεσμούς και παράλληλα και δεν είχαν αγωνιστεί ξανά για το Διηπειρωτικό Κύπελλο. Στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ο Παναθηναϊκός είχε επικρατήσει την προηγούμενη σεζόν επί της Μπαρτσελόνα στο Παρίσι. Η Ολίμπια Βενάδο Τουέρτο κατέκτησε τη Λίγκα Σουδαμερικάνα επικρατώντας με 2-0 νίκες επί της Κορίνθιανς.
Ο Παναθηναϊκός θα αγωνιζόταν μετά από μια σημαντική ανανέωση στη σύνθεση του καθώς από την ομάδα που κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μόνο οι Αλβέρτης, Οικονόμου και Κόρφας παρέμειναν στην ομάδα. Οι νέοι αθλητές βρίσκονταν ακόμη σε περίοδο προσαρμογής ενώ οι Μαρσέλο Νικόλα και Τζον Κόρφας ήταν τραυματίες. Σε αντίθεση η Ολίμπια δεν είχε απώλειες. Στην ομάδα της αγωνίζονταν οι Αμερικάνοι Τζάντλοου και Ουίλσον και οι Αργεντινοί Νοσιόνι, Γκουτιέρρες, Μοντέκια, Βικτοριάνο οι οποίοι στη συνέχεια κατέκτησαν με την εθνική τους το ασημένιο μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ του 2002 και το χρυσό στην Ολυμπιάδα του 2004.
Οι αγώνες έλαβαν χώρα στο Ροσάριο της Αργεντινής στο κλειστό Νιούελς Ολντ Μπόις και στην Ελλάδα στο κλειστό ΟΑΚΑ της Αθήνας.[4]
Remove ads
Οι αγώνες
Πρώτος αγώνας
Στον πρώτο αγώνα στο Ροσάριο της Αργεντινής με την παρουσία 7.000 θεατών η Ολίμπια Βενάδο Τουέρτο επικράτησε με σκορ 89-83 και χρειαζόταν άλλη μια νίκη για να κατακτήσει το τρόπαιο. Κορυφαίοι της Ολίμπια ήταν ο Χόρχε Ράκα με 25 πόντους και ο Τοντ Τζάντλοου με 23. Για τον Παναθηναϊκό καλύτερος παίκτης ήταν ο Τζον Αμίτσι που σημείωσε 23 πόντους.
Δεύτερος αγώνας
Στο δεύτερο αγώνα στο ΟΑΚΑ της Αθήνας καταλυτική υπήρξε η συνεισφορά του Φραγκίσκου Αλβέρτη ο οποίος σημείωσε 30 πόντους και οδήγησε τον Παναθηναϊκό στην επικράτηση με σκορ 83-78. Στο πλευρό του ο Τζον Αμίτσι με 19 πόντους και 9 ριμπάουντ ήταν από τους διακριθέντες. Ο Λούκας Βικτωριάνο με 23 πόντους και 5 ασίστ και ο Τοντ Ουΐλσον με 15 πόντους και 10 ριμπάουντ ήταν οι κορυφαίοι της Ολίμπια.
Τρίτος αγώνας
Στον τρίτο αγώνα ο Μπάιρον Ντίνκινς με 24 πόντους και 6 ασίστ ήταν ο κορυφαίος για τον Παναθηναϊκό ενώ ο Τζον Αμίτσι με άλλους 18 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του Παναθηναϊκού στη διοργάνωση. Οι 28 πόντοι του Χόρχε Ράκα δεν ήταν αρκετοί για την Ολίμπια καθώς ο Παναθηναϊκός δεν της άφησε περιθώρια για νίκη επικρατώντας με σκορ 101-76 κατακτώντας έτσι το τρόπαιο.[5]
Εικόνες
- Αμίτσι
- Αλβέρτης
- Νοσιόνι
- Γκουτιέρες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads