Δυτική Φραγκία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Στην μεσαιωνική ιστοριογραφία, η Δυτική Φραγκία (λατινικά: Francia occidentalis) ή το Δυτικό Φραγκικό Βασίλειο (regnum Francorum occidentalium) αποτελεί το πρώτο στάδιο του Βασιλείου της Γαλλίας, και διήρκεσε από το, περίπου, 840 ως το 987. Η Δυτική Φραγκία δημιουργήθηκε από το διαμοιρασμό της Αυτοκρατορίας των Καρολιδών[1] μετά το θάνατο του Αυτοκράτορα Λουδοβίκου του Ευσεβή, αλλά ο ανατολικός-δυτικός διαχωρισμός «σταδιακά αποκρυσταλλώθηκε στην εγκαθίδρυση ξεχωριστών βασιλείων».[2]
Η Δυτική Φραγκία εκτεινόταν πιο νότια από τη σύγχρονη Γαλλία, αλλά δεν εκτεινόταν τόσο ανατολικά και δεν περιελάμβανε την Λωρραίνη και την Προβηγκία. Η εξουσία του βασιλιά της Δυτικής Φραγκίας ήταν μόλις αισθητή στη Βρετάνη και την Καταλονία (το μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας σήμερα στην Ισπανία). Αρχικά οι βασιλιάδες της Δυτικής Φραγκίας εκλέγονταν από κοσμικούς και εκκλησιαστικούς άρχοντες, και για μισό αιώνα από 888 ως το 936 διαλέγονταν εναλλάξ από τους Καρολίδες και τους Ροβερτιανούς.[3]