Λιβάδια Ρεθύμνου

οικισμός της Ελλάδας From Wikipedia, the free encyclopedia

Λιβάδια Ρεθύμνουmap
Remove ads

Τα Λιβάδια είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας του Δήμου Μυλοποτάμου στην Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης της Κρήτης.[1]

Γρήγορες πληροφορίες Λιβάδια, Διοίκηση ...
Remove ads

Γεωγραφία

Τα Λιβάδια βρίσκονται προς τα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου, 30 χλμ. Α.-ΝΑ. από το Ρέθυμνο και 42 χλμ. Δ.-ΝΔ. από το Ηράκλειο και σε υψόμετρο 630-650 μέτρα στους πρόποδες του Ψηλορείτη [2]. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με τα Μαρινιανά και την Κράνα αποτελούν την Κοινότητα Λιβαδίων που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Κουλούκωνα του Δήμου Μυλοποτάμου και σύμφωνα την απογραφή του 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 1.739, ενώ ως οικισμός 1.481.[3] Είναι ένα από τα μεγαλύτερα ποιμενικά χωριά του Μυλοποτάμου, ενώ υπάρχει παραγωγή σταφίδας και οικιακών υφαντών, κυρίως για είδη τουριστικής κατανάλωσης.

Remove ads

Ιστορία

Thumb
Η Εκκλησία της Αγίας Μαρίνης: ο κεντρικός ναός του χωριού.

Τα Λιβάδια ιδρύθηκαν επί Ενετοκρατίας τον 13ο αιώνα. Ο Φραγκίσκος Μπαρόκιος, ο επιφανής λόγιος της Βενετοκρατίας, στην Περιγραφή της Νήσου του Χάνδακα, καταγράφει για πρώτη φορά στα 1577 μεταξύ των χωριών του Μυλοποτάμου και τα Λιβάδια. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1583, ο Πέτρος Καστροφύλακας στην απογραφή των χωριών και οικισμών της Κρήτης, αλλά και ο Βενετός μηχανικός Φραγκίσκος Βασιλικάτα το 1630, αναφέρουν τα Λιβάδια με πληθυσμό που ξεπερνούσε τους 650 κατοίκους.[4]

Οι Τούρκοι δεν κατοίκησαν ποτέ στο χωριό, έκαναν όμως επιδρομές πολλές, μάλιστα σε κάποια από αυτές οι κάτοικοι κατάφεραν να σκοτώσουν όλους τους Τούρκους. Τότε ένας πασάς ήρθε με πολυάριθμο στρατό, έκαψε το χωριό, χωρίς όμως να καταφέρει να εξοντώσει τους επαναστάτες (αφού το προηγούμενο βράδυ είχαν διαφύγει στις εγγύς βουνοκορφές). Οι Λιβαδιώτες έλαβαν μέρος στο ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου το 1866 και στην Κρητική επανάσταση, από το χωριό καταγόταν ένας από τους οπλαρχηγούς της Κρήτης και οπλαρχηγός Μυλοποτάμου ο Γιάννης Σωπασής ή Κούβος. Το Σεπτέμβριο του 1868, στο τέλος της επανάστασης του 1866, η Γενική Συνέλευση των Κρητών υπέγραψε ψήφισμα στα Λιβάδια προς τις Μεγάλες Δυνάμεις με το οποίο ζητούσε, μεταξύ άλλων, την ίδρυση αυτόνομου κράτους. Οι Λιβαδιώτες έλαβαν επίσης μέρος, στους Βαλκανικούς πολέμους, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Μάχη του Σκρα, στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και στην εθνική αντίσταση για την απελευθέρωση από τους Γερμανούς. Επίσης στη θέση Γουρνόλακος, νότια από τα Λιβάδια Μυλοποτάμου εκτελέστηκαν 32 άνδρες από την ευρύτερη περιοχή και από τα Λιβάδια ως αντίποινα από τους Ναζί για την αντίσταση.

Στην απογραφή του 1881 το χωριό δεν αναφέρεται και ο Στέργιος Σπανάκης θεωρεί ότι αναφέρονται λανθασμένα ως Λειβάδα στο δήμο Γαράζου με 473 κατοίκους. Το χωριό είναι ένα από τα λίγα της Κρήτης το οποίο παρουσιάζει αύξηση του πληθυσμού στο τέλος του 20ού αιώνα.[4]

Πορεία πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές:[4]

Περισσότερες πληροφορίες Απογραφή, Πληθυσμός ...

Λιβαδιώτες

  • Δημήτριος Κόκκινος, δήμαρχος Μυλοποτάμου[6]
  • Γεώργιος Α. Βαρδιάμπασης[7] (1865/67-1957), επαναστάτης και οπλαρχηγός
  • Μανώλης Χνάρης: βουλευτής Ρεθύμνης (2023- )[8]
Remove ads

Αξιοθέατα

Thumb
Ο ναός Μιχαήλ Αρχαγγέλου και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου

Ο ναός του Μιχαήλ Αρχαγγέλου και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου κτίστηκε σταδιακά αρχίζοντας από τον 14ο αιώνα. Πρώτα κτίστηκε ο μονόχωρος καμαρόσκεπος ναός αφιερωμένο στον Μιχαήλ Αρχάγγελο. Στο τέλος του 14ου αιώνα ή στις αρχές του 15ου αιώνα προστέθηκε μεγάλος νάρθηκας, δίνοντας στον ναό σχήμα Τ. Τέλος, στις αρχές του 17ου αιώνα, προστέθηκε το βόρειο κλίτος. Σύμφωνα με την ανάγλυφη κτητορική επιγραφή σε λίθο του σφενδονίου κατασκευάστηκε το 1603 από τον ιερέα Γεώργιο Μπροχεράρη. Σώζονται τοιχογραφίες στο κλίτος του Μιχαήλ Αρχαγγέλου και στον νάρθηκα. Στον νάρθηκα επίσης βρίσκεται ζωγραφισμένο στο φουρούσι το οικόσημο των Καλλέργων. Το οικόσημο των Καλλέργων σώζονται επίσης ανάγλυφο στην είσοδο του νάρθηκα.[9]

Ο ενοριακός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρα και στον Άγιο Χαράλαμπο. Στο εσωτερικό του σώζεται τέμπλο του 1894. Άλλοι ναοί του χωριού είναι ο ναός του Αγίου Γεωργίου και ο ναός της Αγίας Μαρίνας, ο οποίος επίσης έχει κλίτη αφιερωμένα στους Aγίους Kωνσταντίνο και Eλένη και στον Άγιο Mάμαντα. Στο χωριό υπάγονται τα εξωκλήσια της Kοίμησης της Θεοτόκου, του Προφήτη Hλία και της Aγίας Aναστασίας Φαρμακολύτρια.[10]

Κοντά στο χωριό βρίσκεται η Μονή Δισκουρίου, αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο, και τα εξωκλήσια της, ο βυζαντινός ναός του Άγιου Iωάννη Πρόδρομου και ο ναός του Tιμίου Σταυρού.[10]

Δείτε επίσης

Παραπομπές

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads