Έννοια της ψυχής στην αρχαία Αίγυπτο
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι η ψυχή αποτελούνταν από πολλά μέρη. Εκτός από αυτά τα μέρη της ψυχής υπήρχε το σώμα (που αποκαλούνταν χα, και κάποιες φορές χαουά, που σημαίνει κατά προσέγγιση "σύνολο των μερών του σώματος").
Σύμφωνά με κάποιους από τους αρχαίους αιγυπτιακούς μύθους για τη δημιουργία, ο θεός Ατούμ δημιούργησε τον κόσμο από το χάος, χρησιμοποιώντας την μαγική του δύναμη (χέκα)[1]. Επειδή η γη δημιουργήθηκε με μαγεία, οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι όλα ήταν γεμάτα μαγεία καθώς και κάθε ζωντανό ον απάνω στη γη. Όταν δημιουργήθηκαν οι άνθρωποι, αυτή η μαγεία πήρε τη μορφή της ψυχής, μιας αιώνιας δύναμης που υπάρχει μέσα και με κάθε ανθρώπινο ον. Η έννοια της ψυχής και των μερών της γνώρισε μεταβολές από το Παλαιό Βασίλειο ως το Νέο Βασίλειο, κάποιες φορές αλλάζοντας και από τη μία δυναστεία στην άλλη, και για παράδειγμα από πέντε μέρη σε επτά και εννιά. Όμως, τα περισσότερα αιγυπτιακά ταφικά κείμενα αναφέρουν εννιά μέρη της ψυχής: χατ (ή κχατ, ή χα, φυσικό σώμα), σαχού (πνευματικό σώμα), ρεν (όνομα, ταυτότητα), μπα (προσωπικότητα ή ψυχή), κα («σωσίας»), αμπ (καρδιά), σουάτ (ή σουτ, σκιά), χου (ή χουά ή χα, ευφυΐα), σεχέμ (δύναμη), και ακ (ή αχ ή ακχ, το θεοποιημένο πνεύμα των ενωμένων μερών της ψυχής που έχει μεταβεί στην αιώνια ευδαίμων ζωή)[2]. Η αιγυπτιολόγος Rosalie David, εξηγεί ως εξής τις πολλές όψεις της ψυχής:
Οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι η ανθρώπινη προσωπικότητα είχε πολλές εκφάνσεις-έννοια που μάλλον εξελίχθηκε κατά τις αρχές του Παλαιού Βασιλείου. Στη ζωή, το άτομο ήταν μια ενιαία οντότητα, αλλά αν είχε διάγει ενάρετη ζωή, μπορούσε να επίσης να έχει πρόσβαση σε μια πολλαπλότητα από μορφές που μπορούσε να χρησιμοποιήσει στον άλλο κόσμο. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι μορφές αυτές μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν προκειμένου ο νεκρός να μπορέσει να βοηθήσει την οικογένεια και τους οικείους του, ή αντίθετα για να πάρει εκδίκηση από τους εχθρούς του[3].