Κάρολος Α΄ της Αγγλίας
Μονάρχης των τριών βασιλείων της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Κάρολος Α΄ (αγγλ. Charles I of England, 19 Νοεμβρίου 1600 - 30 Ιανουαρίου 1649)[lower-greek 1] ήταν μονάρχης των τριών βασιλείων της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας από τις 27 Μαρτίου του 1625 έως τη δημόσια εκτέλεσή του το 1649.
Κάρολος Α΄ | |
---|---|
Περίοδος | 27 Μαρτίου 1625 – 30 Ιανουαρίου 1649 |
Στέψη | 2 Φεβρουαρίου 1626 |
Προκάτοχος | Ιάκωβος Α΄ της Αγγλίας |
Διάδοχος | Κάρολος Β΄ της Αγγλίας (de jure) Αγγλικό Συμβούλιο του Κράτους (de facto) |
Περίοδος | 27 Μαρτίου 1625 – 30 Ιανουαρίου 1649 |
Στέψη | 18 Ιουνίου 1633 |
Προκάτοχος | Ιάκωβος ΣΤ΄ της Σκωτίας |
Διάδοχος | Κάρολος Β΄ της Αγγλίας |
Γέννηση | 19 Νοεμβρίου 1600 Ανάκτορο Ντανφέρμλιν, Ντανφέρμλιν, Σκωτία |
Θάνατος | 30 Ιανουαρίου 1649 Ουάιτχωλ, Λονδίνο |
Τόπος ταφής | Παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου, Κάστρο του Ουίνδσορ, Αγγλία |
Σύζυγος | Ερριέττα Μαρία της Γαλλίας |
Επίγονοι | Κάρολος Ιάκωβος Κάρολος Β΄ Μαρία Ιάκωβος Β΄ Ελισάβετ Άννα Αικατερίνη Ερρίκος Ερριέττα |
Οίκος | Οίκος των Στιούαρτ |
Πατέρας | Ιάκωβος Α΄ της Αγγλίας |
Μητέρα | Άννα της Δανίας |
Θρησκεία | Αγγλικανός |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ο Κάρολος ήταν δευτερότοκος γιος του Ιακώβου ΣΤ΄ της Σκωτίας & Α΄ της Αγγλίας και έγινε διάδοχός μετά τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Ερρίκου Φρειδερίκου το 1612. Μετά από μία αντιδημοφιλή και αποτυχημένη προσπάθεια να νυμφευθεί με μια πριγκίπισσα των Αψβούργων της Ισπανίας, νυμφεύθηκε την Ερριέττα Μαρία της Γαλλίας.
Μετά την άνοδο του στον θρόνο, ο Κάρολος ήλθε σε σύγκρουση με το Κοινοβούλιο της Αγγλίας, το οποίο προσπαθούσε να περιστείλει τα βασιλικά του προνόμια. Ο Κάρολος πίστευε στο "θείο δικαίωμα των βασιλέων" και νόμιζε ότι μπορούσε να κυβερνά σύμφωνα με τη δική του συνείδηση. Πολλοί υπήκοοί του αντιτέθηκαν στις πολιτικές του, ειδικά στην επιβολή φόρων χωρίς κοινοβουλευτική συναίνεση, και θεώρησαν τις πράξεις του τυραννικές. Η θρησκευτική του πολιτική σε συνδυασμό με τον γάμο του με μια Ρωμαιοκαθολική, γέννησε την αντιπάθεια και τη δυσπιστία μεταρρυθμιστικών ομάδων όπως οι Πουριτανοί και οι Σκώτοι Πρεσβυτεριανοί, οι οποίοι θεωρούσαν τις απόψεις του πολύ Καθολικές. Υποστήριξε τους ιερωμένους της Άνω Εκκλησίας, όπως ο Ρίτσαρντ Μόνταγκιου και ο Ουίλλιαμ Λωντ, και απέτυχε να βοηθήσει επιτυχώς τις Προτεσταντικές δυνάμεις κατά τον Τριακονταετή Πόλεμο. Οι προσπάθειές του να επιβάλει στην Εκκλησία της Σκωτίας Αγγλικανικές πρακτικές οδήγησε στους Πολέμους των Επισκόπων, που ενίσχυσαν τη θέση του αγγλικού και του σκωτικού κοινοβουλίου και βοήθησαν στην προετοιμασία της δικής του πτώσης.
Από το 1642 ο Κάρολος πολεμούσε τους στρατούς του αγγλικού και του σκωτικού κοινοβουλίου στον Αγγλικό Εμφύλιο Πόλεμο. Μετά την ήττα του το 1645, παραδόθηκε σε μια Σκωτική δύναμη η οποία τελικά τον παρέδωσε στο Αγγλικό Κοινοβούλιο. Ο Κάρολος αρνήθηκε να δεχθεί τους όρους αυτών που τον αιχμαλώτισαν για τη δημιουργία μιας συνταγματικής μοναρχίας, και δραπέτευσε τον Νοέμβριο του 1647. Όντας πάλι φυλακισμένος στη Νήσο Ουάιτ, ο Κάρολος δημιούργησε μια συμμαχία με τη Σκωτία, αλλά περί το τέλος του 1648 ο στρατός που συγκρότησε ο Όλιβερ Κρόμγουελ (New Model Army) είχε εδραιώσει τον έλεγχο του στην Αγγλία. Ο Κάρολος δικάστηκε, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε για έσχατη προδοσία τον Ιανουάριο του 1649. Η μοναρχία καταργήθηκε και ανακηρύχθηκε δημοκρατία με το όνομα Κοινοπολιτεία της Αγγλίας, η οποία διήρκεσε μέχρι το 1660 οπότε η μοναρχία αποκαταστάθηκε (Παλινόρθωση) με τον γιο του Καρόλου, Κάρολο Β΄ της Αγγλίας.